Τα ατυχή μαθήματα εξωτερικής πολιτικής από την σκιώδη ΥΠΕΞ του Τσίπρα Ρένα Δούρου…

Του Σεραφείμ Χ. Μηχιώτη για το enimerosi24

Σε χθεσινή της δήλωση, η σκιώδης Υπουργός των Εξωτερικών του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Ρένα Δούρου, εκκολαπτόμενη ΥΠΕΞ εις την “κυβέρνηση της Αριστεράς+Καμμένων+προθύμων”, αναφέρει επί λέξει τα εξής:

«Οι πέρα για πέρα παράνομοι ισραηλινοί βομβαρδισμοί κατά της Συρίας κλιμακώνουν επικίνδυνα την κατάσταση σε μια ήδη τεταμένη συγκυρία, στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Οι επιθέσεις αυτές, ανεξαρτήτως δικαιολογίας, παραβιάζουν τις αρχές του διεθνούς δικαίου και καταστρατηγούν την ασφάλεια και τη σταθερότητα στην περιοχή.

Η ελληνική

κυβέρνηση οφείλει άμεσα να καταδικάσει άνευ όρων την ισραηλινή επίθεση και να διαμηνύσει σε όλους τόνους την ανάγκη ειρηνικής και με διαπραγματεύσεις επίλυσης του εμφυλίου στη Συρία και αποφυγής της συνέχισης μιας αιματοχυσίας που μέχρι σήμερα έχει στοιχίσει τη ζωή σε εβδομήντα χιλιάδες ανθρώπους.

Η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να αναλάβει διεθνή πρωτοβουλία προκειμένου να μην υπάρξει επιδείνωση της κρίσης στη Συρία και επέκτασή της εκτός των συνόρων της, μέσω οιασδήποτε νατοϊκής παρέμβασης, υπό τον οποιοδήποτε μανδύα κι αν υιοθετηθεί.

Ειδάλλως η σιωπή της ισοδυναμεί με συνενοχή σε ένα έγκλημα κατά του διεθνούς δικαίου και κατά της ανεξαρτησίας και της εδαφικής ακεραιότητας μίας χώρας».

Δυστυχώς η προηγουμένη δήλωση της εν λόγω ευειδούς κυρίας δεν έτυχε της προσοχής της οποίας θα έδει, διότι άλλα θέματα εκυριάρχησαν εις τα πρώτα φύλλα των εφημερίδων μετά το Πάσχα, καίτοι τυγχάνει βαρυσήμαντος, αν και με πομπώδεις διατυπώσεις, οι οποίες δεν είναι απαραίτητες, όταν υπάρχει…βάθος επιχειρημάτων και ολοκληρωμένος συλλογισμός.

Είναι προφανές ότι η συντρόφισσα βουλευτής του Αλέξη, συνεκτιμά προς τούτο το ευρύτατο πλέγμα προβλημάτων που συνιστούν το Μεσανατολικό παζλ, εντός του οποίου οι εμπλεκόμενοι εναλλάσσονται ως θύτες και θύματα και συνεπώς η εύκολη καταδίκη της “μίας” πλευράς εναντίον της “άλλης” ουδέν τελικώς προσφέρει.

Από την άλλη πλευρά, αποδίδει μαγικές περίπου δυνατότητες εις την στάση της Ελληνικής πλευράς, ώστε τα πράγματα να δρομολογηθούν σε “άλλη κατεύθυνση” εν σχέσει με το κράτος του Ισραήλ, το οποίο καταδέχεται να κατονομάσει, εν αντιθέσει με άλλους ΣΥΡΙΖΑίους οι οποίοι αρνούνται ακόμη και να το κατονομάσουν, προτιμώντες τη διατύπωση “σιωνιστικό κράτος.

Φαίνεται ότι, εις την παρούσα φάση, εξετίμησε ότι πρέπει να υιοθετήσει “αριστερότερη στάση”, από ανάλογη προγενέστερη, όταν υπερασπίσθηκε τον πρόεδρο Αλέξη γιά τη συνάντησή του με τον Ισραηλινό πρόεδρο Πέρες, γιά την οποία άλλοι ΣΥΡΙΖΑίοι αισθάνθηκαν όνειδος προς την κοινωνία. Ο σχετικός διάλογος από των στηλών του κομματικού δελτίου της «ΑΥΓΗΣ» υπήρξε, όντως, πλουσιότατος.

Η αυταπάτη εις την πολιτική είναι κακός σύμβουλος, όταν υπερεκτιμώνται οι δυνατότητες ενός και μόνου παίκτη, ακόμη και αν είναι παντοδύναμος, κάτι το οποίο αδυνατεί να αντιληφθεί η κα Δούρου, σε συνδυασμό ότι τέτοιες πρωτοβουλίες πρέπει να είναι αποδεκτές από όλους τους εμπλεκόμενους, ώστε να τύχουν, υποδοχής έστω, οι όποιες διερευνητικές προσπάθειες, πολύ δε περισσότερο να υπάρξει κάποια εξέλιξη και πρόοδος σε επόμενη φάση.

Όλα αυτά, κατά τη βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, οφείλει να τα πράξει η Ελλάς και δεν το πράττει, ελεγχόμενη εξ αυτού του λόγου και καθιστάμενη, ως εκ τούτου, …συνένοχος ακόμη και γιά τις επιθέσεις της Ισραηλινής Αεροπορίας εναντίον στόχων πλησίον της Δαμασκού!

Η αφέλεια είναι το ελάχιστο που μπορεί κανείς να καταλογίσει εις την κα Δούρου, η οποία, με όσα υποστηρίζει, δεν εμφανίζεται να πληροί, ακόμη και τα ελάχιστα εχέγγυα, γιά το ρόλο της, ως ΥΠΕΞ, εις την…κυβέρνηση Τσίπρα, όπως την προορίζουν ή προορίζει εαυτήν. Εμφανίζεται να αντιλαμβάνεται το Μεσανατολικό με όρους τοπικών προβλημάτων, όπως πχ η διαχείριση της αποκομιδής και της υγειονομικής διαχείρισης και ταφής απορριμμάτων από όμορους ή γειτονικούς Δήμους, όπου και εκεί μπορεί να προκύψουν αξεπέραστες διαφωνίες.

Ουδείς μπορεί να φαντασθεί,πώς η Ελλάς θα μπορέσει να λύσει από μόνη προβλήματα που χρονολογούνται από δεκαετιών, γιά τα οποία ακόμη και ο ΟΗΕ παραμένει τελικώς μάλλον θεατής, αν εξαιρέσουμε την παρουσία ειρηνευτικών του Δυνάμεων εις την περιοχή της Μέσης Ανατολής, εις τις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ δεν θέλει με μετέχει η χώρα μας, από «λόγους αρχής».

Πέραν αυτών δε, δεν είναι νοητή μία μονομερής δραστηριοποίηση της Ελλάδας, πέραν και εκτός του πλαισίου της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, όπου μετέχει. Αν, τώρα, επιλεγεί, από μία «κυβέρνηση της Αριστεράς και λοιπών» μία πορεία της Ελλάδος εκτός ΕΕ και ΝΑΤΟ, αυτό ας το συνυπολογίσουν οι πολίτες προ της κάλπης…

Εν προκειμένω, πάντως, το ουσιώδες είναι η δυνατότης και δικαίωμα γιά αυτοάμυνα, που παρέχεται από το οικείο άρθρο του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ, από κάθε χώρα που θέλει να προσφύγει σε αυτό, προκειμένου να υπερασπισθεί εαυτήν, από έξωθεν απειλή ή από την πηγή εξοπλισμού της απειλής αυτής. Η χώρα μας θα είχε λόγους να αποποποιηθεί αυτού του δικαιώματος κα Δούρου, ιδιαιτέρως η χώρα μας;

Εάν τώρα, ο εξοπλισμός της Λιβανικής (και φιλοιρανικής) Χεζμπολάχ μέσω Συρίας γιά τις επιθέσεις της εντός του Ισραήλ, δεν αποτελεί θέμα γιά το ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, αυτό ποσώς απασχολεί τους αποδέκτες των επιθέσεων, δηλαδή το Ισραήλ, το οποίο καλείται να σταθμίσει τις αντιδράσεις τους.

Ενδιαφέρον τέλος, ως προς τα προηγούμενα, παρουσιάζει η συμφωνία ή μη των πολλών και ποικίλων εις το ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, οι οποίοι επιλαμβάνονται θεμάτων εξωτερικής πολιτικής και συναφών αμυντικών συνεργειών. Ιδιαιτέρως, δε, αν η συγκεκριμένη δήλωση έγινε ή όχι μετά από διαβούλευση με το διπλωματικό σύμβουλο του προέδρου Τσίπρα πρέσβυ(ΠΥΒ) Γεώργιο Αϋφαντή και εάν ο τελευταίος συμφωνεί ή όχι, αδιακρίτως αν ερωτήθηκε ή όχι.

Τέλος άλλο ένα σημείο που χαρακτηρίζει τη δήλωση της κας Δούρου, είναι αυτό του επιπέδου των Ελληνικών της.

Ακόμη και σκιώδης ΥΠΕΞ, δεν πρέπει να χρησιμοποιεί διατυπώσεις, όπως π.χ. «πέρα για πέρα» ή «διεθνές δίκαιο» ή «ειδάλλως» ή επικλήσεις προς την «ελληνική κυβέρνηση», ως εάν να απευθύνεται σε κυβέρνηση…άλλης χώρας, από αυτή εις την οποία ζει. Ακόμη και πρωτοετείς της Νομικής γνωρίζουν μόνον «Διεθνές Δίκαιο» και «ει δ’ άλλως» και εναλλακτικές διατυπώσεις του «πέρα για πέρα»!

Αλλά η γλωσσική πενία αποτελεί δεινό της εποχής που ζούμε…

Σεραφείμ Χ. Μηχιώτης