Η γωνιά της ποίησης – συνέχεια

Ο ΑΞΙΟΠΟΥΣΤΑΣ !Από παιδί περίμενα, ν’ ακούσω μ’ ειλικρίνεια Πολιτικό σαν μου μιλά, να με θωρεί μ’ ευκρίνεια,Να ξέρω ότι εννοεί αυτό που ξεστομίζειΚαι να πιστεύει όσα λέει και χωρίς ν’ αλληθωρίζει…Όταν σε με απευθύνεται Έλλην πολιτικός Θέλω να νιώσω μια φορά, πως είναι αληθινόςΠως λέει ότι σκέφτεται, πως πράττει το καλό μουΚαι άλλα πως δε σκέφτεται, πίσω από το μυαλό του.Φοβόμουνα πως τελικά, δε θα με αξιώσει Ούτε Θεός δε θα μπορεί, τέτοια χαρά να δώσειΣτο δύστυχο τον Έλληνα, που τόσα χρόνια βλέπειΆπαντες τους πολιτικούς να του πουλάνε «πρέπει»Κι εκεί που απελπιζόμουνα και φώναζα βοήθεια Πως δε θ’ ακούσω τελικά ποτέ μου μια αλήθεια…Ανέλπιστα κι απρόσμενα και πρώτη φορά φέτος,Ο Έλληνας (;) πρωθυπουργός το είπε ανυπερθέτως:«Για το καλό σας Έλληνες, θα σας χρεώσω κι άλλοΚαι σύντομα θ’ αποδειχθεί, καλό κάνω μεγάλο,Στην ανεργία πιο βαθιά εγώ θα σας βυθίσωΓιατί ‘μαι Αξιόπουστας, κι έτσι θα κυβερνήσω…»Σ.Σ. Ε.Ε. Αθάνατε, Μεγάλε Έλληνα, που σε χαρές και λύπεςτο κέφι βάζεις πάντα ‘μπρός και αρχίζεις με τις ρίμεςνα κάνεις πετροπόλεμο, με νύφες και με εγγόνιαγια να τους διώξεις τους εχτρούς, απ΄ τα ψηλά τα αλώνια.Έλληνας ΕργαζόμενοςFiled under: ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ