Mad Max & Blade Runner

Γράφει ο Αμετανόητος

Το 1936,με την Κεϋνσιανή θεωρία του καπιταλιστικού συστήματος, υποστηρίχτηκε μεταξύ άλλων η άποψη, ότι θα πρέπει να εξακολουθούν να δημιουργούνται μέσα στο σύστημα θέσεις απασχόλησης.Η απασχόληση ήταν ένα τεράστιο θέμα που προβλημάτισε τον μεγάλο Βρετανό οικονομολόγο Keynes.

Tο Κραχ του ‘29 δημιούργησε πρωτόγνωρες καταστάσεις και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού…δεν ήταν δυνατόν να τις αγνοήσει.

Αλλωστε, δεν θα ήταν σοφό για έναν καπιταλιστή φιλελεύθερο οικονομολόγο αυτού του επιπέδου, σ’ εκείνη

την καμπή της ιστορίας, να μην αρθρώσει όχι μόνο λόγο για αυτό, αλλά να ρίξει στο τραπέζι ιδέες και προτάσεις για την καταπολέμηση της φονικής ανεργίας.

Η εργασία ήταν κάτι πανάρχαιο και αποτελεί ακόμα και στις μέρες μας συστατικό ύπαρξης του ανθρωπίνου γένους.

Τότε, έφτασε στο σημείο να πεί, μεταξύ σοβαρού και αστείου,ότι σε περιόδους ανάπτυξης το κράτος θα πρέπει να θάβει μποτίλιες με χαρτονομίσματα και στην περίοδο ύφεσης θα προσλαμβάνει τους άνεργους να σκάβουν για να βρίσκουν αυτές τις μποτίλιες…

 

Ο J.M.Keynes,έδειξε με ποιόν τρόπο θα πρέπει ο κόσμος να απασχολείται, να παράγει πλούτο,να υπάρχει αποταμίευση,επενδύσεις,να έχουμε μία ισχυρή προσφορά και ζήτηση,κατανάλωση κτλ.Διατύπωσε τους βασικούς,σύγχρονους οικονομικούς νόμους και έδωσε άλλη προοπτική στον άνθρωπο,ως άνθρωπο αλλά και ως εργαζόμενο.

Τα δυτικά κράτη, υϊοθέτησαν τις προτάσεις του και ανέκαμψαν.

Κατάσταση πλήρους ισορροπίας βέβαια,όπως διατύπωσε στο θεωρητικό μοντέλο του,ήταν και είναι, εξαιρετικό δύσκολο να επιτευχθεί σε μία οικονομία,και ως εκ τούτου την «πληρώνει» πάντα η «απασχόληση»…

Η ανεργία μπορεί να διατηρείται σε ένα χαμηλό ποσοστό, ικανό όμως,ώστε να καταφέρνει να «πιέζει»προς τα κάτω το εργατικό κόστος και να δίνει την ποθούμενη υπεραξία στον κεφαλαιοκράτη…

Στο αναφερόμενο έργο του, «The General Theory of Employment, Interest and Money»

 

http://en.wikipedia.org/wiki/The_General_Theory_of_Employment,_Interest_and_Money#Book_III:_The_Propensity_to_Consume

 

βλέπουμε ότι υπάρχει ακόμα και στον τίτλο, η λέξη Απασχόληση και όχι η λέξη Εργασία.Αυτό δεν είναι τυχαίο.

Η πάγια και υποδόρια αντίληψη στο καπιταλιστικό σύστημα, είναι ότι υπάρχει ο «απασχολήσιμος» άνθρωπος και όχι ο «εργαζόμενος» άνθρωπος.Εννοιες τελείως διαφορετικές και σε οικονομικό επίπεδο αλλά και σε κοινωνιολογικό. Ο μεταγενέστερος του Keynes, G.Caffentzis, το αναλύει πολύ καλά στο ακόλουθο απόσπασμα…

«Ένα μέλλον χωρίς δουλειά” και “ένας κόσμος χωρίς εργάτες” είναι οι φράσεις κλειδιά σ’ αυτή τη φιλολογία, αλλά πριν μπορέσουμε να εξετάσουμε την πειστικότητα αυτών των φράσεων για το παρόν και το κοντινό μέλλον αξίζει να κοιτάξουμε για ένα λεπτό το νόημα των όρων “δουλειά” [“job” στο πρωτότυπο] και “εργασία” [“work” στο πρωτότυπο] και τι υπονοούν. Ο όρος “δουλειά” είναι ο ευκολότερος από τους δύο. Έχει ένα μάλλον ανήθικο ετυμολογικό παρελθόν. Τον 17ο και 18ο αιώνα στην Αγγλία, το ρήμα “δουλεύω”