Μαζιταφαγαμόμετρο Τελικά, ποιος τα ‘φαγε πιο πολύ;

Ο ηλεκτρολόγος; Ο ταβερνιάρης; Ο ταξιτζής; Ο δάσκαλος; Ο βιβλιοπώλης; Ο δικηγόρος; Ο γιατρός; Ο υπουργός; Ο δικαστής; Ο επιχειρηματίας; Ο υδραυλικός; Ο μπακάλης; Ο αγρότης; Ο τραπεζικός υπάλληλος; Ο υπάλληλος ΔΕΚΟ; Ο σύμβουλος επιχειρήσεων; Ο εργάτης βιομηχανίας; Ο χρηματιστής; Ο καθηγητής; Ο φοιτητής; Ο ανθοπώλης; Ο εφοπλιστής; Ο νοσοκόμος; Ο οικοδόμος; Ο φαρμακοποιός; Ο καναλάρχης; Ο περιπτεράς; Ο συνταξιούχος; Ό μαγαζάτορας; Ο γρουπιέρης; Ο υπάλληλος υπουργείου; Ο κομμωτής; Ο μηχανικός αυτοκινήτων; Ο ράφτης; Ο έμπορος; Ο φορτηγατζής; Ο ψιλικατζής; Ο τηλεπωλητής; Ο πλασιέ; Ο ξενοδόχος; Ο πωλητής;

Ο σερβιτόρος; Ο λαδέμπορας; Ο σκουπιδιάρης; Ο εργολάβος; Ο παπάς; Ο σιδεράς;
Όλοι έχουμε επιδοθεί εδώ και τρία χρόνια σε ένα ανελέητο κυνήγι φαντασμάτων, στοχοποιώντας κοινωνικές ομάδες, ανάλογα με το καθετί στραβό που συναντάμε στην καθημερινότητά μας, εκτονώνοντας έτσι αδιακρίτως και το λανθάνον αίσθημα δικαίου, που κρύβεται κάπου μέσα μας.
Φωνάζω στο σπίτι τον υδραυλικό να επιδιορθώσει μια σωλήνα, έρχεται η ώρα της πληρωμής και μου λέει “60 χωρίς απόδειξη, 75 με απόδειξη”.
Εγώ τον κοιτάζω με μισό μάτι, του δίνω φυσικά 60 ευρώ χωρίς απόδειξη (να γλιτώσω το 15ευρω) και μόλις κλείσει η πόρτα γυρίζω και αναφωνώ “κωλοϋδραυλικοί που δεν κόβετε απόδειξη και κλέβετε το Κράτος! Έτσι φτάσαμε ως εδώ!”
Τον κατηγορώ αφού βέβαια κι εγώ έχω γλιτώσει το 15ευρω του ΦΠΑ…
Βέβαια και αυτός όταν ήρθε να αγοράσει από μένα κάτι, ούτε εξέδωσα τα σωστά παραστατικά.
Κι όταν μια μέρα μου χαμογέλασε η τύχη στο καζίνο και κέρδισα 500 ευρώ στη ρουλέτα, δεν τα δήλωσα.
Έτσι, όταν πω στον υδραυλικό “εσείς τα φάγατε μαζί με τον Πάγκαλο”, αυτός πάντα θα βρει κάποια ράμματα απ’ τη δική μου γούνα.
Στο τέλος θα αναφωνήσουμε κι οι δυο ταυτόχρονα ”καλά τα λέει ο Πάγκαλος: όλοι μαζί τα φάγαμε!”

Το μόνο βέβαιο που αποκομίζουμε από αυτή τη φράση είναι η παραδοχή της πολιτικής και οικονομικής ελίτ (λέγε με και μεγαλοαστική τάξη) πως “τα έφαγε”.
Το ερώτημα που απομένει να ξεκαθαριστεί και βασανίζει τρία χρόνια το λαό μας είναι “με ποιους τα φάγανε μαζί;”
Με όλους; Με λίγους; Με κανέναν; Με αρκετούς από μας;
Και βέβαια η απάντηση στο ερώτημα αυτό συνδέεται άμεσα και με το συμπέρασμα περί του ποιοι πρέπει να πληρώσουν τώρα το λογαριασμό γι’ αυτά που φάγανε μαζί.
Γι’ αυτό και έχει τόση σημασία. Γι’ αυτό και αυτή η φράση θεωρείται το ιδεολογικό σλόγκαν του Μνημονίου, γι΄αυτό και η άρνησή του θεωρείται το ιδεολογικό σλόγκαν του Αντι-μνημονίου.

Μαζί τα φάγαμε!
(εμείς οι πουράτοι…)

Αρχικά, να ξεκαθαρίσουμε κάτι: το ότι μια φράση τη λέει ο αντίπαλος δε σημαίνει ότι είναι πέρα ως πέρα ψευδής, απλά και μόνο επειδή την είπε ο αντίπαλος.
Ας βρούμε τα ψήγματα αλήθειας και μέσα σε αυτήν.
Οι σοφοί άνθρωποι διδάσκονται και από τους εχθρούς τους, άλλωστε.

Στην καθημερινότητά μας, κακά τα ψέματα, ακόμη κι όσοι δηλώνουμε την αντίθεσή μας στην παγκάλειο ρήση, στην πραγματικότητα την αποδεχόμαστε και αναζητούμε εναγωνίως τις κοινωνικές