Ας ερωτευτούμε την Ελλάδα!!!

Ω! φύση, παγγεννήτρα θεά, μητέρα πολυμήχανη,
Ουράνια, πρεσβυτέρα, πολυπλάστρα θεότητα, άνασσα.
Πανδαμάστρια, αδάμαστη, κυβερνήτρια, ολόλαμπρη.
Παντοκράτειρα, τετιμημένη, πανυπέρτατη σε όλα.
Άφθαρτη, πρωτογέννητη, πρωτοείπωτη, φημισμένη .
Νυχτερινή, πολύπειρη, φωτοφόρα, ασυγκράτητη.
Που περιφέρεις αθόρυβα ίχνη ποδιών.
Αγνή, κοσμήτρια θεών, ατελείωτη και τελεία,
Κοινή μεν στα πάντα, αλλά κι απόκοσμη ολόμονη,
Αυτογέννητη, αγέννητη, ερασμία, πολύτερπνη, μεγίστη,
Ολάνθιστη, περίπλοκη, φιλική, πολύμεικτη, έμπειρη,
Ηγεμονίδα, κυρίαρχη, ζωοδότειρα, παντοθρέφτρα

Αιθέρια, γήινη και θαλάσσια προστάτιδα.
Πικρή στους φαύλους αλλά γλυκιά στους ευπειθείς.
Πάνσοφη, πανδότρια, χορηγήτρια, παμβασίλισσα,
Τροφοπληθύς, λίπανση και λυτρώτρια των ωριμασμένων,
Πάντων εσύ πατέρας, μητέρα, τροφός και ανατροφεύς,
Ευτοκία, μακαρία, πολύσπορη, εποχική ορμή,
Πάντεχνη, πλάστρα, πολυπλάστρα, θαλασσία θεότητα,
Αιωνία, κινητήρια, πολύπειρη, συνετή,
Που στροβιλίζεις με αέναη δίνη τη γοργή ροή,
Αείρρευστη, κυκλική, αλλομορφομετάβλητη,
Λαμπρόθρονη, τιμημένη, συ μόνη που εκπληροίς το κριθέν,
Πιο πάνω από σκηπτούχους βαρυβροντώδης κραταιότατη,
Ατρόμητη, πανδαμάστρια, πεπρωμένον, μοίρα, πυρίπνοη,
Αιωνία ζωή και αθάνατη και πρόνοια,
Όλα σ΄εσένα είναι τα πάντα, γιατί συ μόνη τα δημιουργείς.
Αλλά, θεά, παρακαλώ σε μαζί με πλουτοφόρες εποχές
Να φέρνεις ειρήνη, υγεία, αύξηση των πάντων.
Ορφικός Ύμνος για τη Φύση.

Χρησιμοποιώ τον Λόγο του πρώτου μας θεολόγου, του Ορφέα, τον υπέροχο και απαράμιλλο αυτόν λόγο, στον ύμνο του για την Φύση, γιατί η δική μου λεκτική ικανότητα είναι φτωχή να υμνήσει την ομορφιά του κόσμου, μια και οι λεξιπένητες καιροί μας, και η χωλή παιδεία μας, μας το χει απαγορεύσει, φροντίζοντας πιο πολύ για το ημίφως, παρά για το φως της γνώσης.
Ο κόσμος, μας λέει ο Πλούταρχος στο ‘’Περί Ευθυμίας’’, (εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ), είναι ο ιερότατος και κατεξοχήν θεοπρεπής ναός. Μέσα σ΄αυτόν μπαίνει ο άνθρωπος όταν γεννιέται ως θεατής αγαλμάτων, που δεν φτιάχτηκαν από χέρια, ούτε είναι ακίνητα, αλλά εκείνων των αισθανομένων ομοιωμάτων των νοητών πραγμάτων, τα οποία ο θείος νους, όπως λέει ο Πλάτων (στον Τίμαιο), έχει αποκαλύψει, και τα οποία έχουν έμφυτη την αρχή της ζωής και της κίνησης, του ήλιου, της σελήνης, των άστρων και των ποταμών, που χύνουν συνέχεια φρέσκο νερό, και της γης που βγάζει επάνω την τροφή για φυτά και ζώα. Αφού η ζωή είναι η πιο τέλεια μύηση και τελετουργία στα παραπάνω, πρέπει να είναι γεμάτη ψυχική γαλήνη και χαρά και όχι, όπως συμβαίνει με τους πολλούς που περιμένουν τα Κρόνια, τα Διάσια, τα Παναθήναια και άλλες τέτοιες μέρες για να ευχαριστηθούν και ν΄αναζωογονηθούν, γελώντας το γέλιο που αγοράζουν πληρώνοντας το αντίτιμο στους μίμους και τους χορευτές.
Με το να περνούν, όμως το μεγαλύτερο μέρος της ζωής με οδυρμούς, με