Mνημόνια… ποτέ την κυριακή…

Δεν έχει ταρίφα…. Πάει μ΄όποιον της αρέσει…  κι αν δεν είσαι σκλάβος κόπιασε…Πόσο μακριά είμαστε από την  Ίλια ή ακόμη από τους μνηστήρες της Πηνελόπης  ή ακόμη από την περιγραφή του δράματος από τον Νίτσε; Μήπως αυτό που περιμένουμε ως ελληνίδες κι έλληνες είναι ο Γκοντώ στη δεύτερη πράξη;  Η μήπως περιμένουμε πάλι τους βαρβάρους;  Πόσο μακριά είναι πάλι ο εμφύλιος;Αυτές είναι μερικές άτακτες σκέψεις που ερεθίζονται από την πορνογραφία της επικοινωνίας για την ελλάδα και την ευρώπη των τελευταίων δυο ετών. Και πρόκειται σίγουρα για πορνογραφία μιας κι η ελλάδα μέσα σ’ ένα χρόνο και κάτι έγινε πάλι στο πρόσωπο των υπηκόων της μια Ίλια της ευρώπης. Μια Ίλια που δεν δουλεύει, είναι βουτηγμένη στα βάθη της ακόλαστης μέθης της φοροδιαφυγής, της ηδονής της διαφθοράς. Κι αυτή η εικόνα κάνει την πασαρέλα της ευρώπης περνώντας από τους διαδρόμους των ΜΜΕ όλης της ευρώπης για να φτάσουν στις άκρες των φράκων και των φορεμάτων των ες αεί εμπειρογνωμόνων πολιτών της ευρώπης που γραπώνουν το δικαίωμα να τη στηλιτεύσουν.Γιατί ξαφνικά; Γιατί πάλι η Ίλια στο επίκεντρο του τηλεοπτικού κόσμου;  Στην αρχή όλα με κάνουν να πιστέψω ότι έχουν σοβαρά ατράνταχτα επιχειρήματα ότι η ακόλαστη ζωή της Ίλιας παρασιτεί σε βάρος της υπόλοιπης ευρωπαικής οικογένειας. Είναι το ιμοράλε ή η ανήθικη της οικογένειας;  Και να που πάω να πω ότι ο Ομέρ έχει δίκιο και κοκκινίζω και ντρέπομαι που είμαι κι εγώ μια χάντρα του φορέματός της. Κι εκεί που πάω να σιγάσω, στο θόρυβο της σιωπής έρχεται ο Μονταίνιος και μου ψιθυρίζει και ξαφνικά βλέπω  το Γκράμσι να με χλευάζει σαν παντομίμα.Πότε νοιάστηκε η οικογένεια για την Ίλια; Μα ποια οικογένεια; Δεν είχε ποτέ….  Κι αρχίζω να σκέφτομαι. Πόσες φορές θέλησαν να τη σώσουν; Από τι; Σε κάθε στροφή υπάρχει κι αίμα… σε κάθε σωτήρια επέμβαση έχανε και κάτι από το σώμα της. Αλλά πάντα την ήθελαν. Λοιπόν τώρα; Ναι άρχισαν και πάλι να ασχολούνται με το μίασμα της οικογένειας αλλά γιατί; Γιατί τόση λοιδορία; Αν η Ίλια είναι άρρωστη που είναι το φάρμακα… ;Ως δια μαγείας  τα φάρμακα έρχονται από δυο μέλη της οικογένειας  δια χειρός ενός γιατρού του οποίου κάθε ασθενής απεβίωσε πριν.  Η Ίλια όμως τα παίρνει κι αρχίζει και πεθαίνει αγάλι αγάλι…  και μέσα στην παραζάλη του επικείμενου θανάτου κάτι βλέπει κι αντιδρά.. όχι όμως όπως παλιά…. Από κάπου μυστικά, αρχαία αντλεί μια ακίδα δύναμης και θέλει ν αφήσει τα φάρμακα και να μυρίσει πάλι την ελιά και να νιώσει τον Αίολο να ασελγεί πάνω της.  Και αρχίζει σιγά σιγά να νιώθει τα άκρα της χωρίς να παίρνει τα φάρμακα.Κι άξαφνα όλη η οικογένεια αρχίζει και φωνάζει και την εκβιάζει να τα πάρει. Αυτή η οικογένεια δεν είναι ακριβώς του Όριεντ Εξπρές. Όχι δεν θέλει να τη σκοτώσει την Ίλια. Θέλει να την έχει απλά μόνιμα στο κρεβάτι. Να ασελγεί πάνω της huis clos και να αρμέγει τους χυμούς της. Θέλει επίσης να φέρνει κόσμο στο αβουλο μετα των φαρμάκων κορμί της και να προσφέρει υπηρησίες με ανταλλάγματα. Έτσι θα σωθεί κι η τσέπη αλλά και το όνομα της οικογένειας. Γιατί η Ίλια  Δεν έχει ταρίφα…. Πάει μ΄όποιον της αρέσε