Θουκυδίδης, Μακάριος, Γρίβας, Τάσσος και Αναστσιάδης

Ο Θουκυδίδης εμφανίζεται στην πολιτική ζωή το 424π.χ., όταν εκλέχθηκε στρατηγός, κατά το όγδοο έτος του Πελοποννησιακού Πολέμου, και στάλθηκε με μικρή μοίρα του αθηναϊκού στόλου να επιβλέπει τα παράλια της Θράκης.

Η πιο αξιόλογη πόλη της περιοχής ήταν η Αμφίπολη, στις εκβολές του Στρυμόνα, πολύτιμη για τους Αθηναίους λόγω της στρατηγικής της θέσης. Ο Θουκυδίδης όμως, δεν πρόλαβε λόγω άπνοιας των ανέμων να σώσει την

πόλη από τον Σπαρτιάτη στρατηγό Βρασίδα ο οποίος την κατέβαλε αιφνιδιαστικά. Οι Αθηναίοι δεν χώνεψαν την απώλεια της Αμφίπολης και τιμώρησαν τον Θουκυδίδη με εξορία για είκοσι χρόνια.

Πέραν του έργου του ο Θουκυδίδης μας άφησε δύο χαρακτηριστικές φράσεις οι οποίες δεν έχουν ημερομηνία λήξεως.

«Κτήμα τε ές αεί». Κτήμα αιώνιο, αναφερόμενος στην συγγραφή του για τον πόλεμο Αθηναίων και Πελοποννησίων (431-404π.χ).  

«Ξυνελών τε λέγω την τε πάσαν πόλιν της Ελλάδος παίδεσιν είναι». Η πόλη μας σε όλες τις εκδηλώσεις της είναι σχολείο της Ελλάδας, εννοώντας την Αθήνα.

Ο Θουκυδίδης για ένα κακόν υπολογισμό και με εχθρό την άπνοια των ανέμων δεν πρόλαβε να σώσει την Αμφίπολη και κατελήφθη η πόλης από το στρατηγό Βρασίδα, τιμωρήθηκε και εξορίστηκε για είκοσι χρόνια.

Μακάριος και Γρίβας ξεκίνησαν το 1955 αγώνα για ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα παρά τις δικαιολογημένες αντιρρήσεις των Αθηνών. Ο αγώνας της ΕΟΚΑ κράτησε μέχρι το 1959.

Αντί να χαρεί ο λαός την Ένωση χάρηκαν οι Τουρκοκύπριοι την δικοινοτική Ζυριχική λύση και την αναγνώρισή τους ως κοινότητα, και το κερασάκι στη τούρτα το διακαίωμα βέτο (αρνησικυρία).  

Το 1963-64 ο Μακάριος, λες και τον τραβούσαν από τα γένια, πρόταξε τη τροποποίηση του Συντάγματος με τα δεκατρία σημεία. Δυστυχώς ήταν η αρχή της διχοτόμησης ή της δημιουργίας των δύο κρατών.

Οι αδεξιότητες των τότε πολιτικών αρχηγών μας, ο εγωϊσμός και η φιλοδοξία του Μακαρίου, η βλακεία του Γρίβα σε συνδυασμό με την αφροσύνη της Χούντας των Αθηνών, με προγεφύρωμα το Πραξικόπημα και έσχατο την εισβολή, η Τουρκία κατέλαβε πέραν του ενός τρίτου των εδαφών της Κύπρου.

Οι παρακαταθήκες του Μακαρίου τι περισσότερο από λόγια. «Νενικήκαμεν», «μακροχρόνιος είναι ο αγών μας».

Οι παρακαταθήκες του Γρίβα γεμάτες πατριωτισμό και κούφια λόγια. «Ελληνίδες, Έλληνες, νυν υπέρ πάντων ο αγών».

Διχοτόμησαν την Κύπρο, χάθηκε τόσος κόσμος και αντί τιμωρίας για έσχατην προδοσία, γέμισε η Κύπρος με οδούς, λεωφόρους, σχολεία, στάδια, νοσοκομεία με τα ονόματά τους, πέραν των αγαλμάτων και ανδριάντων που τοποθετήθηκαν για την αφεντιά τους.

Το 2003 ανέλαβε την διακυβέρνηση αυτού του τόπου, όσος απέμεινε, ο Τάσσος Παπαδόπουλος, αγωνιστής, πολιτικός, αντικομουνιστής και εχθρός των Τουρκοκυπρίων.

Στις 24 Απριλίου 2004 με Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, τον Τάσσο Παπαδόπουλο, κλήθηκε ο λαός της Κύπρου να ψηφίσει αν θέλει λύση στη βάση του Σχεδίου Ανάν.

Η θέση του Τάσσου ήταν η εξής απευθυνόμενος προς τους ψηφοφόρους κλαίγοντας από τηλεοράσεως.

«Σε καλώ να πεις στις 24 ένα δυνατό «ΟΧΙ». Δυστυχώς η προσπάθεια αυτή απέτυχε και το πρόβλημα συνεχιζόταν. Καθαρά εγωιστικά ο Τάσσος αποκάλεσε αυτούς που ψήφισαν «ΝΑΙ» Νενέκους δηλαδή Προδότες. Δίχασε το λαό, δημιουργήθηκε η κατηγορία του Προδότη και η κατηγορία του Πατριώτη.

Τον Ιούλιο του 2017 μετά από ειλικρινείς προσπάθειες του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ βρεθήκαμε και πάλι μπροστά σε εξελίξεις για τη λύση του Κυπριακού. Η τύχη μας εξαρτάτο από τον Νίκο Αναστασιάδη, κατά τον Μακάριο Δρουσιώτη «Κράτος Μαφία», και τον Νίκο Χριστοδουλίδη τότε Υπουργόν Εξωτερικών και σήμερα Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Εγκατέλειψαν και οι δύο το Κράν Μοντανά σαν κλέφτες παρά τις μεγάλες προοπτικές για λύση του προβλήματος. Ο μεν Νίκος Χριστοδουλίδης δεν ήθελε να θυσιάσει το πολιτικό κεφάλαιο ο δε «δεσμεύομαι» Νίκος Αναστασιάδης ήθελε την Προεδρία και τα επόμενα πέντε χρόνια.

Αγαπητοί αναγνώστες. Το 424π.χ. ο Θουκυδίδης με την απώλεια της Αμφίπολης τιμωρήθηκε με εικοσάχρονη εξορία γιατί μια πόλη της Ελλάδος η Αμφίπολη έπεσε στα χέρια των Σπαρτιατών.

Ο ίδιος ο Θουκυδίδης αναφέρει.

«Μου συνέβη να εξοριστώ από την πόλη μου επί είκοσι χρόνια μετά τη στρατηγία στην Αμφίπολη».

Μακάριος και Γρίβας κατάφεραν ενόσω ήσαν σε ζωή να σκορπίσουν μίσος, να χυθεί αίμα, να θάψουν γονείς τα παιδιά τους, να χαθούν αξίες, να βιαστούν άνθρωποι άνδρες και γυναίκες και να παραδώσουν μέρος της πατρίδας μας στον εχθρό. Παρά τα δεινά που επέφεραν στο τόπο μνημονεύονται αντί να

αναθεματίζονται.

Ο Τάσσος Παπαδόπουλος κόντεψε να ηρωποιηθεί με το προδοτικό του «ΟΧΙ». Με την μεγαλύτερη ευκολία βαφτίζουμε δρόμους, λεωφόρους και στάδια με το όνομά του.

Ο Νίκος Αναστασιάδης παράδωσε την Προεδρία της Δημοκρατίας με το έτσι θέλω στο Νίκο Χριστοδουλίδη και διάγει τη ζωή ενός Κροίσου. Προτού φύγει από την εξουσία φρόντισε να καθορίσει ή να εμπνευστεί τη λύση του κυπριακού με την μεγαλύτερη ευκολία, λύση δύο κρατών.

Στη περίπτωση Αναστασιάδη είναι παρήγορο γιατί τουλάχιστο υπάρχει σε εξέλιξη έρευνα εναντίον του για διαφθορά και διαπλοκή ενώ ήταν Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ίσως αυτό να μας δίνει το δικαίωμα να ελπίζουμε.

Ο νομοθέτης έχει καθορίσει και καταγράψει τα ποινικά αδικήματα και τα εγκλήματα. Είναι γνωστό στους πάντες ότι ο νομοθέτης προέβλεψε και ορθά κατέγραψε το έγκλημα της εσχάτης προδοσίας. Το έγκλημα αυτό είναι έγκλημα το οποίο διαπράττεται κατά της πατρίδας. 

Ερωτώ. Μακάριος, Γρίβας, Τάσσος Παπαδόπουλος και Νίκος Αναστασιάδης, με την συμπεριφορά τους διέπραξαν έγκλημα κατά της πατρίδας;