Διαστάσεις οικονομικής γενοκτονίας η ύφεση του μνημονίου. Μόνο το Τατζικιστάν και η Λιβερία ξεπερνούν την Ελλάδα στη νεώτερη ιστορια.

Ελλάδα: H 3η μεγαλύτερη ύφεση στην ιστορία(και εδώ συζητούν για… επαναδιαπραγμάτευση)

Από την Σοφία Τ.

Η ύφεση της ελληνικής οικονομίας είναι ήδη η 3η μεγαλύτερη σε διάρκεια στην ιστορία, έχοντας ξεπεράσει αυτή των ΗΠΑ μετά το κραχ του 1929. Πηγαίνοντας πίσω μέχρι και το 1700, μόνο σε 2 άλλες περιπτώσεις έχουν υπάρξει μακροβιότερες υφέσεις: από το 1980 μέχρι το 1997 στη Λιβερία, μία χώρα στη Δ Αφρική και από το 1989 μέχρι το 1997,στο Τατζικιστάν, μία χώρα στα σύνορα με το Αφγανιστάν(στοιχεία BBC UK). Αμέσως μετά ακολουθεί η ύφεση της Ελλάδας, η οποία αναμένεται να συνεχιστεί τουλάχιστον για ένα χρόνο και πιθανό για δύο ή περισσότερα. Δεν είναι, όμως, μόνο η διάρκεια της ελληνικής ύφεσης που αποτελεί ιστορικό ρεκόρ αλλά και το κόστος της που είναι ασύλληπτο. Πέρα απ’ το γεγονός του αποκλεισμού της απ’ τις αγορές, της αναδιάρθρωσης του χρέους της και της ανάγκης για πολυετή άντληση δανείων απ’ την Τρόικα με παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας, η χώρα έχει υποστεί μέχρι στιγμής αθροιστική μείωση του ΑΕΠ της κατά 20%. Μόνο από τη μείωση αυτή του ΑΕΠ, τη μείωση της τιμής βασικών περιουσιακών στοιχείων (ακινήτων, αυτοκινήτων, μετοχών) και των τραπεζικών καταθέσεων, το κόστος ξεπερνά κατά πολύ το μισό τρις ευρώ. Αυτό είναι μεγαλύτερο από το 200% του ελληνικού ΑΕΠ. Το οικονομικό κόστος του σεισμού και του tsunami που ακολούθησε στην Ιαπωνία το 2011 ήταν της τάξης του 4% του ΑΕΠ της χώρας. Επιπλέον, η Ελλάδα έχει βρεθεί στην 4η, πλέον, χειρότερη θέση στον κόσμο στην ανεργία, χάνει θέσεις εργασίας με το μεγαλύτερο ρυθμό διεθνώς, έχει υποστεί τη 2η μεγαλύτερη πτώση μεταξύ των αναπτυγμένων κρατών στην αγορά κατοικίας, τη μεγαλύτερη μείωση μισθών και συντάξεων διεθνώς, καταγράφει το μεγαλύτερο ρυθμό στο κλείσιμο επιχειρήσεων, τη μεγαλύτερη αύξηση στους δείκτες κοινωνικού και οικονομικού πόνου στα αναπτυγμένα κράτη, τη μεγαλύτερη αύξηση στο δείκτη απαισιοδοξίας, τη μεγαλύτερη αθροιστική πτώση στις τιμές των περιουσιακών στοιχείων (ως ποσοστό του ΑΕΠ) όπως μετοχές, αυτοκίνητα, ακίνητα, τη μεγαλύτερη αύξηση σε έμμεσους φόρους κλπ.. Η περιουσία του μέσου Έλληνα έχει υποστεί συντριπτικό πλήγμα. Η αγοραστική του δύναμη έχει μειωθεί τουλάχιστον κατά 50%. Ένας μισθωτός των € 1000 χρειαζόταν κατά μέσο όρο το 30% ενός μισθού του για να αγοράσει 1000 λίτρα πετρέλαιο στη δεκαετία του ’00. Από την αυγή της νέας δεκαετίας μέχρι σήμερα απαιτείται το 100% ενός μισθού για την αγορά 1000 λίτρων πετρελαίου. Απ’ την υπογραφή του Μνημονίου μέχρι σήμερα οι άνεργοι έχουν αυξηθεί περίπου κατά 700.000 με κίνδυνο ο αριθμός αυτός να φτάσει στο 1 εκ μέχρι τις αρχές του 2013, ανεβάζοντας το σύνολο των ανέργων στο 1,6 εκ. Οι οικονομικές συνέπειες της εκτόξευσης της ανεργίας είναι τεράστιες. Η ανάγκη καταβολής επιδομάτων ανεργίας, η μείωση της αγοραστικής δύναμης τόσο για τον άνεργο όσο και για την οικογένεια του, η μείωση στα έσοδα του κράτους από φόρους και εισφορές, η απογείωση των ιδιωτικών πτωχεύσεων, η αδυναμία αποπλήρωσης δανείων, κάλυψης ασφαλιστικών εισφορών, πληρωμής φόρων και τελ