Γιατί το χρήμα από την ΕΚΤ δεν καταλήγει σ την Οικονομία αλλά στις τράπεζες..

Του Ηλία Καραβόλια,

Oι παρεμβατικές πράξεις ρευστότητας της ΕΚΤ ,τα περίφημα προγράμματα LTRO, είναι στην ουσία ‘διασφαλισμένα κεφάλαια’ για τον ισολογισμό της και πρόκειται για πράξεις ‘διαχείρισης ρίσκου’ από την ίδια, όπου το κόστος χρήματος επηρεάζεται άμεσα τόσο από την χρονική διάρκεια παρέμβασης της όσο και τις εγγυήσεις που δίνουν οι εμπορικές τράπεζες για να ‘δανειστούν’ ρευστότητα

( και όχι ‘κεφάλαια).
Αυτό σημαίνει ότι το ‘ρίσκο της εγγύησης’ (ανάγκη παροχής επιπλέον ενεργητικού αν η τιμή του πέσει) να το έχει η κάθε εμπορική δανειζόμενη τράπεζα ,αφού ξέρει αυτή και μόνο αυτή τις ανάγκες της για αναγκαστική παροχή επιπλέον ενεργητικού ως διασφάλιση στην ΕΚΤ! Ας αναφέρω εδώ ότι με αντίστοιχες πράξεις της, η Fed που μετέφερε οριστικά και αμετάκλητα ενεργητικά στοιχεία των εμπορικών τραπεζών, στον ισολογισμό της.
Τα στοιχεία τα οποία ανακοίνωσε η ΕΚΤ για τα νομισματικά μεγέθη στην Ευρωζώνη τον Ιανουάριο φαίνεται ότι Ισπανία, Ιταλία και (σε μεγάλο βαθμό) Ιρλανδία αντιμετωπίζονται θετικά, ενώ κυρίως η Ελλάδα αλλά και η Πορτογαλία δε δείχνουν να μπορούν να επωφεληθούν από την επιπλέον ρευστότητα. Τα στοιχεία πάντως που βλέπουν το φώς της δημοσιότητας, δείχνουν ότι η αξιοποίηση αυτού του ιδιόμορφου δανεισμού έγινε μόνο από τις τράπεζες των ίδιων των περιφερειακών χωρών (άλλωστε αυτές συνεχίζουν και έχουν το country risk) και όχι συνολικά από το Ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα .Το συνολικό μέγεθος ήταν 529,5 δις € ενώ υπήρξαν προσφορές απο 800 συνολικά τράπεζες . Στοιχεία σε ειδησεογραφικά πρακτορεία δείχνουν ότι σχεδόν το ίδιο ύψος κεφαλαίων με αυτό που άντλησαν στο πρώτο LTRO, φαίνεται ότι άντλησαν οι ιταλικές τράπεζες και στο LTRO-2 .Στην πρώτη πράξη του Δεκεμβρίου, οι ιταλικές τράπεζες είχαν αντλήσει 116 δισ. ευρώ. Παράλληλα, έγινε γνωστό ότι η Lloyds άντλησε το ποσό των 11,4 δισ. ευρώ, για τη χρηματοδότηση μη βασικών δραστηριοτήτων της, ενώ χρήση έκανε και η KBC, χωρίς να γίνει γνωστό το ύψος του ποσού. ING και ABN Amro ανακοίνωσαν ότι δεν συμμετείχαν στη διαδικασία της ΕΚΤ.
Επίσης, περίπου το 30% των τραπεζών που είχαν συμμετάσχει στην προηγούμενη πράξη δεν θα ξαναέπαιρναν μέρος, το 40% εξ αυτών θα συμμετείχαν μόνο για να καλύψουν τις ανάγκες χρηματοδότησης τους και το υπόλοιπο 30% θα έχουν πλεόνασμα ώστε να διοχετεύσουν την επιπλέον ρευστότητα στην αγορά κρατικών ομολόγων. Άρα η χρήση έγινε και από νέες τράπεζες που δεν συμμετείχαν στην προηγούμενη διαδικασία…
Επίσης, κυκλοφόρησε σε μερίδα του ευρωπαικού οικονομικού τύπου ότι οι γερμανικές τράπεζες αγνόησαν τον φθηνό δανεισμό της ΕΚΤ. Επειδή η καλύτερη πληροφόρηση είναι πάντα η πρωτογενής, από εκθέσεις της Bundesbank ([α] και [β]) βλέπουμε ότι και τα δύο LTRO-κυρίως το πρώτο- προσέφεραν ευνοϊκούς όρους για ορισμένες από τις μικρές τράπεζες της Γερμανίας( υποθέτουμε για τις γεμάτες επισφάλειες Landesbanken- τράπεζες στεγαστικής πίστης …) Είναι εμφανές ότι οι γερμανικές τράπεζες συγκεντρώνουν ρευστότητα , την οποία δύσκολα δανείζουν αλλά διατηρούν ή διοχετεύουν στα