Ελλάς

Θρήνησε πάλι Λιβάνιε σοφέ,
το χαμό ξανά της Πατρίδας.
Ο δαυλός πάλι έπεσε χαμαί
λαέ βασιλιά, που Παραβάτη
οι ένοχοι σ’ είπαν.

Υπάρχεις αλήθεια Δία θεέ;
Για να δεις την Ελλάδα Εκάβη.
Τα νεκρά της θρηνεί τα παιδιά
στ’ ακρογιάλια μονάχη της Τροίας.

Στα βράχια πάλι σε κάρφωσαν
Ανυπότακτε Προμηθέα λαέ.
Η Ιώ θα σου φέρει άπαγε ποτέ

Το μήνυμα μιας νέας ελπίδας;

Αλλοίμονο πονηρέ Οδυσσεύ
Του καραβιού σου έσπασαν οι κάβοι
Οι Μνηστήρες περνούν μια χαρά
Και σύ παραδέρνεις στα νύχια της Σκύλλας.

Αγγελική Π.

Συγχωρείστε μου το άτεχνο του ποιήματος. Εκτός από τον έρωτα λένε και η φτώχια μας κάνει ποιητές. Όπως πάει η παλιοκατάσταση θα γίνουμε και μουσικοί.
Με ακορντεόν στους Δρόμους!!!!