To «μαγαζάκι» της Βουλής

Κατηγορείται η Ζωή Κωνσταντοπούλου (όχι άδικα) ότι έχει μετατρέψει σε μαγαζάκι της τη Βουλή με τα βέλη να εξαπολύονται και από το Μαξίμου. Και αίφνης μαθαίνουμε ότι το Μαξίμου θέλει να αλλάξει και τις… εποχές του έτους! Σκέφτονται τώρα που είμαστε στο τέλος Αυγούστου να κλείσουν τη Βουλή για… καλοκαίρι! Και να λειτουργήσουν

τα θερινά τμήματα το… φθινόπωρο με σύνθεση των κυβερνητικών βουλευτών εκείνων που ορκίζονται πίστη στον Αλέξη Τσίπρα. Το θέμα λοιπόν δεν είναι αν η Βουλή είναι μαγαζάκι αλλά ποιός έχει τα κλειδιά. Μπορεί τελικά να μην προχωρήσει το σχέδιο των θερινών τμημάτων το φθινόπωρο, αλλά η ουσία είναι ότι ο εκάστοτε πρωθυπουργός μπορεί από το Σύνταγμα και τους κανονισμούς να ανοίγει και να κλείνει τη Βουλή όποτε θέλει, ενώ ο εκάστοτε πρόεδρος όπως αποδείχθηκε έχει υπερεξουσίες στη λειτουργία του κοινοβουλίου τις οποίες δεν θα έπρεπε σε καμία περίπτωση να έχει. Κανονικά δεν θα έπρεπε καν να υπάρχουν τέτοιες εξουσίες, αφού θα έπρεπε να υπάρχουν αυτοματοποιημένοι κανονισμοί και λειτουργίες.

Γιατί πρέπει να αποφασίζει ο πρόεδρος πότε αρχίζει και πότε τελειώνει μια συνεδρίαση και πολύ περισσότερο γιατί ορισμένες από αυτές τις διαδικαστικές αποφάσεις πρέπει να λαμβάνονται από την περίφημη πια σύσκεψη των προέδρων. Γιατί πρέπει να μαζεύονται δεκαπέντε βουλευτές για να αποφασίσουν πότε θα ξεκινήσει μια επιτροπή ή μια συνεδρίαση της ολομέλειας και να περνούν ώρες ατελείωτες με συζητήσεις που έχουν το χαρακτήρα αντιδικίας τηλεοπτικού πάνελ;

Ας μπει διάταξη που να λέει ότι μετά τη λήξη μιας επιτροπής αν το θέμα πρέπει να περάσει και από την ολομέλεια (όπως συνέβη πρόσφατα) η ολομέλεια συγκαλείται π.χ 30 λεπτά μετά τη λήξη της επιτροπής. Και η κάθε επιτροπή ανάλογα με το αντικείμενο της να έχει προκαθορισμένο χρόνο εργασίας. Ετσι θα αποφεύγονται παρεξηγήσεις και αχρείαστες φασαρίες και δυσλειτουργίες, ενώ επίσης αντί οι βουλευτές και ο πρόεδρος δεν θα χάνουν χρόνο σε διασκέψεις που θυμίζουν συνέλευση κατοίκων πολυκατοικίας για τα κοινόχρηστα και την αγορά πετρελαίου.

Επίσης με αφορμή όσα συνέβησαν με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου θα πρέπει να αλλάξουν και οι αρμοδιότητες του προέδρου. Για παράδειγμα, το κανάλι της Βουλής θα πρέπει να ελέγχεται από ανεξάρτητη στο προεδρείο διεύθυνση που θα επιλέγεται και θα ελέγχεται από διακομματική επιτροπή. Επίσης ο πρόεδρος της Βουλής δεν πρέπει να έχει δικαίωμα συγκρότησης επιτροπών. Μπορεί να έχει το δικαίωμα να εισηγείται μια επιτροπή στην ολομέλεια και η επιτροπή αυτή για να υπάρξει θα πρέπει να πάρει όχι την απόλυτη πλειοψηφία των 151 αλλά των 180 έτσι ώστε να φαίνεται ότι μια πρόταση του προέδρου έχει διακομματική στήριξη όπως αρμόζει στο θεσμό. Επίσης εκτός από τη στελέχωση του δικού του γραφείου ο πρόεδρος δεν θα πρέπει να έχει λόγο στην πρόσληψη ή την ανανέωση των συμβάσεων του προσωπικού της Βουλής. Οι προσλήψεις και οι ανανεώσεις πρέπει να γίνονται επίσης από διακομματική επιτροπή ή καλύτερα μόνο μέσω ΑΣΕΠ.

Εννοείται επίσης ότι πρέπει εκτός από την προκήρυξη εκλογών ο εκάστοτε πρωθυπουργός δεν θα πρέπει να έχει το δικαίωμα να ανοίγει και να κλείνει τη Βουλή όποτε θέλει. Αν αυτά και άλλα που δεν αναφέραμε τώρα γίνουν πράξη η Βουλή θα πάψει να είναι μαγαζάκι όπως σήμερα και θα αρχίσει να αποκτά το ρόλο που πρέπει.

The post To «μαγαζάκι» της Βουλής appeared first on Enimerosi24.