Εσύ, μόνος σου μπορείς να δραπετεύσεις από το Μάτριξ

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

Πάνω από έναν χρόνο, οι Έλληνες, αγανακτισμένοι και οργισμένοι, αγωνίζονται και διαδηλώνουν σε όλη την χώρα ενάντια στο καθεστώς κατοχής των δωσιλόγων της Ε.Ε. και του ΔΝΤ.

Η κατάπτυστη πρώτη μεταπολεμική κατοχική κυβέρνηση της τρόϊκας, με αποτρόπαιες και εγκληματικές μεθόδους, προσπάθησε να καταπνίξει ή να προβοκάρει και να εκφυλίσει τις δράσεις Αντίστασης του ελληνικού λαού απέναντι στις καταστροφικές

Μέσα από μια σειρά καλοσχεδιασμένων ενεργειών, φανερών και υπόγειων, κατάφερε να εκκενώσει τελικά την πλατεία-σύμβολο μπροστά από το παραδομένο στους ξένους επικυρίαρχους Κοινοβούλιο για να συνεχίσει ανενόχλητα το έργο της προς την εκτέλεση της θανατικής ποινής των Ελλήνων, την οποία συνομολόγησε με τους διεθνείς τοκογλύφους.

Οι δεκάδες τραυματίες και ο άτυχος νεκρός Δημήτρης Κοτσαρίδης, που προήλθαν από τις μεγάλες συγκρούσεις σε αυτόν τον αδυσώπητο κοινωνικό πόλεμο, προστίθενται στον μακρύ κατάλογο των συμπολιτών μας, θυμάτων της οικονομικής επίθεσης που δέχεται η ελληνική κοινωνία.

Τα όσα ζήσαμε τον τελευταίο χρόνο επιβεβαιώνουν:

- Την αναμενόμενη, προδιαγεγραμμένη, πρόθεση της κατοχικής κυβέρνησης να τσακίσει με κάθε μέσον το λαϊκό κίνημα προκειμένου να αποτελειώσει την εκποίηση του δημόσιου πλούτου και την εξαθλίωση του λαού.

- Την ολοκληρωτική υποτέλεια των καθεστωτικών κοινοβουλευτικών δυνάμεων στα κελεύσματα των ευρωπαϊκών και διεθνών κέντρων της νέας παγκόσμιας τάξης. Τα προσχήματα τελείωσαν μετά τις 11 Νοεμβρίου και τον Παπαδήμο, τόσο για τους «αντιμνημονιακούς» όσο και για τους «υπερπατριώτες» της Βουλής που έδωσαν αμαχητί «γην και ύδωρ».

- Την συνεχιζόμενη αδυναμία της κοινοβουλευτικής αριστεράς, να αντιληφθεί τα προτάγματα των καιρών και να δουλέψει στην κατεύθυνση της ενότητας του λαού πάνω σε ένα πλαίσιο που να απαντά άμεσα, ξεκινώντας από την ανατροπή του καθεστώτος μέχρι την επόμενη ημέρα.

- Την πραγματικότητα που τονίζουμε εδώ από την πρώτη στιγμή, τον χειμώνα του 2010, ότι ο ιδεολογικός απομονωτισμός και οι διαχωριστικές γραμμές δεν βοηθούν στην δημιουργία της πλατιάς ενότητας του λαού που επιβάλλουν οι καιροί. Το τι συνέβη στις 20 Οκτωβρίου πρέπει να γίνει σε όλους μας μάθημα.

Η επικίνδυνα διχαστική κατάσταση που βίωσε το λαϊκό κίνημα, εκ των πραγμάτων, την δεύτερη ημέρα της γενικής απεργίας, στις 20 Οκτωβρίου, προέκυψε με την συνδρομή δύο παραγόντων: (1) της πολιτικά απαράδεκτης απόφασης της ηγεσίας του Π.Α.ΜΕ. να περιφρουρηθεί η Βουλή, αποκλείοντας εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτών (σωματείων, συλλογικοτήτων, εργαζομένων, πολιτικών χώρων και αγωνιζόμενου λαού) και (2) της ωμής, ανεγκέφαλης και δολοφονικής επίθεσης που εξαπέλυσαν οι γνωστοί-άγνωστοι της ομάδας μπαχαλοποίησης των κινητοποιήσεων.

Ο αγώνας του λαού δεν πρόκειται να σταματήσει, παρά τις βίαιες επιθέσεις και τις άοκνες προσπάθειες που έχουν καταβάλει και θα εξακολουθήσουν να καταβάλουν οι «πρόθυμοι σωτήρες» για να πτοήσουν το φρόνημά του και να εμποδίσουν την