Η Ελληνική οικονομική κρίση – αιτίες και προοπτικές

Η παρούσα μεγάλη Ελληνική οικονομική κρίση έχει φανερώσει μια ισχυρή ιδεολογική διαμάχη που υπέβοσκε στην Ελληνική κοινωνία: τους κρατιστές και τους φιλελεύθερους. Πολλά φιλικά ιστολόγια τάχθηκαν από την πρώτη στιγμή στο πρώτο (αντιμνημονιακό) στρατόπεδο. Εγώ προσωπικά πιστεύω πως είναι αδύνατον να συνεχίσουμε με το ίδιο μοντέλο οικονομίας. Ακόμη και αν μας χάριζαν όλο το χρέος, σε πέντε χρόνια λόγω του ελλείμματος μας (30 δις!! ευρώ) θα βρισκόμασταν ακριβώς στην ίδια θέση. Χωρίς μείωση του ελλείμματος κάτω του 3% η Χώρα μας δεν έχει μέλλον, η μάλλον το μέλλον της ομοιάζει με αυτό των Χωρών (Ουγγαρία, Πολωνία, Βουλγαρία, Ρουμανία) που ανένηψαν στην ελεύθερη οικονομία μετά την πτώση του κομμουνισμού στην Ρωσία.Τα προβλήματα που μας οδήγησαν ως εδώ είναι ο αντιπαραγωγικός δημόσιος τομέας (650.000 δημόσιοι υπάλληλοι σε σύνολο 10.000.000!!!), το κρατικιστικό μοντέλο ανάπτυξης που έπνιξε την ιδιωτική πρωτοβουλία (π.χ. αγροτικές επιδοτήσεις, κρατικοποίηση ιδιωτικών επιχειρήσεων), η γραφειοκρατία, η εκτεταμένη φοροδιαφυγή (πάνω από 40 δις ευρώ!!!), η διαφθορά του δημόσιου τομέα σε υψηλές βαθμίδες (πολεοδομία, εφορίες), τα χρέη τον οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης, οι διεφθαρμένοι και κλέφτες Έλληνες πολιτικοί, η υπογεννητικότητα, ο κακώς πολιτευόμενος συνδικαλισμός ο οποίος παρασιτικά προπαγάνδιζε και υπερθεμάτιζε πάντα τα δικαιώματα μας αλλά ποτέ τις υποχρεώσεις μας, η γενικότερη κοινωνική αντίληψη για το κρατικοδίαιτο δημόσιο ως τόπος σίγουρης εργασίας και βολέματος, η σπατάλη στην φαρμακευτική δαπάνη που διπλασιάστηκε σε 4 χρόνια!!, η πτώση της Ελληνικής παραγωγής ακόμα και στα τρόφιμα, η ακατάσχετη παράνομη εισροή λαθρομεταναστών που αύξησαν κατακόρυφα το κόστος ζωής, την εγκληματικότητα και το παραεμπόριο, η πλήρης εξαθλίωση των ΑΕΙ με κύριους υπαίτιους τους καθηγητές που δεν είναι παραγωγικοί και δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους ενώπιον της απαξίωσης των ιδρυμάτων στα οποία εργάζονται, τα αριστερά κόμματα συλλήβδην, που ποτέ δεν παρουσίασαν λογικές οικονομικές και κοινωνικές προτάσεις αλλά πάντοτε λαΐκιζαν μέχρι αηδίας (ελάχιστος μισθός 1350 ευρώ, 100.000 νέες προσλήψεις στο δημόσιο!!! κτλ), προκλητικά προνόμια σε εργαζόμενους των ΔΕΚΟ κτλ.Θα μπορούσα να γράφω για ώρες και κανείς να μην μπορεί να μου φέρει κάποια σοβαρή αντίρρηση. Το πρόβλημα είναι αυτό που περιέγραψα και ουσιαστικά καθιστά την οικονομία και την κοινωνία μας ελλειμματικές και μας οδηγούν σε σίγουρο χαμό. Σε περίπτωση μάλιστα που πτωχεύσουμε αυτοί που θα πληγούν περισσότερο είναι αυτοί που αντιτίθενται περισσότερο στο να μην αλλάξει τίποτε, αφού η χρεοκοπία πρώτα πλήττει όσους έχουν άμεση οικονομική συναλλαγή με το Δημόσιο. Η επιστροφή στην δραχμή ίσως να αποκαταστούσε το εκδοτικό προνόμιο, αλλά θα διπλασίαζε το δημόσιο χρέος αφού το νέο νόμισμα θα υποτιμηθεί δραστικά.Η κυβέρνηση, μας επιβάλλει υψηλή φορολογία γιατί ακριβώς απέτυχε παταγωδώς να κάνει κάτι για όλα τα παραπάνω, έτσι τα ελλείμματα όχι μόνο δεν μειώθηκαν αλλά διευρύνθηκαν. Κατά την γνώμη μου, από την καθημερινή μου επ