Ανώνυμος – «Ο Ρωσσαγγλογάλλος»

Σήμερα σάτιρα με πολιτικές, κοινωνικές και ηθικές προεκτάσεις που μας έρχεται περίπου από το 1812…. Ο Ρωσσαγγλογάλλος είναι ένα ποίημα σε μορφή διαλόγου μεταξύ δύο (πλαστών) προσώπων, του σκλαβομένου Φιλέλληνα και του ομώνυμου Ρωσσαγγλογάλλου, δηλαδή της σύνοψης των Μεγάλων Δυνάμεων, που ρωτούν – με διάθεση ειρωνική – για το πως έφτασαν οι Έλληνες σε αυτήν την άθλια κατάσταση.  Άλλωστε ήσαν βέβαια αυτές οι «μεγάλες προστάτιδες» των Ελλήνων… με λίγα λόγια, περίπου όπως και σήμερα – βέβαια ο Γιούνκερ μετά τα περί «περιορισμού εθνικής κυριαρχίας», θα ήθελε ίσως να μας δώσει και επίσημα τον τίτλο του Προτεκτοράτου, μην ξεχνάμε ότι protect σημαίνει προστατεύω.Ἀναγράφω λοιπόν παρακάτω τους πρώτους ιδιαίτερα καυστικούς 37 στίχους όπως τους ανακάλυψα στα Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Γ’ Γυμνασίου:ΌλοιΕιπέ μας, ω φιλέλληνα, πώς φέρτε την σκλαβίανκαι την απαρηγόρητον των Τούρκων τυραννίαν;Πώς τες ξυλιές και υβρισμούς και σιδηροδεσμίαν,παίδων, παρθένων, γυναίκων ανήκουστον φθορίαν;Πώς δε τον καθημερινόν των συγγενών σας φόνον,τον άδικον, αναίτιον και χωρίς τινα πόνον;Δεν είσθ’ εσείς απόγονοι εκείνων των Ελλήνων,των ελευθέρων, των σοφών και των φιλοπατρίδων;Και πώς εκείνοι απέθνησκον διά την ελευθερίαν,και τώρα εσείς υπόκεισθε εις τέτοιαν τυραννίαν;Και ποίον γένος, ως εσείς, εστάθη φωτισμένονεις την σοφίαν, δύναμιν, κι εις όλα ξακουσμένον;Πώς νυν εκαταστήσατε την λαμπούσαν Ελλάδα!Βαβαί! ως ένα σκέλεθρον, ως σκοτεινήν παστάδα!Ομίλει, φίλτατε Γραικέ, ειπέ μας την αιτίαν˙Μη κρύψης τίποτες ημών, λύε την απορίαν.Ο ΦιλέλληνΡωσσαγγλογάλοι,Ελλάς, και όχι άλλη,ήτον, ως λέτε, τόσον μεγάλη.Νύν δε αθλίακαι αναξίαεπειδή άρχει η αμαθία.Όσ’ ημπορούσινα την ξυπνούσι,τούτ’ εις το χείρον την οδηγούσι.Αυτή στενάζει,τα τέκνα κράζει,στο να προκόπτουν όλα προστάζει.Και τότ’ ελπίζειότι κερδίζει˙εκείν’ όπου ’χει νυν την φλογίζει.Μα τις τολμήσειμ΄αληθή κλίσισ’ ελευθερίαν να την κινήση;Όστις τολμήσηνα την ξυπνήσηπάγει στον Άδη χωρίς τινα κρίσιν.Ο ανώνυμος ποιητής στους πρώτους στίχους δείχνει πως ο  Ρωσσαγγλογάλλος με τον ιδιαίτερα ειρωνικό του τόνο αντιπαραθέτει το ένδοξο παρελθόν των Ελλήνων με το οδυνηρό παρόν με σκοπό να τους υποβαθμίσει και να τους γελοιοποιήσει.  Επιπλέον με τα ρητορικά ερωτήματα για την άθλια κατάσταση των Ελλήνων-ραγιάδων φαίνεται να αμφισβητεί την ίδια σχέση του «φιλτάτου Γραικού» με τους «σοφούς προγόνους» του και έτσι και την αγάπη του για την πατρίδα και την ελευθερία.Αλλά ο Φιλέλλην απαντά με ειλικρίνεια που και σήμερα πονάει. Η «Ελλάς» όντως υπήρξε μεγάλη αλλά σήμερα είναι «αθλία» και «αναξία» και ο λόγος αυτής της κατάντιας είναι η «αμαθία»…. Βέβαια αυτός δεν είναι ο μοναδικός λόγος καθώς «όσ’ ημπορούσι να την ξυπνούσι, τούτ’ εις το χείρον την οδηγούσι». Δηλαδή, η άθλια κατάσταση της Ελλάδας οφείλεται και σε όλους αυτούς που έχουν την δυνατότητα να την βοηθήσουν αλλά αν και προφασίζονται να το κάνουν, τελικά την καταβαραθρώνουν μαζί με κάθε έννοια ελευθερίας, ώστε να διασφαλίσουν τα δικά τους συμφέροντα οδηγώντας την στην καταστροφή.Αλλά αναρωτιέται