Υπάρχει υποβολέας;

Αδυνατούμε να κατανοήσουμε γιατί και η τουρκική πλευρά και η Kυβέρνηση κρίνουν, ομόφωνα, ότι η λύση του Κυπριακού είναι δυνατή μέσα στο 2016. Όταν την ίδια στιγμή η δική μας πλευρά αναγνωρίζει πως έχει σημειωθεί πρόοδος, αλλά σημαντικά ζητήματα και πτυχές παραμένουν σε εκκρεμότητα και δεν έχουν συζητηθεί καν. Πρώτη φορά, ίσως, στην ιστορία του Κυπριακού, Τουρκία, κυπριακή Κυβέρνηση και τα δύο μεγάλα πολιτικά κόμματα συμπλέουν σε κοινές διαπιστώσεις

Η Τουρκία έχει κάθε συμφέρον να εκπέμπει μηνύματα αισιοδοξίας και να απο-ενοχοποιείται, προβάλλοντας προς τα έξω ότι το Κυπριακό λύεται σύντομα. Εξασφαλίζει και πιστοποιητικά πολιτικής βούλησης και ειλικρίνειας από τη διεθνή κοινότητα και, την ίδια στιγμή, μπορεί να χρησιμοποιεί αυτό το ψευδοεπιχείρημα σε κάθε άλλο πρόβλημα στο οποίο είναι εμπλεγμένη. Ήδη το χρησιμοποίησε ο Αχμέτ Νταβούτογλου στο παζάρι που έκαμε για την προσφυγική κρίση. Αλλά η ελληνοκυπριακή πλευρά, και κυρίως η Κυβέρνηση, σε ποίο όφελος προσβλέπουν για την κυπριακή υπόθεση, συμπλέοντας με τον Ακιντζί και τον Νταβούτογλου; Απο-ενοχοποιούν εμμέσως την Τουρκία και της αποδίδουν ειλικρινείς προθέσεις, αφού όλα πάνε καλά με τη δική της ενεργή υποβοήθηση στη διαδικασία λύσης. Αυτό προσφέρουν στην Άγκυρα.

Ερωτούμε: Ποιος είναι ο υποβολέας αυτής της υπεραισιόδοξης εκτίμησης; Ποιος υπέβαλε στον Πρόεδρο Αναστασιάδη, σε ολόκληρη την Κυβέρνηση και στις ηγεσίες των δύο μεγάλων κομμάτων, καθώς και στην ηγεσία της Τουρκίας και των κατεχομένων, να λένε τα ίδια πράγματα και να προπαγανδίζουν υπέρ της ίδιας αισιόδοξης προοπτικής; Ποιος «κοινός φίλος» ώθησε τους δύο «περήφανους Λεμεσιανούς», όπως αποκλήθηκαν ο Νίκος Αναστασιάδης και ο Μουσταφά Ακιντζί, να πραγματοποιούν κοινές βόλτες και κοινές παρουσίες σε κατεχόμενα αρχαία θέατρα και σε εκδηλώσεις στα ελεύθερα εδάφη;

Αλλά και ποιος υποβολέας υπέδειξε και στις δύο πλευρές να μιλούν για τις «δυσκολίες» που θα προκύψουν στις συνομιλίες, λόγω της «επιβράδυνσης» που θα παρατηρηθεί στη διαδικασία των συνομιλιών, από τη διεξαγωγή των βουλευτικών εκλογών; Είχαμε φθάσει στο σημείο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο Δημοκρατικός Συναγερμός να μιλούν πριν από μερικούς μήνες για το ενδεχόμενο ακύρωσης των εκλογών, δεδομένου ότι μέχρι τον Μάρτιο, δηλαδή αυτόν τον μήνα, το Κυπριακό θα βρισκόταν σε ακτίνα συμφωνίας! Και ο Ακιντζί συχνά-πυκνά επικαλείται τις βουλευτικές εκλογές, ως «κώλυμα» για την ομαλή διεξαγωγή των συνομιλιών.

Αλλά γιατί τόσο «ενδιαφέρον» και τόση «ανησυχία» και από τις δύο πλευρές, για τις βουλευτικές εκλογές και για την «αρνητική» επίδραση που θα έχουν στις συνομιλίες;
Εδώ, δεν αποφασίζουν τα κόμματα, για το Κυπριακό. Ούτε έχουμε κοινοβουλευτική δημοκρατία, ώστε σε περίπτωση απωλειών για την κυβερνητική παράταξη, να οδηγηθεί σε παραίτηση η Κυβέρνηση. Εδώ για το Κυπριακό και όλα τα θέματα αποφασίζει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ως ανώτατος άρχων. Και με οποιοδήποτε αποτέλεσμα στις βουλευτικές εκλογές, ο Πρόεδρος ούτε υποχρεούται σε παραίτηση, ούτε του αφαιρούνται εξουσίες από τη διαχείριση του Κυπριακού.

Συνεπώς, προς τι όλη αυτή η εκδηλούμενη ανησυχία και το κίβδηλο επιχείρημα πως οι βουλευτικές εκλογές θα επηρεάσουν αρνητικά τις εξελίξεις στο Κυπριακό;
Άραγε υπάρχει και εδώ κοινός υποβολέας;