ΕΔΟΕΑΠ: Φταίμε και εμείς, φταίτε και εσείς, φταίνε και οι άλλοι

Χωρίς απαρτία και η σημερινή συνέλευση και μόνο με θαύμα θα υπάρξει σωτηρία του ταμείου

Το δάνειο που μετά από πολλές περιπέτειες μπήκε στα ταμεία του ΕΔΟΕΑΠ έδωσε οξυγόνο διάρκειας λίγων μηνών και σε αυτό το χρονικό ορίζοντα θα πρέπει να γίνουν οι τελικές διαβουλεύσεις του κλάδου με την κυβέρνηση και τους εργοδότες, ώστε να δοθεί μια οριστική και βιώσιμη λύση στον ΕΔΟΕΑΠ.

Δυστυχώς όπως ήταν ήδη άλλωστε γνωστό οι εμπλεκόμενες πλευρές δεν έχουν βρει κανένα σημείο επαφής μέχρι στιγμής. Δυστυχώς το ακόμη χειρότερο είναι ότι οι ίδιοι οι ασφαλισμένοι στο ταμείο (δηλαδή οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ) δεν δείχνουν ούτε στο παρά ένα κάποιο έστω και υποτυπώδες ενδιαφέρον. Στην πιο κρίσιμη ίσως γενική συνέλευση για το παρόν και το μέλλον του ταμείου δεν υπήρξε απαρτία όπως έχει συμβεί και πολλές άλλες φορές στο πρόσφατο και απώτερο παρελθόν. Ετσι οι συνδικαλιστές θα πάνε την Παρασκευή στην κρίσιμη τριμερή συνάντηση χωρίς να έχει υπάρξει επί της ουσίας συζήτηση. Να υπάρχει πλέον πλήρης απογοήτευση και παραδοχή των ασφαλισμένων ότι όλα τελείωσαν και για αυτό δεν εμφανίζονται ούτε σε μια κρίσιμη συνέλευση; Να πιστεύουν κάποιοι ότι έστω και την τελευταία στιγμή κάτι θα γίνει και ο ΕΔΟΕΑΠ θα σωθεί; Οπως και να έχει το πράγμα η κατάσταση όπως την περιέγραψαν οι συνδικαλιστές είναι περισσότερο από οριακή.

Για να σωθεί ο ΕΔΟΕΑΠ πρέπει να αντικατασταθεί το αγγελιόσημο με νέο πόρο, αλλά η κυβέρνηση και να ήθελε να νομοθετήσει κάτι τέτοιο (που δεν θέλει για πολλούς λόγους) δεν θα περνούσε από την τρόικα όπως σαφώς εξηγήθηκε και από τους συνδικαλιστές. Ενας δεύτερος τρόπος είναι να υπάρξει μια συμφωνία ανάμεσα στα σωματεία και τους εργοδότες ώστε οι απαραίτητοι πόροι να εισέρχονται στο ταμείο εν μέρει από τους εργοδότες και εν μέρει από τους εργαζομένους, αλλά και να γίνουν μια σειρά από διαρθρωτικές αλλαγές με βασικότερη το να ασφαλίζονται στον ΕΔΟΕΑΠ όλοι οι εργαζόμενοι σε ΜΜΕ (έντυπα, κανάλια, ραδιόφωνα, sites) ανεξάρτητα από το αν είναι μέλη των ενώσεων. Οπως ειπώθηκε από τους εργοδότες εκείνοι που κάθονται στο τραπέζι του διαλόγου είναι εκείνοι των ιδιωτικών καναλιών οι οποίοι όμως συμφωνούν στην καταβολή μόνο ενός πολύ μικρού ποσοστού για τον ΕΔΟΕΑΠ το οποίο δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να οδηγήσει σε βιώσιμη λύση, ενώ επιπλέον οι καναλάρχες θεωρώντας ότι συζητούν από θέση ισχύος θέτουν σε κάθε συνάντηση ολοένα και μεγαλύτερες απαιτήσεις, ενώ έφτασαν στο σημείο να αποσύρουν από τη συζήτηση προτάσεις που οι ίδιοι είχαν βάλει στο τραπέζι επειδή το ξανασκέφτηκαν λέει και δεν είναι προς το συμφέρον τους! Οι εκδότες απέχουν από τις συζητήσεις, αλλά έχουν ξεκαθαρίσει ότι συζητούν διάφορα ζητήματα εκτός από το να καταβάλλουν ασφαλιστικές εισφορές!!

Εχουμε λοιπόν μια κυβέρνηση η οποία ούτε θέλει ούτε μπορεί να κάνει κάτι και απλά παρίσταται (που έλεγε και ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος στη Σωφερίνα). Οι καναλάρχες συζητούν να δώσουν μερικά ψίχουλα και να πάρουν σε αντάλλαγμα τα πάντα σε επίπεδο εργασιακών σχέσεων, ενώ οι εκδότες πνιγμένοι σχεδόν όλοι στα χρέη το τελευταίο που τους ενδιαφέρει είναι αν οι εργαζόμενοι τους θα έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και συντάξεις. Οι εργαζόμενοι στη μεγάλη τους πλειοψηφία δεν ασχολούνται, ενώ οι συνδικαλιστικές ενώσεις αγκυλωμένες σε παμπάλαια πολιτικά τσιτάτα και αναμεταξύ τους διαχρονικές φιλονικίες αδυνατούν να δημιουργήσουν ένα ισχυρό αρραγές μέτωπο και γίνονται εύκολη λεία στα σαγόνια των εργοδοτών. Το μόνο που γνωρίζουν να κάνουν οι συνδικαλιστές είναι να κηρύσσουν απεργίες κάτι που θα κάνουν και αυτήν τη φορά αφού αν στην τριμερή συνάντηση της Παρασκευής δεν διαπιστωθεί ότι υπάρχει έδαφος συνεννόησης θα ξεκινήσει άμεσα απεργία διαρκείας. Οχι ότι είμαστε κατά των απεργιών, τουναντίον. Αρκεί να έχουν κάποιο νόημα και να ασκούν κάποια πίεση. Στη δεδομένη στιγμή και κοινωνικά αλλά ακόμη και χρονικά μια απεργία θα αποτελέσει απλά τη χαριστική βολή στον ΕΔΟΕΑΠ αλλά και σε όποιο άλλο αίτημα των εργαζομένων στα ΜΜΕ. Ετσι και αλλιώς έχοντας για διαφόρους λόγους ο κλάδος χάσει την παλαιότερη επαφή που είχε με την κοινωνία μια απεργία δεν προκαλεί κάποια πίεση στην κυβέρνηση, ενώ αφήνει αδιάφορους και τους εργοδότες πλέον. Οταν το 80% των εργαζομένων βρίσκεται στο έλεος του ΕΟΠΥΥ, όταν τα πιο ισχυρά ασφαλιστικά ταμεία (π.χ δημοσίου και άλλων κλάδων) έχουν εξαφανιστεί το να κάνεις απεργία για να διατηρήσεις το δικό σου ζητώντας ανάμεσα στα άλλα και κρατική στήριξη για αυτό πού άραγε θα βρεις συμμάχους στην κοινωνία; Οταν μάλιστα αυτή η απεργία θα γίνει στην καρδιά του καλοκαιριού (τέλος Ιουλίου, Αύγουστο) απλά κανείς δεν θα το πάρει χαμπάρι! Θα πρέπει οι συνδικαλιστές να σκεφτούν άλλους τρόπους. Υπάρχουν και είναι πιο αποδοτικοί από την απεργία. Κοινή λογική θέλει αλλά φυσικά και ενότητα που δεν υπάρχει στον κλάδο.
Με αυτά και με αυτά μόνο με ένα θαύμα θα μπορέσει να υπάρχει ΕΔΟΕΑΠ το 2018 και να υπάρχει μέσα σε ένα καθαρό και βιώσιμο πλαίσιο.

The post ΕΔΟΕΑΠ: Φταίμε και εμείς, φταίτε και εσείς, φταίνε και οι άλλοι appeared first on Enimerosi24.