Η ομολογία ενός “μικροδικηγόρου”

Όταν ξεκίνησα προς δεκαετίας περίπου την απασχόλησή μου ως δικηγόρος, μια από τις πρώτες κινήσεις που έκανα ήταν να βάλω μια εικόνα του Χριστού μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή μου, ώστε να μπορώ συνεχώς να τη βλέπω και να αναλογίζομαι ότι οφείλω τουλάχιστον για χάρη Του να είμαι σωστός σε όλες τις συναλλαγές μου με ιδιώτες και το Κράτος.
Έτσι λοιπόν έκοβα και κόβω πάντα αποδείξεις για το κάθε ευρώ και μέρος των εισοδημάτων τακτικά αφιέρωνω σε φιλανθρωπίες σε συσσίτια, στοχευόμενα σε άτομα που είχαν ανάγκη και η εργασία μου πήγαινε και πάει σχετικά καλά, δηλαδή μου εξασφαλίζει την ικανοποίηση της γνώσης ότι εργάζομαι ευσυνείδητα και αποκερδαίνω με τίμιο κόπο τα προς το ζην.
Δεν γνωρίζω τι ακριβώς πράττουν συνάδελφοι ή άλλοι ελεύθεροι επαγγελματίες, δηλαδή αν κόβουν ή όχι αποδείξεις.
Πέρυσι βρέθηκα σε μεγάλη δυσκολία, διότι με τις νέες φορολογικές ρυθμίσεις, μολονότι ο κύκλος εργασιών μου αυξήθηκε, υποβαθμίστηκε σημαντικά η οικονομική μου δυνατότητα, σε σημείο που η οικογένειά μου να στερηθεί απαραίτητα αγαθά και να υποστεί στερήσεις που δεν επιθυμώ να αναφέρω.
Φέτος, σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ανακοινώνονται οι νέες σχεδιαζόμενες φορολογικές ρυθμίσεις, οι οποίες μου θέτουν το αυτονόητο δίλημμα να κόψω ή να μην κόψω αποδείξεις, διότι ομοίως θελκτικό και ως ένα σημείο αυτονόητο παρίσταται το ενδεχόμενο να μειώσω με αυτόν τον τρόπο το συνολικά δηλωθέν εισόδημά μου. Γνωρίζω ασφαλώς ότι αν συνεχίσω να είμαι τίμιος στις υποχρεώσεις προς το Κράτος –και με έναν πρόχειρο υπολογισμό- το επόμενο έτος θα βρεθώ στη δυσάρεστη θέση να οφείλω φόρους σε αυτό, να μην μπορώ να αποδίδω το ΦΠΑ και εν τέλει να βρεθώ υπό την απειλή κατάσχεσης της περιουσίας μου, η οποία δεν είναι άλλωστε σημαντική. Και το παραπάνω δεν θα το πράξω διότι δεν επιθυμώ να πληρώσω, αλλά για τον απλό λόγο ότι ανάμεσα στην επιβίωση των παιδιών μου και την πληρωμή των φόρων, οφείλω να επιλέξω το πρώτο.
Ίσως κάποιοι δουν με ειρωνική διάθεση το μήνυμά μου, το οποίο απλά έρχεται να προστεθεί σε πλειάδα παρόμοιων μηνυμάτων και το οποίο ωστόσο είναι απόλυτα ειλικρινές και αποτυπώνει ένα πραγματικό δίλημμα δίχως υβριστικούς χαρακτηρισμούς εναντίον αυτών οι οποίοι ακόμη και τώρα συστηματικά αποκερδαίνουν σε βάρος μου και διαφεύγουν της ανθρώπινης δικαιοσύνης με τεχνάσματα, χρηματισμούς ή ενίοτε με δολοφονικές σφαίρες.
Εγώ θα συνεχίσω να είμαι ειλικρινής και τίμιος στις υποχρεώσεις μου προς όλους, γιατί έτσι οφείλω να πράξω απέναντι σε Εκείνον, ακόμη και αν αυτό πρακτικά σημαίνει ότι με μεγάλη βεβαιότητα το επόμενο έτος δεν θα είμαι σε οικονομική δυνατότητα να ασκώ το επάγγελμα μου και να συντηρήσω την οικογένειά μου.
Ο καθένας λοιπόν ας αναλάβει τις ευθύνες του απέναντι στον Άρχοντα ή στον εκάστοτε άρχοντα που υπηρετεί.

Επιθυμώ δημοσίευση με την ενδειξή Αναγνώστης
Filed under: ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ