Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΡΙΝ ΤΟ ΞΕΣΠΑΣΜΑ ΤΟΥ ΑΡΜΑΓΕΔΟΝΑ.

Ιδού ο λόγος για τον οποίο επιλέχθηκε η Ελληνική κοινωνία να αποτελέσει το πειραματόζωο της συμμορίας των ισχυρών. Ποια είναι η τελευταία πράξη στο εφιαλτικό τους σχέδιο και τι πρέπει να γίνει για την άμεση και οριστική ανατροπή του.

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥΟ ΦΡΑΝΚΕΝΣΤΑΪΝ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΑΦΥΠΝΙΖΕΤΑΙ…Ήταν το καλοκαίρι του 2008 όπου η κατάρρευση της LEHMANN BROTHERS, τάραξε σχεδόν εν μια νυκτί τα λιμνάζοντα ύδατα της απατηλής ψευδαίσθησης μιας «αναπτυξιακής» νιρβάνας.Σήμερα πλέον όλοι αντιλαμβάνονται πως αυτή η κατάρρευση, δεν ήταν απλώς ένα μεμονωμένο χρηματοπιστωτικό γεγονός, αλλά ένα ορόσημο που σηματοδότησε την έναρξη των διεργασιών για την οριστική και αμετάκλητη, και σε κάθε περίπτωση δραματική μετατόπιση του άξονα της ιστορίας.Η παρέμβαση της Αμερικανικής πολιτικής ηγεσίας που αποσκοπούσε στην επικοινωνιακή τουλάχιστον καθήλωση – διαχείριση του προβλήματος σε επίπεδο απλά χρηματοπιστωτικού γεγονότος, είχε πεπερασμένη «δυναμική» και ήταν εκ των πραγμάτων καταδικασμένη να μην μακροημερεύσει.Σηματοδότησε όμως και αυτή με τη σειρά της μια «νέα γενιά οπλικών συστημάτων» στην πολιτική φαρέτρα των διαχειριστών της οικονομίας. Η αιμοδοσία των τραπεζικών βρυκολάκων με «ζεστό δημόσιο χρήμα» υπεξαιρούμενο από τους κρατικούς προϋπολογισμούς, είχε μόλις «θεσμοθετηθεί» ως επίσημη πλέον κρατική πολιτική, που λίγους μετά έμελλε να επιχειρηθεί η πλανητική γενίκευσή της.Το τέρας της παγκόσμιας διακυβέρνησης είχε ήδη αφυπνιστεί, αλλά τίποτε ακόμη δεν προϊδέαζε για το τι επρόκειτο να ακολουθήσει.ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΟΔΗΓΟΥΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΗ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ…Το σκηνικό της σφαγής όμως είχε στηθεί μεθοδικά από τους χορογράφους του παγκόσμιου εφιάλτη αρκετά χρόνια πριν.Οι λαοί αιχμαλωτίστηκαν στο δόκανο ενός επίπλαστου, κυρίως όμως ενυπόθηκου καταναλωτισμού. Η βιομηχανία του χρήματος δούλευε ασταμάτητα και «έκοβε χαρτί» για να τυλίξει αργότερα μέσα σ αυτό υπολήψεις, αξιοπρέπειες, και όνειρα μια ολόκληρης ζωής που θα κατέρρεαν και αυτά σαν χάρτινοι πύργοι…Οι κυβερνήσεις των αχυρανθρώπων σύρθηκαν σε «αναπτυξιακά πρωτόκολλα» ελάχιστης έως μηδενικής παραγωγικής ανταποδοτικότητας…

Οι κοινωνίες αποξενώθηκαν σταδιακά από τα «εργαλεία» που ήταν συνυφασμένα με τη ζωή τους (βλέπε τα φαινόμενα της μαζικής εγκατάλειψης της υπαίθρου από τον ντόπιο πληθυσμό, το μεράκι για την τελειότητα της παραγωγής όσων απέμειναν αντικαταστάθηκε με το κυνήγι της επιδότησης με στόχο την κατευθυνόμενη καταστροφή των προϊόντων κλπ)…Οι πολιτείες (ως θεσμοί) αποξενώθηκαν και εγκατέλειψαν στην ερήμωση την όποια βιώσιμη υποδομή τους (βλέπε φαινόμενα μαζικής αποβιομηχάνισης, φαινόμενα μαζικού ξεκληρίσματος της αγροτικής παραγωγής κλπ)…Μέσα σ αυτό το εφιαλτικό σκηνικό που χρόνια και μεθοδικά στήνονταν, για να κατασπαράξει των ίδιο το δυναμισμό των κοινωνιών που μετατρέπονταν σταδιακά σε φιλιππινέζες παροχής κάθε είδους υπηρεσιών αμφιλεγόμενης χρησιμότητας, αποτελεσματικότητας αλλά πρωτίστως βιώσιμης προοπτικής, δόθηκε το σύνθημα της γενικευμένης επίθεσης που έμελλε να τσακίσει τα πάντα.ΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ…