Ἡ Όθρυς των Θεών,των Γιγάντων και απολιθωμένου Δράκοντα!

 (σ.σ.Απολιθώματα γιγαντιαίων όντων στο όρος Όθρυς.Εκεί που κατα την μυθολογία βρήκαν καταφύγιο οι Τιτάνες,στην μάχη εναντίον του Δία.Εκεί απέναντι ακριβώς στέκει και η Εύβοια,με τα απροσδιορίστου ηλικίας και προελεύσεως,”μεγαλιθικά” Δρακόσπιτα Ευβοίας.Είναι το ίδιο σημείο που επισκεύθηκε ο Ραδάμανθυς για να συναντήσει τον Γίγαντα Τιτυό…Όταν η μυθολογία “δείχνει” την Ιστορία,οι “ειδικοί” κοιτούν το δάχτυλο.Βισάλτης )Από την φίλη μας Χλόη-”Ανιχνευτές”  Ὁ Μύθος τύλιξε τὰ πλοκάμια του γύρω ἀπὸ τὶς πλαγιὲς τοῦ βουνοῦ ποὺ ἀγρύπνησε στὶς μᾶχες τῶν Θεῶν…Γιατὶ ὃταν ὁ πόλεμος ξέσπασε ἀνεξέλεγκτα μεταξὺ τῶν παλαιῶν καὶ τῶν νέων Θεῶν, στὴν Ὂθρυ εἶχαν καταφύγιο καὶ ἀπαντοχὴ οἱ παλαιοὶ Τιτᾶνες· ἐκεῖ στρατοπεδεύσαν, ἐκεῖ δέχονταν τὶς ἐπιθέσεις τῶν νέων θεῶν, τῶν Ὀλύμπιων.Ἦταν λυσσαλέες οἱ μᾶχες μεταξύ τους, συντάραξαν τὸν κόσμο ὁλάκαιρο. Τεράστια βράχια πέταγαν οἱ θεοὶ ἀπὸ τὸν Ὂλυμπο καὶ τὴν Ὂθρυ ἀντίστοιχα. Τράνταζε ἡ γῆ συθέμελα καὶ τεράστιες πληγές ἂνοιγαν στὸ κορμί της.Ἦταν ὃμως οἱ Κύκλωπες αὐτοὶ ποὺ χάρισαν στὸν Δία τὸν Κεραυνὸ καὶ τὴν ἀστραπή, ἐνῶ στὸν Ποσειδῶνα χάρισαν τὴν τρίαινα καὶ στὸν Ἂδη τὴν κυνέα, τὴ σκούφια ἀπὸ σκυλοτόμαρο ποὺ τὸν ἒκανε ἀόρατο. Καὶ μὲ ὁρμή σκόρπισε ὁ Δίας τοὺς κεραυνοὺς καὶ ἀπὸ τὸ στιβαρὸ του χέρι ἡ φλόγα ἀπλώθηκε παντοῦ καὶ καταβρόχθισε λαίμαργα τὰ τεράστια δάση· καὶ γιγαντωμένη ἡ φλόγα ἒτρεξε ἀπὸ τὴν μιὰ ἂκρη τῆς γῆς στὴν ἂλλη καὶ ἒβρασαν τὰ νερὰ τοῦ καταγάλανου Ὠκεανοῦ καὶ τοῦ ἀπέραντου Πόντου.Καὶ σὰν οἱ τρεῖς Ἑκατόγχειρες πέταξαν τὰ βράχια στοὺς Τιτᾶνες ποὺ τοὺς καταπλάκωσαν, τὸτε τέλειωσε ἡ μάχη ποὺ τάραξε τὴν πλάση ὃλη…Καὶ ἦταν μεγάλη ἡ νίκη αὐτὴ τῶν Ὀλύμπιων καὶ πολύνεκρη, γι’αὐτοὺς ποὺ ἀντιτάχθηκαν στὴν ἐξουσία τοῦ Δία· καὶ ἒγινε αὐτός, ὁ μοναδικὸς κυβερνήτης τοῦ σύμπαντος.Ἒκτοτε, γαλήνη ἀπλώθηκε κάτω ἀπὸ τὴν δίκαιη ἐξουσία τῶν Ὀλύμπιων, καὶ ἦρθε καὶ ἂλλος θεὸς μετὰ, ποὺ δὲν πολέμησε ὁ ἲδιος γιὰ νὰ βασιλεύσῃ, ἀλλὰ οἱ ἂνθρωποι· καὶ μόνο τῶν ἀνθρώπων οἱ ἐνέργειες ἀνατάραζαν πιὰ τὸ ἣσυχο βουνό…~~~Αθηνά, αρ. φύλ. 1902, 28.08.1852 «Ἐκ Λαμίας μᾶς γράφουν, ὅτι ὁ Νομάρχης ἀνεκάλυψε τερατώδεις ὀδόντας, ἀπολελιθωμένους, εἰς τὴν κορυφὴν ὑψηλοῦ τινος ὄρους, Ὄρθρυς ὀνομαζομένου. Οἱ ὀδόντες οὗτοι μετακομισθέντες εἰς τὸ Νομαρχικὸν κατάστημα ἤδη, ἀνήκουσι, κατὰ τὴν ὁμολογίαν τοῦ Νομάρχου, εἰς ἀρχαῖα θηρία, τὰ ὁποῖα οἱ γεωλόγοι ὀνομάζουσι παλαιοθηρία ἢ μαστόδοντα, ὡς ἐκ τοῦ σχήματος τοῦ ἄκρου τῶν ὀδόντων. Εἷς ἐξ αὐτῶν τῶν ὀδόντων πρέπει νὰ ζυγίζῃ πλέον τῶν τεσσάρων ὀκάδων (σμ. πάνω ἀπὸ 11 κιλὰ ), ἑπομένως ὁ ὄγκος τῆς κεφαλῆς καὶ τοῦ σώματος τῶν θηρίων τούτων, τὰ ὁποῖα ἔζων εἰς Φθιώτιδα πρὸ τοῦ κατακλυσμοῦ τοῦ Δευκαλίωνος, θὰ ἦτο, τίς οἶδε, πόσον μέγας. Ἰδοὺ ὕλη γεωλογικῆς ἐρεύνης, ἀξία τῆς σπουδῆς τῶν φυσικοϊστορικῶν».« ΠΡΟΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΝ ΤΩΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ Περὶ ἀνακαλύψεως ἀπολιθωμένου Δράκοντος.Ἐπισκεφθεὶς κατὰ τὴν ἐπιστροφήν μου ἐκ τοῦ χωρίου Γλύφας τὸ ἀρχαῖον κυκλωπικὸν φρούριον τῆς Κρεμαστῆς Λαρίσσης, ὅπερ κατὰ τὴν γνώμην τῶν ἀρχαίων ποιητῶν καὶ ἱστοριογράφων ἦτον ἕδρα τῆς ἐπικρατείας τοῦ Ἀχιλλέως, ἀνεκάλυψα μεταξὺ τῶν πεπτωκότων λίθων