Το σημείο όπου δεν υπάρχει χρόνος

Τέλειωσε άλλη μια διάσκεψη για τις κλιματικές αλλαγές, αλλά οι κίνδυνοι που απειλούν την ύπαρξη της ζωής στη Γη, λόγω του χρόνιου βιασμού της φύσης από τον άνθρωπο, παραμένουν. Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μουν, απέδωσε τη δραματικότητα της κατάστασης, μιλώντας πριν από λίγα χρόνια για μιαν «αποφασιστική στιγμή στην ιστορία» και κάλεσε τους ηγέτες για μια δεσμευτική συμφωνία προστασίας του περιβάλλοντος και αποτροπής αυτού που προδιαγράφεται ως αναπόφευκτο τέλος του πλανήτη μας σε ένα απροσδιόριστο (;) μελλοντικό χρόνο. Χαρακτήρισε

πάντως τις σχετικές διαπραγματεύσεις ως τις πιο πολύπλοκες και φιλόδοξες, στις οποίες ενεπλάκη ποτέ η διεθνής κοινότητα.Σύμφωνα με τον Αυστραλό ακαδημαϊκό Γκρεγκ Κρέϊβεν και το πολυσυζητημένο του βιβλίο «Το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί - Μια λογική απάντηση στη συζήτηση για τις κλιματικές αλλαγές», η ανθρωπότητα βρίσκεται στο σημείο «μηδέν», όπου δεν υπάρχει χρόνος και πρέπει να δράσει άμεσα για να αλλάξει τα άσχημα δεδομένα. «Η αισιοδοξία και η απαισιοδοξία αντιπροσωπεύουν μια κατάσταση, όπου ο άνθρωπος παραδίδεται στην τύχη και σηκώνει τα χέρια ψηλά», γράφει. «Οι αισιόδοξοι ελπίζουν ότι τα πράγματα θα είναι εντάξει, ότι δεν υπάρχει σοβαρός λόγος ανησυχίας και οι απαισιόδοξοι θεωρούν καταδικασμένη κάθε πρωτοβουλία και προσπάθεια.»Κι αυτό είναι ό,τι δεν χρειαζόμαστε αυτή τη στιγμή. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι εξαρτάται από την προσπάθεια που θα καταβάλουμε τώρα, κατά πόσο τα πράγματα θα πάνε καλά ή όχι. Η αισιοδοξία μπορεί να είναι πολύ χρήσιμη κάποτε. Π.χ. όταν το αεροπλάνο πέφτει και είσαι επιβάτης, η αισιοδοξία είναι σπουδαία για σένα. Αλλά αν είσαι ο πιλότος του αεροπλάνου, η αισιοδοξία μπορεί να είναι επιβλαβής, γιατί μπορεί να σε καθησυχάσει τη στιγμή που πρέπει να είσαι σε συναγερμό.»Ο πιλότος ενός αεροπλάνου με προβλήματα στην πτήση του, δεν μπορεί να αφήνεται στον πειρασμό ούτε μιας στιγμής εφησυχασμού ότι “τα πράγματα θα είναι εντάξει”. Αυτό που θα οδηγήσει με ασφάλεια το αεροπλάνο πίσω στο έδαφος, είναι η συγκέντρωση του μυαλού, οι ικανότητες, η αποφασιστικότητα, η προσοχή και μια οξεία κατανόηση της κατάστασης που επικρατεί. Ενώ το αεροπλάνο πέφτει, είναι ώρα να βγει ό,τι καλύτερο έχεις μέσα σου, κι αυτό είναι που χρειαζόμαστε τώρα. Όταν το σκέφτομαι σε σχέση με την παθητικότητα είτε της αισιοδοξίας είτε της απαισιοδοξίας, έρχεται στο μυαλό μου η εικόνα της Ρόζι, από το πόστερ του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Αυτή η εμβληματική εικόνα του πολίτη που σηκώνει τα μανίκια του για ν’ ανταποκριθεί στο καθήκον του, για να κάνει ό,τι είναι αναγκαίο ώστε να υπερασπιστεί τον κόσμο που αγαπά, θα καίει το μυαλό μου για πάντα».Έχω την εντύπωση ότι οι σκέψεις του Γκρεγκ Κρέιβεν απευθύνονται όχι μόνο στον πολίτη των ΗΠΑ, της Κίνας, της Ρωσίας και των άλλων τεράστιων χωρών που επιβαρύνουν περισσότερο τον πλανήτη με χημικά δηλητήρια, αλλά και στον πολίτη κρατών όπως η Κύπρος, που γεμίζει τον μικρό του χώρο με τη μεγάλη ιδέα του εαυτού του και συμπεριφέρεται λες και είναι εξωγήινος, λες και το πρόβλημα δεν τον αφορά και δεν τον αγγίζει.