Η νέα μοδά του ‘Ξένου’ Χρήματος : Distressed funds και πραγματικότητα

Του Ηλία Καραβόλια,

To χρήμα απο το εξωτερικό ήταν πάντα ευπώλητο προιόν, στον τόπο αυτό. Άραβες, Ρώσοι, Εβραίοι,Κινέζοι και Αμερικάνοι, ανέκαθεν αποτελούσαν απαραίτητο συμπλήρωμα της μεγάλης, πληθυσμιακά , ”επαγγελματικής” ομάδας που καλείται ”Σύμβουλοι.” Εκατοντάδες Έλληνες, χωρίς ιδιαίτερη τεχνογνωσία, έχουν αποικήσει στον πλανήτη του internet ως υπερ-δικτυωμένοι (over-connected) dealers σε συγχωνεύσεις, εξαγορές, χρηματοδοτήσεις,αγοραπωλησίες επιχειρήσεων. Ελάχιστοι είναι αυτοί που τελικά συντονίζουν επιτυχώς και αμείβονται για αυτό, προσφορά

και ζήτηση χρήματος( εννοείται
όχι τέτοιες δύσκολες εποχές,αλλά παλιότερα) Οι περισσότεροι, εξαπατούν τους εαυτούς τους, και έχουν γεμίσει τους υπολογιστές τους με Σύμφωνα Εμπιστευτικότητας, Ιδιωτικά Συμφωνητικά Διαμεσολάβησης ενώ πολλοί μάλιστα έχουν και αντίγραφα ”Εγγυητικών” ή/και έγγραφες προεγκρίσεις χρηματοδοτήσεων. Η αλήθεια είναι ότι στις περισσότερες περιπτώσεις κάποιοι ξένοι αετονύχηδες μεσάζοντες σε Ελβετία, Αγγλία, ΗΠΑ ή αλλού,”στήνουν” το όνειρο, και έτσι την παθαίνουν, πολλές φορές άθελα τους, και οι Έλληνες σύμβουλοι, σοβαροί και μή. Μαζί τους όμως ,την παθαίνουν και πολλοί επιχειρηματίες, που προπληρώνουν έξοδα και αμοιβές ή και εκείνοι που πάνω στην απόγνωση τους χρηματοδοτούν τις φρούδες ελπίδες τους για να βρούν ζεστό χρήμα. Αλλά να πούμε και το εξής : σε πολλές περιπτώσεις, κάποιοι έχοντες projects χρεωμένοι επιχειρηματίες,το παίζουν δήθεν έμπειροι σε deals, και θέλουν να δούν πρώτα τα κεφάλαια, και μετά να …ξοδέψουν για συμβουλευτικές υπηρεσίες. Οπότε, ακόμη και αν υπάρχει πραγματικό ενδιαφέρον θεσμικού ή στρατηγικού εταίρου, δεν τον βλέπουν ποτέ.
Η νέα μοδά που έχει ”προσγειωθεί” στην χρεωμένη χώρα μας καλείται Distressed Funds. Όχι αυτά που αγοράζουν τα υποτιμημένα ομόλογα ή τις απαξιωμένες μετοχές εισηγμένων( τα Vulture Funds, όπως αποκαλούνται) αλλά αυτά που ”αγοράζουν’ με διάφορες μεθόδους, ‘χρεωμένες’ ευκαιρίες, δηλαδή επιχειρήσεις ή ακίνητα σε δυσμένεια,ώστε να τις ορθοποδήσουν και να τις δώσουν ξανά κερδοφορία και υπεραξία.Η παρα-φιλολογία είναι μεγάλη,σε στήλες εφημερίδων και σε σαλόνια ξενοδοχείων, αλλά ας δούμε προσεκτικά τί συμβαίνει στην πραγματικότητα.
Οι περισσότερες επιχειρήσεις στην χώρα, έχουν υπέρμετρα αυξημένο βραχυπρόθεσμο δανεισμό, μή εξυπηρετούμενο, και λόγω χαμηλών τζίρων και ζημιών, έχουν μακροχρόνιο δανεισμό που δεν επιτρέπει ”διακανονισμούς” στις τράπεζες, ακόμη και αν εμφανιστεί στρατηγικός εταίρος με ρευστότητα, όπως πχ ένα distressed fund. Πώς όμως ”σχεδιάζουν ” αυτά τα funds , την πιθανή συμμετοχή τους σε μια εταιρεία; Κατ άρχήν τους ενδιαφέρουν μόνο οι ισχυρές ολιγοπωλιακά και κυρίως οι εξαγωγικές εταιρείες, με ισχυρά accounts πελατών σε συγκεκριμένες χώρες του εξωτερικού, χώρες με αυξημένη αγοραστική δύναμη ( άλλωστε οι Έλληνες καταναλωτές, δεν έχουν να ψωνίσουν τα ….βασικά, οι περισσότεροι) .Ουσιαστικά, τα funds αυτά προσφέρουν ελάχιστα κεφάλαια στον μεγαλομέτοχο( υπερχρεωμένος σε τράπεζες και αγορά, εν τω μεταξύ….) που αντ