Ένα δώρο για το Χριστό

Γράφει ο Ιάκωβος Ποθητός

Χριστός γεννάται σήμερον… Τι δώρο άραγε αξίζει να σου φέρω;

Στις αποθήκες της καρδιάς μου βρίσκω άφθονη πλεονεξία, υποκρισία, εγωϊσμό, απονιά και λίγη αγάπη.

Αν σου χαρίσω την πλεονεξία Χριστούλη μου πως θα αγωνίζομαι για να έχω όλο και περισσότερα υλικά αγαθά; Δεν θα τα θέλω όλα δικά μου κι έτσι θα δώσω την ευκαιρία στους άλλους να τα αποκτήσουν μένοντας εγώ μόνο μ΄ αυτά που έχω σήμερα. Είναι άδικο γι΄ αυτό θα σου φέρω κάτι άλλο.

Φαντάζει όμορφη η υποκρισία και θ΄ άξιζε ένα τέτοιο δώρο σε κάποιον που θα ήθελε όλο τον κόσμο να τον έχει δικό του.

Μα

αν στο δώσω σε σένα Χριστέ μου, πως άραγε θα μπορώ να ξεγελώ τους αφελείς, τους ευκολόπιστους, κι όλους όσους πρέπει να ξεγελάσω; Μου χρειάζεται κι αυτή η ικανότητα γι΄ αυτό θα σου διαλέξω κάτι άλλο.

Τον εγωϊσμό μου ευχαρίστως θα σου χάριζα αν κι οι άλλοι έκαναν το ίδιο. Μα τον κρατούν και μου τον δείχνουν επιδεικτικά γι΄ αυτό κι εμένα μου χρειάζεται. Πρέπει να τους αποδείξω πως ο δικός μου εγωϊσμός είναι μεγαλύτερος, ισχυρότερος, πως κανένας δεν είναι καλύτερος από μένα. Σε όλους περισσεύει η απονιά μα κι αυτή την χρειάζομαι. Αν ξαφνικά την χάσω κι αρχίσω να συμπονώ το φτωχό, το ορφανό, την χήρα, τον κυνηγημένο, τότε κι εμένα αλλοίμονο μου. Θα αρχίσω να δίνω από τα υπάρχοντα μου και θα καταντήσω φτωχός και δυστυχισμένος. Όχι Χριστέ μου, ούτε αυτό μπορώ να Σου χαρίσω.

Λίγη αγάπη μου περισσεύει Χριστέ μου που πράγματι δεν μου χρειάζεται και γεμάτος χαρά στη φέρνω στη φτωχική Σου φάτνη.

Στα χέρια μου την κρατώ και με οδηγό το άστρο το λαμπερό βαδίζω στον δρόμο που μου δείχνει. Δίπλα μου χιλιάδες άνθρωποι βαδίζουν και στα χέρα τους κρατούν την λίγη αγάπη που είχαν στην καρδιά τους.

Βλέπεις ούτε κι αυτοί την χρειάζονται κι έρχονται να στην αφήσουν στα πόδια Σου μήπως κι εσένα. Σου χρειαστεί.

Φτάνοντας έξω από την φάτνη Σου βουνά τα δώρα των ανθρώπων και τι περίεργο, όλοι ήρθαν κι έδωσαν την αγάπη που είχαν στην καρδιά τους.

Βουνά αγάπης θα έχεις Χριστέ μου κι όταν μεγαλώσεις και καταλάβεις τους ανθρώπους, θα έχεις την δύναμη να συγχωρείς, να συμπονάς, να ευεργετείς, να είσαι ταπεινός, αληθινός.

Χριστός γεννάται σήμερον…

Για άλλη μια χρονιά όλοι οι άνθρωποι έμειναν χωρίς αγάπη στην καρδιά τους γιατί την χάρισαν στον Χριστό. Βλέπεις, για τους ανθρώπους αυτό το συναίσθημα είναι ασήμαντο να το έχουν, αλλά σημαντικό να τους το δίνουν. Ίσως γι΄ αυτό Αγάπη σημαίνει Χριστός κι αχαριστία Άνθρωπος.

Ίσως γι΄ αυτό σε ξανασταυρώσουμε Χριστέ μου. Γιατί Εσύ διαφέρεις τόσο πολύ από εμάς…