Έλεος πια…

Ο 75χρόνος πατέρας μου φύτεψε τις προάλλες ένα φυτό (τίποτε σπουδαίο) μπροστά στο σπίτι, δίπλα στο πεζοδρόμιο. Σήμερα, το φυτό ήταν εκεί στις 4 μμ, αλλά στις 7μμ είχε εξαφανιστεί. Δεν είχε ξεριζωθεί (βανδαλισμός), αλλά στη θέση του υπήρχε μία ωραιότατη τρύπα, δηλ. κάποιος απογευματιάτικο πήγε οργανωμένος, έσκαψε και το πήρε.

ΕΛΕΟΣ πια.

Η οικογένειά μου μένει στο ίδιο σπίτι εδώ και τρεις γενιές. Μιλάμε από το ’30. Και μιλάμε για αξιοπρεπή περιοχή του Πειραιά,

η οποία έχει γνωρίσει πολέμους και πείνα και δυστυχία.
Τέτοιο συμβάν δεν μας έχει ξανατύχει.

Νομίζω ότι αυτό λέει πολλά για την σημερινή κατάντια, και ας μην τα ρίχνουμε όλα στην οικονομική ανέχεια. Πρόκειται πρωτίστως για ηθική κατάντια, και αυτό είναι το χειρότερο.

Θα ήταν εύκολο να πω ότι το πήρε κάποιος Πακιστανός ρακοσυλλέκτης και να ρίξω εκεί το φταίξιμο και να νιώσω καλύτερα. Αλλά όσο και να μην τους συμπαθώ, δεν μου κολλάει η δουλειά. Τι να το κάνει το φυτό; Σιγά μην το θέλει για να ομορφύνει το δωμάτιο που ζει μαζί με άλλους 5. Ούτε ήταν τίποτε ακριβό να πεις ότι θα το πούλησε, ούτε μεγάλα λουλούδια είχε. Κουτοπόνηρο μαλάκα Έλληνα από την περιοχή, που κάνει βόλτες και περνάει από το δρόμο και το ήθελε έτοιμο για το μπαλκόνι του, μου βρωμάει η δουλειά.

Γνώμη;

Αναγνώστης

Filed under: ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ