Επιστολή προς τον Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας κ. Αντώνη Σαμαρά

Αξιότιμε κύριε πρόεδρε,

Νιώθω την ανάγκη να σας απευθύνω την επιστολή αυτή μέσα από τη μεγάλη συναισθηματική φόρτιση αλλά και την έντονη ανησυχία που προκαλούν, σε κάθε εχέφρονα πολίτη αυτού του βασανισμένου Τόπου, τα συγκλονιστικά γεγονότα που διαδραματίσθηκαν τη μεγάλη μέρα της Εθνικής Επετείου της 28ης Οκτωβρίου, της Επετείου του κορυφαίου «ΟΧΙ», της οποίας προηγήθηκε το επαίσχυντο «ΝΑΙ» της Κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου στη χρεωκοπία

της Χώρας.
​Πριν απ’ όλα μια αναγκαία διευκρίνιση. Βεβαίως και είναι καταδικαστέα η ισοπέδωση των πάντων και ιδίως η απαξίωση των θεσμών. Πολύ περισσότερο είναι καταδικαστέα, ως υπονομευτική για τη Δημοκρατία και το Πολίτευμα, η επίθεση εναντίον του θεσμού και του προσώπου του Προέδρου της Δημοκρατίας. Πλην όμως θα ήταν λάθος να πιστέψουμε ότι η γενικευμένη και συλλογική αντίδραση ανά την Ελλάδα οφείλεται στη δράση κάποιων κατευθυνόμενων, κομματικών ή άλλων, μειοψηφιών. Στην πραγματικότητα βρισκόμαστε μπροστά στην έναρξη μιας πρωτόγνωρης και εξαιρετικά επικίνδυνης κοινωνικής έκρηξης. Υπό τέτοιες συνθήκες το κοινωνικό σύνολο, κυρίως δε οι χωρίς ελπίδα εξαθλιωμένοι συμπολίτες μας εξεγείρονται χωρίς όρια και χωρίς δυνατότητα διάκρισης, όταν μάλιστα ωθούνται τεχνιέντως προς αυτή την κατεύθυνση από έντρομους πολιτικούς, ιδιοτελείς οικονομικούς παράγοντες και διαπλεκόμενα ΜΜΕ, που ευνοούν τη δημιουργία ενός καταστροφικού κλίματος κοινωνικού αυτοματισμού.
​Το πώς φθάσαμε ως εδώ είναι πια ορατό δια γυμνού πολιτικού οφθαλμού. Γι’ αυτό δεν θα πλατυάσω. Αρκούμαι να διαπιστώσω αυτό που καθένας στο βάθος αντιλαμβάνεται με ψύχραιμη σκέψη: Ο κ. Γ. Παπανδρέου δεν πήρε τυχαία το «δαχτυλίδι» του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ από τον κ. Κ. Σημίτη. Ήταν, για κάποιους γνωστούς και μη εξαιρετέους κύκλους, ντόπιους και ξένους, ο «κατάλληλος» μοχλός για να υπονομευθεί με κάθε ανίερο μέσο ο κ. Κ. Καραμανλής και η Κυβέρνησή του, που «ενοχλούσαν» σφόδρα τους κύκλους αυτούς και τα συμφέροντά τους. Ήταν επίσης ο «κατάλληλος» και «πρόθυμος» να διασύρει ανερυθρίαστα διεθνώς την Ελλάδα. Και ακόμη περισσότερο ήταν ο «κατάλληλος», ο «πρόθυμος» και ο αδίστακτος για να οδηγηθεί η Χώρα και η οικονομία της στο δόκανο του ΔΝΤ και της Τρόικας και, τελικώς, στην πτώχευση. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται ακόμη και για τους κινδύνους που αφορούν τον εθνικό μας κορμό. Και μακάρι να διαψευσθώ.
​Κύριε Πρόεδρε,
Μέσα από αυτή την τραγική συγκυρία αρχίζει όμως η δική σας ευθύνη και, εφόσον πραγματικά το επιδιώκετε, η δική σας καταξίωση. Με εφόδιο τη διαδρομή σας και την πολιτική ιστορία σας έχετε ένα διπλό χρέος να εκπληρώσετε:
​Το πρώτο χρέος είναι να ανοίξετε άμεσα το δρόμο στον Ελληνικό Λαό να δώσει διέξοδο στο σημερινό αδιέξοδο μέσα από την ετυμηγορία του. Ρητά και κατηγορηματικά να πείτε στον κ. Γ Παπανδρέου και τη θλιβερή ακολουθία του «ως εδώ και μη παρέκει. Εκλογές εδώ και τώρα»! Είσθε ο μόνος που μπορεί, με θεσμικούς όρους, να σύρει την καταρρέουσα Κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου σε εκλογές. Ξέρω ότι
κάποιοι στο περιβάλλον σας –αυτοί