Κι όμως, τον Κόσμο τον αλλάζουν οι λίγοι Τρ ελοί κι Ονειροπόλοι.

Αφιερωμένο στη Ολυμπία
«…ουδεμίαν αρχην πράγματος ηγητέον μικράν, ην ου ταχύ ποιείν μεγάλην το ενδελεχές…»¹Πλουτάρχου -Ιούλιος Καίσαρ.του netakias

Τα τελευταία δυο χρόνια προσπαθούν μας επιβάλουν να πιστέψουμε ότι ο μονόδρομος των μνημονίων είναι η μόνη ελπίδα σωτηρίας μας, ότι το πρόβλημα της χώρας είναι μόνο οικονομικό , ότι οι αριθμοί και η κακή διαχείριση αυτών, στα χρόνια του Σημιτικού Μεσαίωνα, από τότε δηλαδή που μπήκαμε στο Ευρώ, είναι το κυριότερο ελάττωμα που μας οδήγησε στην καταστροφή.

Για να γίνουμε, «σοβαρό» κράτος ,λένε, πρέπει να γίνουμε πειθαρχημένοι και αποτελεσματικοί

σαν τους Βορειο-Ευρωπαίους ή ανταγωνιστικοί σαν τους Κινέζους και για να επιβιώσουμε στο νέο Παγκόσμιο χωριό πρέπει να είμαστε ο,τιδήποτε άλλο από αυτό που…είμαστε!

Αλλά είμαστε μικροί για να αντιδράσουμε, το χρέος μας είναι τεράστιο, ασήκωτο για να το πολεμήσουμε, ότι «δεν παράγουμε τιποτα(;)» , οι άλλοι είναι υπερδυνάμεις, είναι οι Αγορές κι εμείς ολίγιστοι νάνοι;

Εμείς είμαστε λίγοι;

«Τύχη μας είχε πάντοτε όλιγους» μου λέει ο Μακρυγιάννης «θηρία πέφτουν να μας φάνε, αλλά μένει η μαγιά». Σε αυτή τη φράση ο αναλφάβητος ήρωας του ’21 συνοψίζει όλο το νόημα του να είσαι Ελλην.

Η Ελλάδα θα μου πείτε, είναι η κοιτίδα των επιστημών και το λίκνο της λογικής.

Σωστό, αλλά οι Ελληνες μελέτησαν το «Λόγο» για να μπορούν να πράξουν το παρά-«Λογο»!

Να αντιστρέφουν τους όρους και τους μονόδρομους, να αμφισβητούν αυτό που οι άλλοι θεωρούν δεδομένο και «Λογικό».

Τον Κόσμο όμως δεν τον αλλάζουν οι πολλοι «Λογικοί» κι οι υπάκουοι, ούτε οι ακόμη περισσότεροι δεισιδαίμονες και «ρεαλιστές», αλλά οι λίγοι Τρελοί κι Ονειροπόλοι.

Ναι είμαστε λίγοι εδώ στο διαδίκτυο, αλλά και στις παρέες, στον εργασιακό μας χώρο, που προσπαθούμε να αλλάξουμε κάτι, να δείξουμε στο κόσμο την αλήθεια που μας κρύβουν οι λακέδες των Μνημονίων, αλλά δεν είμαστε αδύναμοι.

Η δύναμη της πίστης και της αφοσίωσης σε ένα ιδανικό είναι το ισχυρότερο όπλο, που μέχρι αυτοκρατορίες έριξε και άλλαξε για παντα τον κόσμο.

Ποιος σύγχρονος του Σωκράτη ή του Πλάτωνα ή ακόμη κι οι ίδιοι, όταν διαμόρφωναν τις ιδέες τους, στην Αγορά ή μεθώντας στα Συμπόσια, θα φαντάζονταν ότι εκείνη την ώρα γεννούσαν αυτό που λέμε «Δυτικό» Πολιτισμό;

Διαβάστε το απόσπασμα του Πλουτάρχου που παραθέτω παραπάνω, που αναφέρεται στο Ιούλιο Καίσαρ, ο οποίος για τους σύγχρονους του ήταν απλώς ένας καλοπαντρεμένος καλοπερασάκιας , αδιάφορος κι άχρωμος, όταν αναρριχόταν στην κοινωνία της Ρώμης, που όμως χάρη στην προσήλωση του σε ένα σκοπό, άλλαξε το ρουν της Ιστορία κι έμεινε το όνομα του ταυτόσημο της λέξης Αυτοκράτορας σε ολόκληρη τη Δύση. Οταν έγινε Αυτοκράτορας ήταν πλέον αργά για τους άλλους να μετανιώσουν .

Ποιο πρόσφατο σε έμας, το Πολυτεχνείο, μια κατάληψη τριών ημερών που έληξε ηχηρά μεν, αλλά «άδοξα» το 1973, αλλά έθεσε τα γεγονότα σε ροή και μερικούς μήνες αργότερα είχαμε την Γ’ Ελληνική Δημοκρατία.

Δεν υπάρχει Τύχη κατά την έννοια της Ειμαρμένης, υ