Πανσπερμία

Δηµήτρης Μητρόπουλος
[Αγιογραφίες] από τα ΝΕΑ

ΤΙ θέλουν οι Γερμανοί; Είναι η ερώτηση όχι του ενός εκατομμυρίου δολαρίων, αλλά του ενός εκατομμυρίου ευρώ.

ΠΡΩΤΗ φορά έπειτα από πέντε χρόνια έρχεται στην Αθήνα η Ανγκελα Μέρκελ. Πριν όμως πατήσει το πόδι της σε χώμα ελληνικό η Καγκελάριος, είχε προλάβει ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε να πει ότι η επίσκεψη δεν συνδέεται με τη δόση. Και

ακολούθησε ο εκπρόσωπος της Καγκελαρίας Στέφαν Ζάιμπερτ για να πει ότι το Βερολίνο στηρίζει την Αθήνα κι αυτό εκφράζει το ταξίδι της Μέρκελ προς Νότον. Ολα αυτά ενώ το Eurogroup παρήλθε άκαρπο, όπως, καθότι φαίνεται, θα παρέλθει και το δεκαήμερο οκτώ με δέκα οκτώ Οκτωβρίου, οπότε είναι προγραμματισμένο το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Υποτίθεται ότι τις δέκα αυτές ημέρες θα δινόταν λύση για το ελληνικό θέμα. Αντ’ αυτού μάς ήρθε η Μέρκελ και ξαναήρθε ο Σόιμπλε να μας υπενθυμίσει ότι η αξιολόγηση της πορείας της ελληνικής οικονομίας είναι υπόθεση της τρόικας και όχι των πολιτικών – ακόμη και των γερμανών πολιτικών.

Η δημιουργική αμφισημία βοηθάει στη διπλωματία. Δεν δεσμεύεσαι και πάντα μπορείς να ελιχθείς. Δηλαδή να προσαρμοστείς ή να απεμπλακείς. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με την οικονομία και τις αγορές. Η οικονομία είναι κλίμα και οι αγορές θέλουν σαφήνεια. Η λιτότητα όμως που προκρίνουν οι Γερμανοί σκοτώνει το κλίμα και η πανσπερμία μηνυμάτων από το Βερολίνο, τη Φρανκφούρτη, την Καγκελαρία, το υπουργείο Οικονομικών, την Μπούντεσμπανκ, τους Χριστιανοδημοκράτες, τους βαυαρούς Χριστιανοδημοκράτες, τους Σοσιαλδημοκράτες και τους Φιλελεύθερους – όλο αυτό το γερμανικό τουρλουμπούκι – έχει τρελάνει το σύμπαν εδώ και τρία χρόνια.

Ο ίδιος νταλκάς επαναλαμβάνεται με την Ισπανία. Ο Ραχόι δεν θέλει βοήθεια πριν από τις τοπικές εκλογές, οι Γερμανοί τού λένε ότι δεν τη χρειάζεται. Οι ισπανικές τράπεζες είναι φαντάσματα, επρόκειτο να πάρουν λεφτά – μέχρι 100 δισ. από τον ESM – και ξαφνικά ο Σόιμπλε – με τους Φινλανδούς και τους Ολλανδούς για ξεκάρφωμα – λέει ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει για ζημιές του παρελθόντος. Αρα τι νόημα είχε; Συνυπολογίστε τις γερμανικές επιφυλάξεις για επιτήρηση όλων των ευρωπαϊκών τραπεζών από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και η ασάφεια γίνεται αμηχανία και μετά απορία και ανησυχία. Τι θέλουν οι Γερμανοί;

ΘΕΛΟΥΝ, ας πούμε, την Ελλάδα εντός ευρωζώνης; Τον Ιούλιο υποτίθεται ότι ήθελαν να μας τιμωρήσουν και διά της δικής μας αποβολής να νομιμοποιήσουν τη διάσωση των Ιταλοϊσπανών που θα είναι και δαπανηρή. Ακριβώς όπως αφέθηκε η Λίμαν να χρεοκοπήσει το 2008 για να τιμωρηθούν οι κακοί τραπεζίτες, να ικανοποιηθεί η κοινή γνώμη, και μετά να δοθεί πακτωλός χρημάτων στις υπόλοιπες τράπεζες. Ωστόσο, στο τέλος του καλοκαιριού, η υπερπροσπάθεια Σαμαρά – Στουρνάρα αλλά και ο ρεαλισμός σε σχέση με τις πραγματικές συνέπειες μιας εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ φάνηκε να ανοίγει τον δρόμο για ωριμότερες σκέψεις. Αυτές όμως φαίνεται τώρα να έχουν αντικατασταθεί από μια λογική «βλέποντας και κάνοντας». Αλλά και από εκλογικούς υπολογισμούς, αφού το 2013 έχ