Καλή μας Τύχη…αλλά “συν Αθηνά και χείρα κίνει”….

Γράφει ο Περίοπας

Καλή σας μέρα και καλό μήνα.Καθώς απο τις 29 Φεβρουαρίου είμουν για 4 μέρες στο Ν.Παπανικολάου για την καθιερωμένη ανα 21 μέρες  3ήμερη ΧΜΘ  ,με την σημερινή μου έξοδο “εδέησε” η τύχη να σας ευχηθώ τώρα , γράφοντας εμβόλιμα σχόλια (με πλάγια γραφή για να ξεχωρίζουν ) ,σε αυτο το πολύ καλό άρθρο της φίλης Λυγερής .Η οποία μην παραλείψω να αναφέρω , “πήρε την την καρδιά και το μυαλό μου” εδώ και δυό χρόνια με την ανακωχή της ανυπότακτης καρδιάς  στα “Λόγια της ψυχής”  της και απο τότε την έχω στα δεξιά της πρώτης μου σελίδας… 
Κατά καλή μας τύχη Γεννηθήκαμε

Έλληνες .
Ο Καβάφης στην Ταβέρνα υπό την επήρεια ίσως ενός παραπανίσιου ποτηριού κρασί διερωτάται. :
«Τι φταίει ; Φταίει το κακό το ριζικό μας; Φταίει ο θεός που μας μισεί, Φταίει το κεφάλι το στραβό μας; Φταίει πάνω απ’ όλα το κρασί ;
Ενίσταμαι . (Άλλωστε και ο ίδιος ο ποιητής ,λέγεται, ότι αργότερα τους ..αποκήρυξε αυτούς τους στίχους του που έμελλε να γίνουν «εθνικό» τραγούδι .)
Ε, ας αναλάβει και ο Θεός τις ευθύνες του…..Αλλά “συν Αθηνά και χείρα κίνει”….
Ενίσταμαι λοιπόν γιατί πιστεύω ότι είναι τύχη να γεννηθείς Έλληνας σε μια χώρα λουσμένη στο φως του ήλιου . Ντυμένη στο γαλάζιο τ’ ουρανού . Δαντελοστολισμένη με χιλιάδες ακρογιαλιές κι ονειρεμένα νησιά .
Αλλά Δανειοφορτωμένη στίς

πλάτες  παραπαιδιών  των “αγωγιατών”  ελλείψει  ημιόνων (αφού “μαζί τα φάγανε”)…

Είναι τύχη ακόμη κι ας μας πέφτει βαριά κληρονομιά, να έχεις μιαν Ιστορία πολιτισμού που καμιά άλλη χώρα στην Ευρώπη δεν έχει.
Και παρ’ όλο που είναι “άϋλη” αυτή η κληρονομιά , συνωστίζονται απ ανατολή και δύση “νέοι αγωγιάτες” (αυτοί έχουν μπόλικα γαϊδούρια στο τόπο τους αλλά και εδω συνεταίρους)
Ε, αφού σπρώχνουν τα γαϊδούρια τους ,συνωστιζόμαστε κι μείς και “πέφτουμε “  στο Ζάλογγο, στα παράλια της Σμύρνης και  στις Νέες Θερμοπύλες  οσονούπω μετά την αναγκαστική μας αφύπνηση  απο τη νιρβάνα που μας ρίξαν.
Ας ελπίσουμε  να επιβιώσουμε με ανάλογες μόνο απώλειες..

Είναι Τύχη να προέρχεσαι από έναν λαό που έχει προσφέρει στην σύγχρονη ανθρωπότητα μερίδιο, στον χώρο των γραμμάτων, των επιστημών, των Τεχνών .
Να παραδέχεται και η ίδια πως   Ο Έλληνας στο τέλος πάντα σηκώνεται : ” Όχι, αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, αν και δραματικό, δεν είναι μια καταστροφή. Είναι επίσης μια ευκαιρία. Γιατί η δύναμη του χρήματος έχει, για πρώτη φορά, υπερβεί με ένταση το ρυθμό της μέχρι τότε σταδιακής, σχολαστικής και προσεκτικά οργανωμένης καταστροφής του δημόσιου συμφέροντος και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Και σε μια χώρα τόσο διάσημη για τη φιλοσοφία της ζωής, στον αντίποδα του αγγλοσαξονικού μοντέλου, και διάσημη για την ακούραστη αντίσταση που έχει φέρει στις πολλαπλές μορφές καταπίεσης που προσπάθησαν να τη χαλιναγωγήσουν.

Ο Έλληνας δεν χορεύει και δε θα χορέψει ποτέ στο ένα πόδι, ούτε θα σκύψει δουλικά, ανεξάρτητα από τα καθεστώτα που θέλουν να του επιβάλλουν. Χορεύει με τα χέρια του, σαν να θέλει να πετάξει προς τα αστέρια. Γράφει στους τοίχους αυτ