Επιστολή στον κ. Λαπαβίτσα

email αναγνώστη

Κυριε Λαπαβιτσα,

Ευχαριστω που με βάλατε στην λίστα σας.

Νομιζω οτι με αυτο το κειμενο επικεντρωνεστε στην ουσια του ελληνικου προβληματος.

Εχουμε-καταστροφικες- πολιτικες που εφαρμοζονται με εντολες απο το εξωτερικο.

Μπορουμε να τις αγνοησουμε χωρις να πληρωσουμε βαρύ τιμημα;

Μπορουμε/είμαστε ικανοί να χαραξουμε αλλη πολιτικη;

Θα εχουμε συμμαχους αν το επιχειρήσουμε; Γιατι ο σκοπος δεν ειναι να γινουμε

Αυτο ειναι το κύριο προβλημα,και αυτα ειναι τα ερωτηματα.

Οικονομολογοι μιλανε για το επαχθες νομικο πλαισιο που διεπει τα κρατικα χρεη (δεν μπορουν να χρεοκοπήσουν απλά και σχετικα ανώδυνα οπως πχ μια εταιρεία στις ΗΠΑ).Ο Τσαουσέσκου λεγεται οτι φοβουμενος αυτο το νομικο πλαισιο, εξαθλίωσε τους πολιτες της χωρας του, στοχευοντας σε μηδενικο χρεος ωστε να διατηρησει την αυτοτέλεια του.

Ο GAP υποστήριξε οτι γυρισε ολο τον πλανητη αναζητωντας νεους συμμαχους και δεν βρηκε.

Γενικοτερα οι πολιτικοι μας εμφανιζουν τα μνημονια ως μονοδρομους που δεν εχουν εναλλακτικες, κυριότερα λογω της μηδενικής διαπραγματευτικής ισχύος της χώρας μας. Ειναι αυτο αληθες; Μερικώς ίσως ειναι. Αυτο ομως δεν δικαιολογει κανεναν πρωθυπουργό να βλεπει αδρανής την καταστροφή ενός έθνους με την δικαιολογια οτι ισως οι Γερμανοι μας δωσουν 1-2 δισ. ευρω για συνταξεις και μισθούς.

Στο τελος της ημερας, το προβλημα της χωρας ειναι πολιτικό.

Και το υπάρχον πολιτικό προσωπικο (συμπεριλαμβανομένου του Σύριζα) δεν φαινεται να ειναι σε θεση να προτεινει κατι διαφορετικο πλην του ευρωμονόδρομου και της αέναης -πλην όμως άσκοπης και κοστοβόρας σε ανθρώπινες ζωές-διαπραγμάτευσης με την τρόικα.

ΜΦΧ

Ευάγγελος Γερασίμου