ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΒΑΣΙΛΑΚΟΥ… Σαν σήμερα πριν δέκα χρόνια.

Από τον εκπληκτικό Δημήτρη ΚραουνάκηΟ κόσμος στις πλατείες και στους δρόμους, η ανεργία μεγαλώνει, η φτώχεια  μας κτυπά την πόρτα, κλίμα φόβου, ανασφάλεια για το αύριο, καμιά διάθεση για δημιουργία, καμιά ελπίδα , κανένα φως στο τούνελ που μας οδήγησαν ανεύθυνοι και ανίκανοι πολιτικοί, που με.. «έκπληξη» αναρωτιούνται σήμερα γιατί τους αποδοκιμάζει ο κόσμος !..Μέσα σε αυτή την ζοφερή ατμόσφαιρα που για όσους ζουν στο κέντρο της Αθήνας – όπως εγώ- γίνεται απελπιστική με όσα γύρω μας καθημερινά συμβαίνουν από χιλιάδες εξαθλιωμένους ανθρώπους που ήρθαν από όλα τα σημεία της γης και εγκλωβίστηκαν εδώ από ηλίθιες πολιτικές δικές μας και της Ευρώπης.. Κάποιοι από αυτούς δεν διστάζουν να αφαιρέσουν μια ανθρώπινη ζωή  για 20 ή 50 ευρώ και  κανείς δεν κάνει τίποτα.. Ολο για «μέτρα» μιλάνε οι «υπεύθυνοι» Υπουργοί, Δήμαρχοι κλπ, λόγια πολλά και μετά τίποτα, μέχρι  τον επόμενο βίαιο θάνατο κάποιου άλλου συνανθρώπου μας.. Μέσα σε αυτό το κλίμα φυσικά δεν υπάρχει διάθεση να σκευτούμε μικρά και απλά πράγματα όπως η επέτειος του θανάτου ενός ηθοποιού…Κόντρα  σε όλα αυτά επιτρέψτε μου σήμερα να θυμηθώ και να σας θυμήσω μια ηθοποιό, ένα αγαπημένο άνθρωπο που πέρασε από την ζωή μου, που μαζί δουλέψαμε στο θέατρο τα τελευταία οκτώ χρόνια της ζωής της. Την Κατερίνα Βασιλάκου…Ετσι για να θυμηθούμε ότι… «κάποτε» υπήρχαν άνθρωποι που δημιουργούσαν σε αυτό το τόπο… Σαν σήμερα πριν δέκα χρόνια «έφυγε» η Κατερίνα..Ηταν 4 Ιουλίου του 2001…και ήταν 60 χρονών…Μόλις είχε καταφέρει να φιάξει ένα θέατρο δικό της μετά από αγώνες σαράντα χρόνων και έπαιξε στην σκηνή του μόνο για δυό μήνες..To θέατρο «Κατερίνα Βασιλάκου» στο Κεραμεικό. Η ζωή της όλη ήταν το θέατρο!.. Σαράντα χρόνια ήταν επάνω στην σκηνή…Για να κάνει το θέατρο που πίστευε,  έπαιζε στο σινεμά το οποίο δεν  «εκτιμούσε».. Τα πρώτα έντεκα χρόνια της καριέρας της [ 1960-1971 ] έπαιξε σε 25 ταινίες και έγινε η πρωταγωνίστρια των «μελό» ταινιών στο πλευρό κυρίως του Νίκου Ξανθόπουλου. Ταινίες που αγαπήθηκαν από τον πολύ κόσμο, όχι όμως από την ίδια…Ελεγε σε κάποια συνέντευξη της στην Νατάσσα Μπακογιαννοπούλου το 1980…«…Ηταν ένας κινηματογράφος που τον απέρριπτα, δεν με ικανοποιούσε…Ακόμα και τώρα όταν θυμάμαι τις ταινίες μου έχω μια δυσάρεστη γεύση.. Σίγουρα έχω να θυμηθώ και καλές στιγμές. Αλλά εδώ μιλάμε για την ουσία. Τον κινηματογράφο δεν τον αγάπησα και κατά συνέπεια δεν με αγάπησε και αυτός. Δεν έγινα κινηματογραφική βεντέτα κι ας γύρισα τόσα φίλμ ευρείας καταναλώσεως…» Παράλληλα με τα  χρόνια του «λαϊκού» σινεμά η Κατερίνα έκανε  θέατρο υψηλών αξιώσεων. Μετά τις δύο πρώτες ταινίες και την σχολή του Εθνικού Θεάτρου, βρέβηκε για τέσσερα χρόνια [1962-1965]  στην Θεσσαλονίκη στην σκηνή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, που μόλις είχε δημιουργηθεί και έπαιξε σε δέκα έργα σπουδαίους ρόλους όπως Νίνα στον «Γλάρο» του Τσέχωφ, Βιόλα στην «Δωδεκάτη νύχτα» του Σαίξπηρ και ακόμα σε έργα του  Μολιέρου, Λόρκα, Γκόγκολ, Κωστή Παλαμά, Γεώργιου Θεοτοκά, Αλέξη Πάρνη, στο πλευρό μεγάλων ηθοποιών όπως η Κυβέλη, η Αλέκα Παίζη, ο Τίτ