Στο «ΠΡΩΤΟ» με καινούργιο… αέρα! (ήχος)

Με ένα νέο και δυναμικό ηχητικό σήμα, αλλά και με εμπλουτισμένο ειδησεογραφικό περιεχόμενο, μακριά από παραμορφωτικούς φακούς κυβερνητικών, κομματικών ή ιδιωτικών συμφερόντων, το Πρώτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Δημόσιας Ραδιοφωνίας βγαίνει με καινούριο … αέρα στον «αέρα» των ερτζιανών!

Από σήμερα το πρωί , στις συχνότητες του Πρώτου θα ακούγεται το νέο σήμα, μια δημιουργία του μεγάλου συνθέτη Μίμη Πλέσσα, ο οποίος, όντας εξέχον μέλος της οικογένειας του δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα, προσφέρθηκε αφιλοκερδώς να συνθέσει το ηχητικό λογότυπο του σταθμού. Στην άρτια αισθητικά

σύνθεση, έχει αποτυπωθεί με τον μοναδικό τρόπο του Μίμη Πλέσσα, αξιοποιώντας και τον ιστορικό «Τσοπανάκο», ο δυναμισμός και η εγρήγορση που χαρακτηρίζουν ένα ενημερωτικό σταθμό. Τη φωνή του για το σπικάζ του σήματος χάρισε ο γνωστός ηθοποιός Γιάννης Μπέζος, ο οποίος έκανε την ηχογράφηση στα στούντιο της Αγ. Παρασκευής.

Το Πρώτο Πρόγραμμα της Δημόσιας Ραδιοφωνίας, αποκτά για πρώτη φορά μετά το 1938 και τον κλασικό «Τσοπανάκο» ένα τόσο άρτιο και χαρακτηριστικό ηχητικό σήμα .

Συνεχής και άμεση ενημέρωση, πολυεδρική όπως η πραγματικότητα

Παράλληλα, ενισχύεται το ειδησεογραφικό περιεχόμενο του Πρώτου Προγράμματος, ώστε να ανταποκρίνεται πληρέστερα στην απαίτηση των ακροατών για άμεση, συνεχή και πολύπλευρη ενημέρωση. Από τις 7 το πρωί μέχρι και τα μεσάνυχτα, θα μεταδίδονται ανά ώρα δελτία Ειδήσεων, ενώ στο ενδιάμεσο ημίωρο οι ακροατές θα ενημερώνονται για όλες τις εξελίξεις με τίτλους ειδήσεων. Αμεσα, αντικειμενικά και πολυφωνικά, τα δελτία ειδήσεων του Πρώτου Προγράμματος δεν θα περιορίζονται στις δραστηριότητες της κεντρικής πολιτικής σκηνής, αλλά θα προχωρούν παραπέρα, αγκαλιάζοντας τις διεθνείς και τις ευρωπαϊκές εξελίξεις, τα όσα συμβαίνουν στο χώρο της οικονομίας, της εργασίας, της αγοράς, της τεχνολογίας, του πολιτισμού, του αθλητισμού, της Περιφέρειας και της κοινωνίας των πολιτών.

Οι ειδήσεις για το χρηματιστήριο (11.00, 15.00 και 17.00) ολοκληρώνουν το ενημερωτικό περιεχόμενο, ενώ δύο φορές την ημέρα ο Αντώνης Δημητρίου παρουσιάζει το «Τραγούδι της ημέρας», ένα μουσικό ημερολόγιο, αφιερωμένο σε μεγάλους Έλληνες και κλασικούς δημιουργούς.

Από πολλές συχνότητες και σε όλη την Ελλάδα

Τέλος, ολοκληρώθηκε η «αποκατάσταση» των συχνοτήτων της Δημόσιας Ραδιοφωνίας. Έτσι, προς το παρόν και έως ότου εκπέμψουν και οι άλλοι σταθμοί πέραν του Πρώτου και του Τρίτου Προγράμματος, το Πρώτο ακούγεται από 7 συχνότητες στα FM στην Αττική [91,6, 93,6, 101,8, 105,8, 100,9, 106,7 και 107 ) κι από πολλές συχνότητες σε όλη την Ελλάδα.

Συντονιστείτε! http://www.hprt.gr/proto-programma-live

————————————————————————–
Η ιστορία του «τσοπανάκου»

Ήταν 21 Μαΐου του 1938, στις 9:28 το βράδυ, όταν ακούστηκε πρώτη φορά στον αέρα η φράση «Εδώ Αθήναι» από το κρατικό ραδιόφωνο.

Από την πρώτη κιόλας εκπομπή του Σταθμού Αθηνών χρησιμοποιήθηκε το σήμα του «τσοπανάκου», μια ειδική σύνθεση με φλογέρα και κουδούνια.

Εμπνευστής του σήματος, που προέρχεται από το δημοτικό τραγούδι «Τσοπανάκος ήμουνα, προβατάκια φύλαγα», φέρεται ο μουσικός και δεξιοτέχνης του κλαρίνου Νίκος Ρέλλιας, που γεννήθηκε το 1892 στην Γκούρα Κορινθίας. Σύμφωνα με ένα βιβλιαράκι-αφιέρωμα που κυκλοφόρησε ο Γιάννης Μπαλαφούτας το 1993, ο ίδιος ο Ν. Ρέλλιας διηγείται:

«Ήταν τότε, το 1936, που ‘πρεπε να βρεθεί το σήμα της Ραδιοφωνίας. Το σήμα της Εθνικής μας Ραδιοφωνίας, που να συγκινούσε ιδιαίτερα τους ξενιτεμένους.

Ο διευθυντής Γίτσας Κυριακής, ο Καλομοίρης, ο Λυκούδης, ο Σπυρόπουλος και άλλοι μουσικοί συζητούσαμε το καυτό αυτό θέμα. Πολλά ειπώθηκαν και πολλά ξεχώρισαν, όπως το τραγούδι «Ένα καράβι από τη Χιο», κ.λπ. Εμένα κανένα δεν με γέμιζε από αυτά, γι’ αυτό λέω: Μου αφήνετε εμένα να το φτιάξω; Μου το ανέθεσαν. .. Τρέχω στο Μοναστηράκι και αγοράζω μια σειρά τροκάνια. Βρίσκω το φλάουτο, το τονίζω στο ΣΟΛ, κάνουμε δυο-τρεις πρόβες και το παρουσιάσαμε…».

Ο τραγουδοποιός – συνθέτης Τάκης Μωράκης διασκεύασε το δημοτικό τραγούδι «Τσοπανάκος ήμουνα», που χρησιμοποιήθηκε ως σήμα της νεοσύστατης τότε Ελληνικής Ραδιοφωνίας.

Πριν από μερικά χρόνια ο Διονύσιος Ολιβιέρης επικοινώνησε με τους ανθρώπους της ΕΡΤ και εξέφρασε την επιθυμία να τους παραδώσει τα τρία ιστορικά κουδούνια, χάρη στα οποία δημιουργήθηκε το σήμα του ΕΙΡ.

Εξηγώντας πώς έφτασαν στα χέρια του, γυρίζει τον χρόνο πίσω στον σκληρό Απρίλη του ’41 : «Λίγο πριν από την είσοδο των γερμανικών στρατευμάτων στην Αθήνα, ένας εργαζόμενος του Ραδιοφωνικού Σταθμού Αθηνών ζήτησε από τον στενό οικογενειακό μας φίλο Σωτήρη Μαρκέτο να φυλάξει στο σπίτι του τα τρία αυτά κουδούνια, διότι δεν έπρεπε να πέσουν στα χέρια των κατακτητών. Εκείνος θα έφευγε στη Μέση Ανατολή. Δεν ενθυμούμαι εάν μου είχε αναφέρει το όνομα του και τι απέγινε. Μετά τον θάνατο της συζύγου του, ο Σωτήρης Μαρκέτος με παρακάλεσε να δεχθώ ορισμένα από τα έπιπλα και αντικείμενα που αγαπούσε, διότι προτίμησε να συνεχίσει τη ζωή του σε οίκο ευγηρίας.

Ανάμεσα στα μικροαντικείμενα ήταν και τα τρία κουδούνια, την ιστορία των οποίων μου διηγήθηκε. Εγώ τα διατήρησα με πολλή αγάπη, ξέροντας ότι πρόκειται για ένα κομμάτι της ιστορίας του τόπου μας. Είχα όμως πάντα μια σκέψη, ότι η θέση τους θα έπρεπε να είναι σε κάποιο μουσείο. Τώρα που έμαθα ότι η ΕΡΤ κάνει μια πραγματική προσπάθεια να διατηρήσει τις μνήμες του παρελθόντος, αισθάνομαι ιδιαίτερα ευτυχής που αυτά τα απλά κουδουνάκια επιστρέφουν μετά από τόσα χρόνια στον χώρο τους»