«Λούζονται» τις Πρακτικές τους …

Άρθρο του Τάκη Μαχαίρα, Πολιτικού Επιστήμονα, Συμβούλου Πολιτικής & Επικοινωνιακής ΣτρατηγικήςΕξεγείρονται (και δικαίως) οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ όταν είτε οι «αγανακτισμένοι» πολίτες σε διάφορες περιοχές της χώρας, είτε κλάδοι επαγγελματιών ή εργαζομένων, που διαμαρτύρονται για πτυχές της κυβερνητικής πολιτικής με τις οποίες διαφωνούν, στρέφονται εναντίον τους, εκδίδοντες ανακοινώσεις, φυλλάδια ή αφίσες, με ονομαστικές καταγγελίες, προσωπικές καταφορές, ακόμη και «επικηρυκτικές» φωτογραφίες. Και (ορθώς) εκφράζουν την αποδοκιμασία τους προς τέτοιες πρακτικές, υπεραμυνόμενοι του δικαιώματός τους ως εκλεγμένων αντιπροσώπων του Ελληνικού λαού, να ψηφίζουν κατά συνείδηση τα Σχέδια Νόμου, που έρχονται προς συζήτηση στην Εθνική Αντιπροσωπεία, χωρίς τον κίνδυνο της δημόσιας διαπόμπευσης, την απειλή της «στηλίτευσης» ή (ακόμη χειρότερα) το φόβο για τη σωματική τους ακεραιότητα.Κάθε δημοκρατικών πεποιθήσεων πολίτης, ανεξάρτητα από την κομματική του ένταξη ή την ενδεχόμενη προσωπική του συμφωνία ή διαφωνία με τις προωθούμενες από την κυβέρνηση και ψηφιζόμενες από τη σημερινή κοινοβουλευτική πλειοψηφία ρυθμίσεις των επιμέρους πολιτικών επιλογών, θα μπορούσε να συμφωνήσει μαζί τους. γιατί πράγματι, τέτοιου είδους αυθαίρετες και εξτρεμιστικές πρακτικές, από όπου και αν προέρχονται, είναι – και πρέπει να είναι – απερίφραστα καταδικαστέες. Καθώς πέραν από αυταπόδεικτα αντιδημοκρατικές, είναι και εξόχως επικίνδυνες για την ομαλή πορεία της πολιτικής ζωής της χώρας μας, την οποία εκδηλούμενες πισωγυρίζουν στον αναχρονισμό και την πολιτική υπανάπτυξη.Αλλά … Σε όλα αυτά υπάρχει ένα «αλλά», που ακυρώνει την «ιερή αγανάκτηση» των Βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, αμφισβητεί τη φερεγγυότητα των όποιων αντιδράσεών τους και εγείρει για τους ίδιους μείζον ζήτημα αξιοπιστίας. Πότε, αλήθεια, ανακάλυψαν οι Βουλευτές του «Κινήματος» την απέχθειά τους προς τέτοιες πρακτικές; Πότε διαπίστωσαν τον βαθιά αντιδημοκρατικό και επικίνδυνο για τη χώρα εξτρεμιστικό τους χαρακτήρα; Τώρα; Τώρα που τις υφίστανται; Γιατί στο όχι πολύ μακρινό παρελθόν, ακριβώς τις πρακτικές αυτές, το κόμμα τους τις εισήγαγε στην πολιτική ζωή του τόπου και κατά κόρον τις χρησιμοποίησε ως «όπλο» στην πολιτική αντιπαράθεσή τους με τις (τότε) κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας. Τότε οι πρακτικές αυτές δεν ήταν αντιδημοκρατικές; Δεν ήταν ακραίες; Δεν όφειλαν να τις καταδικάσουν;Και για να μην χανόμαστε σε ατέρμονες ερωτήσεις. Παρακάτω, παρατίθεται ένα έγγραφο με ημερομηνία 27 Σεπτεμβρίου 1990, της Ομοσπονδίας Τραπεζοϋπαλληλικών Οργανώσεων Ελλάδος (ΟΤΟΕ), που υπογράφεται από τον τότε Πρόεδρό της, μετέπειτα κατ’ επανάληψη Υφυπουργό και Υπουργό των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και σημερινό Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο του «Κινήματος», κ. Χρήστο Πρωτόπαπα. Το έγγραφο αυτό (που αναδημοσιεύεται από το βιβλίο του αείμνηστου Γιάννη Βούλτεψη «Δέκα Σκληρά Χρόνια στη Νέα Δημοκρατία (1984-1993)», έκδ. «Προσκήνιο», Αθήνα 2005, σελ. 391-392), είναι ανατριχιαστικά αποκαλυπτικό της ΠΑΣΟΚ-ικής «διγλωσσίας». Και αποδεικνύει περιτράνως, ότι σήμερα οι διαμα