Απριλίος 1941: Άγνωστοι ήρωες και ηρωισμοί

(Αφιερωμένο σε κάτι νευρωτικά ανθρωπάκια, που για ενα κομμάτι ψωμί αναπαράγουν την ναζιστική προπαγάνδα τύπου “ποιός Κουκίδης”; “Ο Ισοκράτης ήταν στοχαστής όπως ο ΓΑΠ”, “ήρωας είναι ο Τζον Γουέιν”)

Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός
Δάσκαλος, Κιλκίς

«του αντρειωμένου ο θάνατος θάνατος δεν λογιέται»

20 Απριλίου του 1941: Οι μετέπειτα κατοχικός «πρωθυπουργός» στρατηγός Τσολάκογλου, παρά την ρητή διαταγή του Παπάγου, για αγώνα μέχρι εσχάτων, παραδίδει τα όπλα τα ιερά στους Γερμανούς, αμαυρώνοντας

έτσι την δόξα του ’40. «Η πατρίς αναμένει όπως άπαντες οι Έλληνες αξιωματικοί από του ανωτάτου μέχρι του τελευταίου βαθμοφόρου εκτελέσωσι μέχρι τέλους το καθήκον τους», έγραψει το τηλεγράφημα του Παπάγου, στο οποίο ο δοσίλογος στρατηγός αρνήθηκε να υπακούσει. Η ανάρμοστη, για Έλληνα αξιωματικό, απόφαση της συνθηκόλογησης, προκάλεσε απογοήτευση στους νικητές της Πίνδου. Η απογοήτευση αυτή αντικατοπρίζεται στις επτά αυτοκτονίες πατριωτών που αρνήθηκαν να συμβιβαστούν με την ιδέα της σκλαβιάς. Τα ονόματα άγνωστα, καταχωνιασμένα στο «χρονοντούλαπο της ιστορίας», τέτοιες πράξεις ενοχλούν, κλονίζουν τον εφησυχασμός μας ο πατριωτισμός, η αγάπη για την πατρίδα, «το υπέρ πατρίδος τελευτά», δεν έχουν θέση στην Ελλάδα του Μνημονίου και της υποτέλειας.

9 Απριλίου 1941: Ο διοικητής της ταξιαρχίας του Έβρου, έφεδρος υποστράτηγος Ιωαν. Ζήσης, αναγκάσθηκε, υπό το βάρος της συντριπτικής υπεροχής των Γερμανών, να υποχωρήσει και να περάσει στην Τουρκία. Παρά την σχετική συμφωνία για τον μη αφοπλισμό του στρατού, οι Τούρκοι, ως συνήθως, την αθετούν και ζητούν την παράδοση των όπλων. Ο γενναίος και ευαίσθητος στρατηγός, φέροντας βαρέως την ατίμωση, που υπέστησαν αφοπλιζόμενες οι μονάδες του, λίγες ώρες αργότερα, τραβώντας το πιστόλι του, που δεν παρέδωσε, αυτοκτονεί, προκαλώντας συγκίνηση στους Έλληνες και κατάπληξη,
στους ασυνήθιστους σε τέτοιους ηρωισμούς, Τούρκους. (Οι οποίοι, ειρήσθω εν παρόδω, σαν τις ύαινες που οσμίζονται το πτώμα, κήρυξαν τον πόλεμο στους Γερμανούς, την ημέρα που αυτοί παραδίδονταν, άνευ όρων, στους Συμμάχους).

18 Απριλίου 1941: Ο πρωθυπουργός Αλ.Κορυζής, συντετριμμένος από την δυσμενή εξέλιξη του πολέμου και την επικείμενη είσοδο των Γερμανών στην Αθήνα, αυτοκτονεί, αρνούμενος την μετάβαση στο Κάιρο. Οι τελευταίες του λέξεις στο υπουργικό συμβούλιο και ενώ ο βασιλίας Γεώργιος του μετέφερε τις επικρίσεις των Άγγλων στον πρωθυπουργό ήταν: «Μεγαλειότατε, όλος μου ο βίος είναι μία σειρά πράξεων τιμίων. Υπήρξα τίμιος, τίμιος είμαι και θα αποθάνω τίμιος άνθρωπος». Ας συγκρίνουμε την τιμιότητα και το ήθος αυτού του πολιτικού, με τις φαιδρές παρουσίες κάποιων τωρινών πολιτικών που «η Ελλάς ατυχήσασα ψωμίζει».

22 Απριλίου 1941: ο ταγματάρχης Κων.Βερσής, διοικητής της 8ης Μοίρας Πυροβολικού, της 8ης Μειραρχίας πεζικού, αυτοκτονεί, όταν αναγκάζεται να παραδώσει τα τιμημένα όπλα. Ο διοικητής της Μεραρχίας στρατηγός Κατσιμήτρος στο βιβλίο του «η Ήπειρος προμαχούσα», γράφει: «Μετά την παράδοσιν των πυροβόλων, συντετριμμένος ψυχι