Οι «σκελετοί» στα ντουλάπια της ….Ελευθεροτυπίας

Email του Νίκου Ρούσση για το Enimerosi24
Οταν κάποιοι τηλεοπτικοί αστέρες, άλλους εκ των οποίων τους πήρε το «ποτάμι» και άλλους τους κατουρησαν πρόσφατα οι προσκεκλημένοι τους, φιλοξενούσαν- για να κάνουν «νούμερα» στις εκπομπές τους- με τις ώρες τον αρχηγό και τα στελέχια της Χρυσής Αυγής, αφήνοντας τους να προπαγανδίζουν, χωρίς αντίλογο, τα νεοναζιστικά τους ιδεώδη, το πρόσχημα ήταν ότι αυτή η προβολή συντελείται στο όνομα της δύστυχης ελευθεροτυπίας

Με την ίδια ευκολία υποθέτω και πάντα στο όνομα της …ελευθεροτυπίας θα μπορούσαν, σε άλλες αλήστου μνήμης εποχές, να δώσουν βήμα έκφρασης στον ..Χίτλερ, στον Μέγκελε ή στα καθ’ ημάς, στον Παπαδόπουλο, τον Ιωαννίδη και τον Ντερτιλή.

Σήμερα, που η ελευθεροτυπία έχει καταντήσει κουρελόχαρτο, με πολλούς να την μνημονεύουν και ελάχιστους να την υπερασπίζονται, ο νεόκοπος εκδότης της «Ελευθεροτυπίας» ( της εφημερίδας, όχι της …άλλης), πιάνει στο στόμα του την …Ελευθεροτυπία (την άλλη, όχι την εφημερίδα) για να δικαιολογήσει ότι επιβάλλεται, χάρη στο δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης του καθενός, να δημοσιευθεί μία συνέντευξη με τον τέως βασιλιά Κωνσταντίνο (έτσι τον αναφέρει στο σημερινό του πρωτοσέλιδο ο εκδότης, προφανώς σε ένδειξη σεβασμού).

Πέρα από την …εμμονή, που μπορεί να οφείλεται σε εξόφληση κάποιων γραμματίων σε «φίλους» εφοπλιστές του Ελληνοβρετανικού Επιμελητηρίου (όπου είναι πρόεδρος) στο Σίτυ του Λονδίνου ή στην κρυφίως αμειβόμενη προσπάθεια ολικής επαναφοράς, του καταδικασμένου (ιστορικά και από τον ελληνικό λαό) θεσμού της Βασιλείας στην Ελλάδα, υπάρχει και το θέμα της επιλογής του συνεντευξιαζόμενου.

Προκαλεί, όσο νάναι, υποψίες, στους δύσκολους καιρούς που ζούμε και όπου εμφανίζονται διάφοροι απρόσκλητοι σωτήρες της χώρας, άνευ πνευματικών ή άλλων χαρισμάτων, ο σημερινός εκδότης μιας ιστορικής, για την ανεξαρτησία και την πολυφωνία της, εφημερίδας να ξεδιαλέγει μέσα από τους «σκελετούς» της νεοελληνικής ιστορίας, τον Κωνσταντίνο Γλύξμπουργκ!!!

Γιατί άραγε κύριε δικηγόρε μου….

Επικαλούμενος κι’ εγώ, ως μάχιμος δημοσιογράφος και όχι ως «μάχιμος» δικηγόρος, το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης, τολμώ να ρωτήσω, ποιοί άλλοι «σκελετοί» πρόκειται να βγούν, μετα τον Γλύξμπουργκ, από τα ντουλάπια της «Ελευθεροτυπίας» ( της εφημερίδας όχι της άλλης).

Διότι, δεν μπορεί, με κάποιους ακόμη θα πρέπει να ολοκληρωθεί αυτό το «πάζλ» της έμμεσης, έστω, επαναφοράς των αγαθών της Βασιλείας στην Ελλάδα.

Αναγνωρίζω, κύριε δικηγόρε μου, ότι η εκστρατεία που ανέλαβες είναι δύσκολη και γι’ αυτό, ίσως, προσέλαβες, πρόσφατα, έναν μισθοδοτούμενο από την ΚΥΠ «δημοσιογράφο» ως δεξί σου χέρι στην έρημη «Ελευθεροτυπία» (την εφημερίδα όχι την άλλη), προκειμένου να σε βοηθήσει με τις προσβάσεις του, σε σκοτεινά αρχεία των μυστικών υπηρεσιών και σε σχέδια που απεργάζονται, για την δημιουργία ενός νέου διχασμού στην Ελλάδα.

Υπάρχει, όμως, ένα ζητηματάκι….

Δεν μπορείς να υπεραμύνεσαι της Ελευθεροτυπίας, υπονομεύοντας την Δημοκρατία (αυτή που έχουμε και όση μας απέμεινε)