Αναπτυξιοθραυστικιές πολιτικές….

Γράφει ο Βασίλης Χασιώτης

Συναντήθηκαν λέει χτες οι Ζοζέ Μπαρόζο – Λουκάς Παπαδήμος, όπως μεταδίδουν τα ρεπορτάζ, και η συνομιλία τους γύρω πάντα από το ελληνικό πρόβλημα, έδωσε «έμφαση την ανάπτυξη»…Ένα σύντομο σχόλιό μου :Η ανάπτυξη θέλει αποτελεσματικούς αναπτυξιακούς νόμους, κλίμα και ψυχολογία…Το Μνημόνιο είναι ο κέρβερος που καταβροχθίζει ΚΑΘΕ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ, διότι ΑΠΟ ΤΗ ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΕΙΝΑΙ ΥΦΕΣΙΑΚΟ, ΕΙΝΑΙ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΙΘΑΛΟΜΙΧΛΗ ΠΟΥ ΚΑΤΑΣΤΡΦΕΙ ΚΑΘΕ ΚΑΛΟ ΚΛΙΜΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΩΣ ΚΕΡΒΕΡΟΣ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΤΡΟΜΑΖΕΙ : με άλλα λόγια, ΤΟ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΝΤΙΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ…Ό,τι ακολουθείται ως οικονομική στη χώρα μα τα τελευταία δύο χρόνια, ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝ ΤΗ ΨΕΥΔΗ ΕΠΙΚΑΛΥΨΗ ενός στοιχειώδους αναπτυξιακού αρώματος…Τα Μνημόνια και όλες οι λοιπές εφαρμοστικές πολιτικές στα πλαίσια αυτών των Μνημονίων, είναι απλά αναπτυξιοθραυστικά εργαλεία, και πολύ, μα πάρα πολύ αποτελεσματικά στο ανατυξιοθραυστικό τους έργο…Στη χώρα μας, το ζήτημα της οικονομικής ανάπτυξης, ποτέ μα ποτέ δεν είχε πρόβλημα με ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ –ΠΟΜΠΩΔΕΙΣ ΕΝΙΟΤΕ- ΕΞΑΓΓΕΛΙΕΣ…Αλλού ήταν το πρόβλημά μας.Ήταν, ας πούμε, στο ότι η αναπτυξιακή προσπάθεια στη χώρα ποτέ δεν είχε πάρει στα σοβαρά την αρχή : Ό,τι αφήνεται δεν επιλύεται…Η σημασία της διάρκειας και της ολοκληρωμένης προσπάθειας. Ιστορικά, στη χώρα μας, αποτελεί το χώρο όπου οι όποιες παρεμβάσεις ποτέ δεν ήταν ολοκληρωμένες σ’ ένα συνολικό επίπεδο. Εκπληκτική η εμμονή μας στην αναγωγή του μερικού σε συνολικό. Προσπαθούσαμε να «αναπτύξουμε» επί μέρους τομείς, αλλά ποτέ δεν υπήρξε μια ολοκληρωμένη προσέγγιση. Κάπου εδώ «αναπτυξιακές τομές» σε τούτο το θέμα, κάπου εκεί αντίστοιχες «τομές» στο άλλο θέμα, κάπου παραπέρα «τομές» στον πιστωτικό τομέα, ακόμα παραπέρα οι αμέτρητες «τομές» στο δημόσιο τομέα, στον αγροτικό τομέα και πάει λέγοντας. Κοινό χαρακτηριστικό, η έλλειψη συνολικής θεώρησης και συντονισμού των παρεμβάσεων. Λες και κάθε τομέας λειτουργούσε αυτόνομα και ασυσχέτιστα με όλους τους άλλους.Άλλο πρόβλημα; Ότι η αναπτυξιακή προσπάθεια στη χώρα ποτέ δεν είχε πάρει στα σοβαρά την αρχή : Η ανάπτυξη δεν είναι μια – Μια είναι η μονοδιάστατη αντίληψη…Συνήθως, όταν μιλάμε για «ανάπτυξη» το μυαλό μας πάει στην «οικονομική ανάπτυξη». Όμως, η ανάπτυξη δεν είναι μόνο η οικονομική ανάπτυξη, είναι ευρύτερα η κοινωνική ανάπτυξη, χωρίς την οποία η «οικονομική ανάπτυξη» θα παραμείνει στο ράφι των ανεκπλήρωτων προσδοκιών μας. Όμως, όταν βλέπουμε χώρες ήδη «συνολικά» αναπτυγμένες και τις οποίες πασχίζουμε να φτάσουμε, να είναι άραγε μόνο οι διαφορές στα «κατά κεφαλήν εισοδήματα», τα «αυτοκίνητα ανά άτομο», οι «γιατροί ανά άτομο», οι «δάσκαλοι ανά άτομο» και πάει λέγοντας; Πέρα απ’ αυτά δεν αναφερόμαστε άραγε στην «ποιότητα της εκπαίδευσης», στην «ποιότητα του συστήματος υγείας τους», στην «νοοτροπία» των εργαζομένων, στην «οργάνωση» των επιχειρήσεών τους, στην «οργάνωση» της δημόσιας διοίκησής τους κι ένα σωρό άλλα τέτοια χαρακτηριστικά, που μάλλον σπάνια μπορεί κανείς να ανεύρει «δεικτοποιημένα»;Άλλο πρόβλημα; Ότι η α