«Αγανακτισμένοι» – Και τώρα, τι;

Από τον ΨυχίατροΔιαβάζοντας την ομιλία του Πρωθυπουργού στο χθεσινό Υπουργικό Συμβούλιο, και εστιάζοντας στη φράση του – την οποία την έχει ξαναπεί κι άλλες φορές – «Eμείς είμαστε αντιεξουσιαστές στην εξουσία», προκύπτει ότι ο Πρωθυπουργός είναι ενάντια στο Μνημόνιο. Είναι απλό. Αφού η εξουσία είναι μνημονιακή και ο Πρωθυπουργός είναι αντιεξουσιαστής, τότε είναι αντιμνημονιακός.Δε στέκει ο συλλογισμός; Γιατί σας φαίνεται παράλογο; Το μόνο παράλογο είναι που συμβαίνει στην Ελλάδα; Όλος ο λόγος του Πρωθυπουργού είναι μνημείο παραλογισμού. Πάμε στα σοβαρά τώρα.Κάθε μέρα βιώνουμε ότι αυτή είναι Κυβέρνηση «Αδίστακτων». Το ζήτημα λοιπόν είναι τι πέτυχαν μέχρι τώρα και κυρίως τι θα κάνουν – και τι θα πετύχουν μέχρι και εν όψει της ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου οι «Αγανακτισμένοι». Και θέτω ως χρονικό όριο την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου γιατί αυτό θα μας ταφώσει σαν χώρα και σαν κοινωνία.Το κίνημα είναι ένα συνονθύλευμα ετερόκλητων προσώπων, άρα και πολλών, ασαφών και αντιφατικών αιτημάτων.Στην «κάτω πλατεία» υπάρχουν οι μισέλληνες, ανθέλληνες, φίλοι των λάθρο, αριστεροθολοκουλτουραίοι των οποίων το κύριο αίτημα είναι η νομιμοποίηση των μεταναστών, οι κομμούνες της Αθήνας, η κατάλυση του πολιτεύματος με βίαιο τρόπο, κοκ, και οι οποίοι είναι έτοιμοι να καπελώσουν το κίνημα. Οι «κάτω», οι «πορτοκαλί» ξέρουν πολύ περισσότερο πολιτική από τους «πάνω».Στην «πάνω πλατεία» συνυπάρχουν οι άνεργοι, όσοι μειώνονται τα εισοδήματά τους και είναι στα πρόθυρα της φτώχειας, τόσο ΔΥ και ΙΥ, όσοι μειώνονται τα εισοδήματά τους μεν αλλά δεν κινδυνεύουν άμεσα να γίνουν φτωχοί αλλά φοβούνται την επιστροφή στη δραχμή για να μη χάσουν τις καταθέσεις τους σε ευρώ (κι αυτοί ΔΥ και ΙΥ), όσων «άνοιξαν» τα επαγγέλματα και έχασαν μονοπωλιακά προνόμια, οι ΔΥ των ρετιρέ που δε θέλουν να χάσουν τα κεκτημένα τους, κοκ.Πως είναι λοιπόν δυνατόν να ομονοήσουν όλοι αυτοί όταν οι λύσεις των προβλημάτων κάποιων από αυτούς θίγουν τους υπόλοιπους; Ποιός σόφρων πολίτης δε θέλει λιγότερο κοστοβόρο κράτος; Ποιός σόφρων πολίτης δε θέλει υγιή ανταγωνισμό και αποσοβιετοποίηση της οικονομίας; Και ειδικότερα, π.χ. ποιός δε θέλει να καταργηθούν τα προνόμια των ΔΥ των ρετιρέ, εκτός από αυτούς; Μα αυτοί αποτελούν μέρος του προβλήματος, και σε αυτούς, μεταξύ άλλων παραγόντων, οφείλεται το τεράστιο κόστος του κράτους που δημιουργεί στρατιές ανέργων από τον Ιδιωτικό Τομέα. Γιατί το Κράτος είναι, άμεσα ή έμμεσα, ο μεγαλύτερος εργοδότης στην Ελλάδα και πολλοί από τους Έλληνες μεγαλοεπιχειρηματίες είναι κρατικοδίαιτοι.Η Κυβέρνηση λοιπόν ξέρει ότι υπάρχει φραξιονισμός στο κίνημα. Γι’ αυτό δεν ιδρώνει το αυτί της και προχωράει ακάθεκτη στην εφαρμογή των σχεδίων εξαθλίωσης των πολιτών και ξεπουλήματος της χώρας.Τι πέτυχαν λοιπόν μέχρι σήμερα οι «Αγανακτισμένοι»; Πέραν του να δείξουν τη δικαιολογημένη, για κάθε έναν, αγανάκτησή τους; Τίποτε.Τι μπορούν να πετύχουν μέχρι, και εν όψει, της ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου οι «Αγανακτισμένοι»; Όσο δεν υπάρχει κεντρικό αίτημα, τίποτε. Και για να υπάρξει κεντρικό αίτημα, πρέπει να