Μπαίνει τέλος στον τυποκτόνο νόμο! Απόφαση σταθμός του πρωτοδικείου Βόλου.

Απόφαση – σταθμός του Πρωτοδικείου Βόλου δικαίωσε τον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ

Γνωστός ως «τυποκτόνος νόμος Βενιζέλου». Ο Νόμος 2328/1995 ήρθε τα προηγούμενα χρόνια να φιμώσει τον Τύπο και να αποδυναμώσει το ρόλο της ενημέρωσης των ΜΜΕ. Βασικοί πυλώνες ενός δημοσιογραφικού κειμένου εξέλιπαν…

Ποιος, πού, γιατί άρχισαν να αποτελούν αόρατα σημεία ενός ρεπορτάζ, υπό την απειλή ο «πρωταγωνιστής» της είδησης να θεωρήσει ότι θίγεται και συκοφαντείται και εκμεταλλευόμενος τον τυποκτόνο Νόμο να σπεύσει για αποκατάσταση…

της τιμής και της υπόληψής τους, διεκδικώντας αποζημίωση-μαμούθ.

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Βάσω Σαμακοβλή

Τα γρανάζια της βιομηχανίας αγωγών κατά του Τύπου δούλευαν καλοκουρδισμένα επί χρόνια, σφίγγοντας οικονομική θηλιά σε ιδιοκτήτες ΜΜΕ και δημοσιογράφους. Δικαστικές αποφάσεις, ωστόσο, τόλμησαν ώστε να επαναφέρουν την ισορροπία μεταξύ του έννομου συμφέροντος της ενημέρωσης του κοινού και της ζημιάς που υφίσταται -εάν υφίσταται- ο «θιγόμενος» από το δημοσίευμα.

Μία από αυτές τις δικαστικές αποφάσεις -η πρώτη παρόμοια σε τοπικό επίπεδο- του Μονομελούς Πρωτοδικείου Βόλου, σε υπόθεση που χειρίστηκε ο δικηγόρος του Βόλου και μέλος του Δ.Σ. του τοπικού Δικηγορικού Συλλόγου Νίκος Χατζησταματίου.

Στόχος των δημοσιευμάτων ήταν η ενημέρωση της κοινής γνώμης για θέμα δημοσίου συμφέροντος, όπως είναι η εύρυθμη λειτουργία του συστήματος της δημόσιας υγείας, έκρινε το δικαστήριο το οποίο απέρριψε αγωγή γιατρού του Νοσοκομείου Βόλου για δημοσιεύματα του «ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ», με την οποία διεκδικούσε αποζημίωση 50.000 ευρώ (!) από εκδότη και δημοσιογράφο.

Αδιανόητα χρηματικά ποσά

Μέσα από τις τελευταίες δικαστικές αποφάσεις ξεκίνησε να αποδυναμώνεται η βιομηχανία αγωγών κατά του Τύπου; ρωτήσαμε τον δικηγόρο Νίκο Χατζησταματίου.

«Στα χρόνια που πέρασαν με την εφαρμογή του νόμου, τα Δικαστήρια αντιμετώπισαν μια βιομηχανία αγωγών. Η νομολογία ξεκίνησε με αποφάσεις δικαστηρίων, οι οποίες επιδίκαζαν αδιανόητα χρηματικά ποσά και μάλιστα τα λάθη ή αν θέλετε η εσφαλμένη εφαρμογή του Νόμου προσδιορίζονται σε δύο σημεία.

Το ένα ως προς το ύψος των αποζημιώσεων που επιδικαζόντουσαν και το δεύτερο η ευκολία με την οποία καταδικάζετο μια εφημερίδα για ένα δημοσίευμα, το οποίο γίνονταν με απόλυτα καλή διάθεση στο πλαίσιο της ενάσκησης του ρόλου της, δηλαδή της ενημέρωσης του κοινού», απάντησε.

Τελικά, η είδηση μόνο είδηση δεν αποτελούσε, καθώς άρχισαν να είναι ως εξής: «Κάποιος σε κάποιο νησί, έβαλε φωτιά, καίγοντας κάποια πράγματα».

«Να μην τολμάς δηλαδή να προσδιορίσεις πού έγινε, να μην τολμάς να προσδιορίσεις τι έγινε, διότι υπήρχε ο κίνδυνος να θεωρηθεί ότι φωτογράφιζες κάποιον», σχολιάζει ο κ. Χατζησταματίου.

Εκμετάλλευση για εύκολο χρήμα…

Η πρώτη φάση εφαρμογής του Νόμου αποδυνάμωσε τη δύναμη του Τύπου, λέει ο δικηγόρος και σε ερώτηση αν αποτέλεσε αντικείμενο εκμετάλλευσης στα χέρια ορισμένων απάντησε:

«Μα βεβαίως έγινε. Για δύο λόγους. Αφενός για να κερδίσουν χρήματα και αφετέρου για να φιμώσουν τον Τύπο. Όχ