Ελληνόπυργος Καρδίτσας. Από χωριό συνταξιούχων, χωριό επενδυτών;

του Αθανασίου Θεοδωράκη*

Η είδηση μου έδωσε ιδιαίτερη χαρά. Πριν λίγους μήνες είχα συμμετάσχει σε Ημερίδα στο Μουζάκι Καρδίτσας με θέμα την αγροτική ανάπτυξη, την «επιστροφή στην ύπαιθρο. Διαβάζω τώρα στην εφημερίδα «Τα Νέα» τα παρακάτω: «Σε έναν κάμπο χορτασμένο από κοινοτικά κονδύλια, ένα χωριό συνταξιούχων στη Θεσσαλία προσπαθεί να δελεάσει τους «άσωτους» άνεργους νέους με επιστροφή στην πατρική γη, χρηματοδοτώντας τους μέσω ενός κοινωνικού ταμείου». Πρόκειται για το χωριό Ελληνόπυργο Καρδίτσας.(http://www.tanea.gr/oikonomia/article/?aid=4764828)

Εκεί προσπαθούν κάτι διαφορετικό,

συνδυάζουν την επιστημονική γνώση και την όρεξη για εργασία, για παραγωγή, για στήριξη του τόπου τους. Πάλι από το ρεπορτάζ της ίδιας εφημερίδας: «Στον Ελληνόπυργο

Καρδίτσας όμως δεν θέλουν να δημιουργήσουν δουλειές με ευρωπαϊκά ή κρατικά κεφάλαια. Θα βασιστούν στις δικές τους δυνάμεις: ένα κοινωνικό ταμείο στο οποίο θα συνεισφέρουν τα μέλη της Διασποράς. Εκείνοι που έφυγαν θα δανειοδοτούν – άτοκα – όσους θέλουν να επιστρέψουν. Πώς λειτουργεί. Το σχέδιο ονομάζεται Χάρτα Εδαφικής Διακυβέρνησης. Πίσω από τον βαρύγδουπο τίτλο του βρίσκεται το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, ο Δήμος Μουζακίου και το ευρωπαϊκό πρόγραμμα NOVAGRIMED. Εφαρμόζεται πιλοτικά στον Ελληνόπυργο από την περασμένη άνοιξη….»

Αν διαβάσει κανείς τις πρόσφατες μελέτες σχετικά με τις δυνατότητες ανάπτυξης της χώρας και αντιμετώπισης της κρίσης, παρατηρεί δύο κυρίως πράγματα: μια συχνή αναφορά στον αγροτικό τομέα και ταυτόχρονα, μια έλλειψη εξειδίκευσης των προτάσεων. Αναγνωρίζονται, συχνά, οι μεγάλες δυνατότητες του τομέα, αλλά όταν πάμε στην εξειδίκευση των προτάσεων η αμηχανία είναι εμφανής.

Δεδομένης όμως της κατάστασης της οικονομίας και των ζοφερών προβλέψεων για περαιτέρω ύφεση (ενδεχομένως μέχρι και 8% για το 2012….) τίθεται ένα ζήτημα επιλογών. Σε ποιούς τομείς και ποιους κλάδους μπορεί να στηριχθεί η ελληνική οικονομία; Ο τομέας των υπηρεσιών, συμπεριλαμβανομένου και του τουρισμού έχει σοβαρά προβλήματα, η βιομηχανία και η οικοδομή αντίστοιχα υποφέρουν, το εμπόριο πάσχει, ο Δημόσιος τομέας είναι υπό συνεχή πίεση και η ανεργία μέσα σε αυτές τις συνθήκες αυξάνει. Γι αυτό και επιβάλλεται επανεκτίμηση των δυνατοτήτων και ιεράρχηση των τομέων που παρουσιάζουν πράγματι δυνατότητες επενδύσεων, ικανότητες παραγωγής και απορρόφησης ανέργων με τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Ο βασικός τομέας που παρουσιάζει σήμερα αυτά τα χαρακτηριστικά είναι ο αγροτικός τομέας γιατί απλά αυτός ο τομέας ταυτίζεται με την πραγματική μας οικονομία.

Ο αγροτικός τομέας από τη φύση του και την εκτεταμένη παρουσία του στην ενδοχώρα παρουσιάζει επιπλέον υψηλό δείκτη συνέργειας με άλλους κλάδους και τομείς της πραγματικής οικονομίας: μεταποίηση, εξαγωγές, τουρισμός, εστίαση, τοπικό εμπόριο, κοκ. Όλοι αυτοί οι τομείς συνδέονται με τον αγροτικό χώρο, επηρεάζονται από τις δραστηριότητές του, εξαρτώνται από τις πρώτες ύλες του (δημητριακά, φρούτα, λαχανικά, μέλι, κρέας, γάλα, ξυλεία, αλιεύματα, κοκ) και