Οι ανέραστοι της Δημοκρατίας

Στις μέρες μας υπάρχει μια υπόγεια και ύπουλη προσπάθεια προσβολής και απαξίωσης της Δημοκρατίας. Διάφορες οργανώσεις, «πολιτικά από-κόμματα» και σκοτεινά πρόσωπα έχουν επιδοθεί σε μια λυσσαλέα πρακτική κατασυκοφάντησης των δημοκρατικών θεσμών και απόρριψης κάθε δημοκρατικής διαδικασίας. Φασιστικοί νεοσχηματισμοί και οργανώσεις απομονώνοντας επιλεκτικά αποτυχίες, δεινά και αγκυλώσεις της σημερινής δημοκρατίας, εκμεταλλευόμενοι το δικαιολογημένο αίσθημα οργής των πολιτών προσπαθούν εκ του πονηρού να ακυρώσουν και να καταστρέψουν κάθε τι ελεύθερο δημοκρατικό και

= Το ζήτημα είναι πως η δημοκρατία είναι το μόνο πολίτευμα που επιτρέπει την ελευθερία της γνώμης, ακόμα την λοιδορία της και το χλευασμό της, που επιτρέπει την προσπάθεια που κάνουν κάποιοι να την καταργήσουν. Κανένα άλλο πολίτευμα δεν επιτρέπει την αμφισβήτησή του. Γι’ αυτό στο όνομα της δημοκρατίας πολλά ΜΜΕ επιτρέπουν φωνές και αλαλαγμούς  εναντίον της, αφιερώνοντας σελίδες σε εφημερίδες και χρόνο σε ραδιοτηλεοπτικά μέσα, σε κάθε τυχάρπαστο φασίστα.

= Ιστορικά (για όσους θέλουν να γνωρίζουν την αληθινή ιστορία) καμία χούντα και δεν ωφέλησε καμία χώρα σε καμία ιστορική περίοδο. Αντίθετα όπου υπήρχε ο φασισμός, η ανελευθερία, ο φόβος, η υποταγή, η έλλειψη δημοκρατίας μόνο καταστροφές, αθλιότητες, βασανισμούς και δεινά ακολούθησαν και έκαναν πολλά χρόνια αυτές οι χώρες να συνέλθουν από τους τυράννους που τις κυβέρνησαν.

= Δεν είναι υπεύθυνη η Δημοκρατία και οι θεσμοί της για τα δεινά της χώρας αλλά οι αντιπρόσωποι που κλήθηκαν να υπηρετήσουν την δημοκρατία και τους θεσμούς. Η έννοια και το περιεχόμενο της δημοκρατίας δεν έχει καμία σχέση με τους εκπροσώπους της. Οι αστοχίες του πολιτικού συστήματος δεν πρέπει να αποδίδονται στην Δημοκρατία. Για τις αστοχίες υπάρχουν συγκεκριμένα κόμματα, παρατάξεις και ονόματα πρωθυπουργών, υπουργών και άλλων που διοίκησαν και υπηρέτησαν πολιτικές και πρακτικές που μας οδήγησαν ως εδώ.

= Η δημοκρατία στην Ελλάδα μετά το 1974 (παρόλο τα φασιστικά ριζώματα) έδωσε αρκετά στον τόπο και στους ανθρώπους, ωφέλησε την χώρα και τους πολίτες και ήταν μία από τις καλύτερες ιστορικές περιόδους. Έστω και με τις αδυναμίες της. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μέσα σ’ αυτή την «μεταπολιτευτική» Δημοκρατία μεγαλώσαμε, σπουδάσαμε, δημιουργήσαμε καριέρες, οικογένειες, σπίτια κλπ. Η δημοκρατία αυτή (στο μεγαλύτερο μέρος της) μας εξασφάλισε έναν ικανοποιητικό βαθμό ελευθερίας, αυτονομίας, οικονομική ευμάρειας, κοινωνικής ειρήνης, ψυχικής ηρεμίας. Για του λόγου του αληθές ας κοιτάξουμε τις προηγούμενες περιόδους της χώρας μας από την μικρασιατική καταστροφή του 1922, τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, τον εμφύλιο έως την χούντα των συνταγματαρχών. Ιστορικές περίοδοι με έλλειψη δημοκρατίας με βία και αίμα με πείνα και εξαθλίωση με ηθική και πνευματική πτώση.

= Σε εποχή κρίσεων (φυσιολογικές και αναγκαίες για την ανθρώπινη ιστορία) μην ακούμε τις σειρήνες του νεοφασισμού, της απαξίωσης των πάντων, της ψευτοεπαναστατικότητας και της εθνικιστικής ψευτο