«Ευχαριστώ για τα …μαθήματα»

email Γιάννη Μαμουζέλου στο enimerosi24

Ο συν. Ρούσσης με την πολύχρονη εμπειρία του στην περί την πολιτική και κυβερνητική δημοσιογραφία και χάρη στο συγχρωτισμό του με υψηλά ιστάμενα πρόσωπα της δημόσιας ζωής αισθάνεται ως «καθηγητής» και επομένως γνωματεύει και παραδίδει μαθήματα σε εμάς τους άπειρους στην πολιτική ζωή και στη δημοσιογραφία…

Δεν θέλω να αντιδικήσω, αλλά έτσι χωρίς πρόγραμμα (όπως έλεγε κι η αείμνηστη Μαρία Ρεζάν) θα του απαντήσω για να μη δημιουργούνται λανθασμένες ή στρεβλές εντυπώσεις.

- Η φράση μου με την οποία ξεκινά την απάντησή του δεν αφορούσε κανέναν

από εκείνους τους οποίους αναφέρει στο μακροσκελές σχόλιό του. Δέχομαι ότι ίσως δεν επέτρεπε να γίνει σαφές πως εννοούσα όσους δημοσιογράφους (όπως λ.χ. και εγώ) πρόσφατα αναμίχθηκαν στην πολιτική ή έχουν εμφανή κομματική τοποθέτηση και εμφανίζονται με δημόσιες τοποθετήσεις σε διάφορα ζητήματα, ακόμη και συνδικαλιστικής-επαγγελματικής φύσεως, χωρίς αυτό να τους καθιστά αυτόχρημα κατακριτέους. Νομίζω όμως ότι καθιστούσα απόλυτα σαφές τη διαφορετική ευθύνη και σημασία που έχουν πράξεις και λόγια όσων κατέχουν συγκεκριμένες θέσεις, εκλεγμένοι ή τοποθετημένοι σ’ αυτές. Ειδικά αν είναι εν ενεργεία ή όχι… Πάντως δεν έχω καμία δυσκολία (πού ‘λεγε κι ο Μητσοτάκης) να ζητήσω συγγνώμη για την ασάφεια…

- Δεν έχω κανένα φόβο «να μην εκτεθώ» αλλά εκφράστηκα γενικά γιατί δεν σκόπευα ούτε να αντιπαρατεθώ σε όσα ανέφερε ο συν. ούτε να κάνω πραγματεία περί δημοσιογραφίας, ΜΜΕ κ.α.

- Είναι απολύτως προφανές ότι διαχρονικά όσοι δημοσιογράφοι διετέλεσαν βουλευτές (και πολύ περισσότεροι υπουργοί ή υφυπουργοί) ή πρόεδροι ή διευθύνοντες σύμβουλοι της ΕΡΤ, του ΑΠΕ ή της Τηλεόρασης της Βουλής ή μέλη των δ.σ. των συνδικαλιστικών Ενώσεων έχουν μεγάλες ευθύνες για το μεταπολιτευτικό καθεστώς στα ΜΜΕ και το μοντέλο δημοσιογραφίας που σταδιακά επικράτησε…. Όπως έχουν και όσοι σήμερα βρίσκονται σε ηγετικές θέσεις και απλώς παρακολουθούν ή κωφεύουν σε οτιδήποτε.

- Νομίζω όμως ότι υπάρχουν πολλά άλλα πρόσωπα και παράμετροι που συνετέλεσαν στη διαμόρφωση του θολού και αρρωστημένου περιβάλλοντος που περιγράφει για τα ΜΜΕ – επιχειρήσεις ο κ. Ρούσσης. Και δεν πρέπει σ’ αυτό να θεωρούμε ότι ευθύνονται οι δημοσιογράφοι γενικώς, ειδικά η μεγάλη κατηγορία των απλών σκληρά εργαζόμενων συναδέλφων… Άλλωστε δεν έσπευσα να υπερασπιστώ ή να δικαιώσω κανέναν, για όσα έπραξε ή πράττει σήμερα…

- Με (εγ)καλεί ο συν. να επιλέξω μεταξύ «πολίτη ή κομματικά στρατευμένου δημοσιογράφου» και ν’ απαντήσω πώς θα όφειλε να στέκεται απέναντί τους ο κ. Τσίπρας! Γιατί άραγε;
Αλλά μάλλον σκόπιμα διαστρεβλώνει τα πράγματα: Εξηγώ λοιπόν… Ο δημοσιογράφος που γίνεται βουλευτής ή στέλεχος Κόμματος (σύμβουλος ΜΜΕ, επικοινωνίας ή άλλο) δεν είναι πλέον ενεργός δημοσιογράφος. Λογίζεται και αντιμετωπίζεται ως πολιτικός, ως πρόσωπο της πολιτικής/κομματικής λειτουργίας. Ή επαγγελματική του ιδιότητα μπορεί να τον συνοδεύει, αλλά σήμερα π.χ. οι κ.κ. Κεδίκογλου, Κουίκ, Αθανασίου, Βαρεμένος ή οι κυρίες Βούλτεψη, Καραμανλή κ.λπ. (ή ακόμη και όσοι άλλοι μετέχουν σε Κ.Ε, Π.Σ, Δ.Ε. Κομμάτων) λογίζονται πολιτικοί και έτσι εκλαμβάνεται ο λόγος τους…

Στρατευμένος δημοσιογράφος όμως θεωρείται και είναι εκείνος που αποδέχεται σχέση επιρροής (άμεσης, έμμισθης ή άλλης) με Κόμματα ή πολιτικά πρόσωπα ή φορείς πολιτικής θεωρίας ή καθοδήγησης (π.χ. Ίδρυμα Καραμανλή ή παρόμοιο) και ως ενεργός δημοσιογράφος επιδιώκει μέσα από ΜΜΕ να διαμορφώσει την κοινή γνώμη και να την καθοδηγήσει ή ποδηγετήσει «εφ’ώ ετάχθη» ο ίδιος…

Είναι πολύ διαφορετικό αυτό από τις προσωπικές πολιτικές θέσεις και συμπάθειες που πιθανώς εκφράζονται μέσα από το δημοσιογραφικό λόγο καθενός, αλλά δεν μπορούν να χαρακτηρισθούν «στρατευμένη» δημοσιογραφία.

- Οι πολιτικοί αρχηγοί είχαν πάντοτε επαφές (συχνότερα ή αραιότερα) με εκδότες/ ιδιοκτήτες ΜΜΕ ή δημοσιογράφους σε υψηλές διευθυντικές θέσεις. Άλλοι μπορεί να ήθελαν απλώς να συνδιαλεχθούν, άλλοι να συναλλαγούν ή να διαμορφώσουν κάποιο πολιτικό memorandum….

Ο κ.Τσίπρας υποθέτω ότι με τις επαφές του ήθελε να γνωρίσει την «απέναντι πλευρά», τους εκφραστές του συστήματος που έχει καταγγείλει… Αλλά ας ρωτήσει ο συν. Ρούσσης τον ίδιο κι ας τον κριτικάρει όπως νομίζει, αν το ρεπορτάζ του τον οδηγεί κάπου αλλού σε σχέση με την πρωτοβουλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.

- Αγαπητέ κ. Ρούσση, κάθε Κόμμα όταν αναλαμβάνει την Κυβέρνηση, είναι λογικό να τοποθετεί σε κάποιες θέσεις ανθρώπους τους περιβάλλοντος και της εμπιστοσύνης του κι αν αυτές συνδέονται και με την επαγγελματική τους ιδιότητα προσβλέπει σε καλύτερα αποτελέσματα… Όπως έχει συμβεί με ανθρώπους των ΜΜΕ, του Αθλητισμού, του Πολιτισμού κ.λπ. Άρα γιατί σπεύδετε να εκφράσετε την ενόχλησή σας προκαταβολικά για ποιους θα τοποθετήσει η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ σε θέσεις Κυβερνητικού εκπροσώπου ή ΓΓ Ενημέρωσης ή προέδρου της ΕΡΤ ή Υπουργού πολιτισμού;

Δεν σας κρύβω όμως ότι μακάρι να υπήρχαν διαχρονικά θεσμοθετημένα αντικειμενικά κριτήρια για την επιλογή προσώπων σε διάφορες θέσεις δημόσιας λειτουργίας και να τις καταλάμβαναν οι αξιότεροι, αρκεί όμως να μπορούσαν να αρθούν στο ύψος των ρόλων και της ευθύνης αποφεύγοντας υπόγειες πολιτικές δράσεις… Μέχρι τώρα όμως δυσκολεύομαι να βρω παραδείγματα…

- Επί προσωπικού τώρα, ας γνωρίζει ο συν. ότι από το 1968, που ως φοιτητής της Νομικής του Καποδιστριακού μπήκα στο χώρο έως το τέλος του 2011 που υποχρεώθηκα να αποχωρήσω από την ΕΡΤ και την ενεργό δημοσιογραφία, απέφυγα επιμελώς όχι μόνο να εκφράζω την πολιτική μου τοποθέτηση {την οποία ως πολίτης είχα και υποστήριζα σε άλλους χώρους και ευκαιρίες…] στο δημοσιογραφικό μου λόγο (και ήταν πολλαπλός και πολύπλευρος) αλλά ούτε καν τα συλλογικά αθλητικά μου πιστεύω!

Πολύ περισσότερο δεν είχα καμιά πολιτική, συνδικαλιστική ή «αθλητική» ταυτότητα να με καθοδηγεί… Ακριβώς γιατί πίστευα ότι οι ταυτότητες της ΕΣΗΕΑ & του ΠΣΑΤ ή της AIPS ήταν αρκετές για να διεκδικώ μέσα από τη δουλειά, τις γνώσεις και τις ικανότητές μου μερίδιο στην εργασία και στην αμοιβή μου… Γιατί πίστευα ότι ικανός επαγγελματίας είσαι και γίνεσαι, δεν επιβάλλεσαι με άνωθεν και έξωθεν εντολές ή ταυτότητες!

Γι’ αυτό δεν κατέλαβα διευθυντικές θέσεις στην ΕΡΤ (μόνο σε εφημερίδες/περιοδικά), ούτε έμμισθες σε δημόσιους φορείς, ούτε απόλαυσα ρουσφέτια ή προνόμια στη ζωή μου. Και δεν είχα γνωστούς ή φίλους μόνο προπονητές ή αθλητές, αλλά και πολιτικούς, οικονομικούς και αθλητικούς παράγοντες (κάποτε και υψηλόβαθμο στέλεχος στην ΕΡΤ), αλλά δεν έσπευσα να τους χρησιμοποιήσω επ’ ανταλλάγματι…

- Τέλος δεν νιώθω «ψυχή τε και σώματι» στρατευμένος δημοσιογράφος ή άνθρωπος – πιόνι στη σκακιέρα του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ ή κανενός… Είμαι απλώς πολιτικά και κομματικά τοποθετημένος και εκφραζόμενος πολίτης, που τον ακολουθούν οι επαγγελματικές του ιδιότητες: δημοσιογράφος- συγγραφέας, τ. δικηγόρος! Θα μπορούσε να ήμουν καθηγητής, γιατρός ή δικαστής…

Οπότε -αν δεν σάς …χαλάει- δεν μολύνεστε συνδιαλεγόμενος μαζί μου… Αλλά θα κρατήσω τα δωρεάν …μαθήματα πολιτικής, δημοσιογραφικής και επαγγελματικής συμπεριφοράς.

Γιάννης Μαμουζέλος
Δημοσιογράφος- Συγγραφέας