Τα αποτελέσματα των Γερμανικών εκλογών και οι προεκτάσεις

Για την τέταρτη εκλογική της θητεία ετοιμάζεται η Άνγκελα Μέρκελ μετά από ένα εκλογικό αποτέλεσμα το οποίο αλλάζει ριζικά τα δεδομένα στον νέο κυβερνητικό συνασπισμό και από το οποίο η Ευρωπαϊκή Ένωση και όχι μόνο, θα έχει ισχυρά αντίκτυπα. "Θα περίμενα λίγο καλύτερα αποτελέσματα" ήταν η πρώτη δήλωση της καγκελαρίου. Η συγκρατημένη αυτή απογοήτευση λέει πολλά.

Για πρώτη φορά από το 1945 και την λήξη του δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, η ακροδεξιά του AfD μπαίνει στην ομοσπονδιακή βουλή

της Γερμανίας στέλλοντας μηνύματα που όχι μόνο δεν μπορούν ν'αγνοηθούν αλλά και που θα έχουν και τις ανάλογες επιπτώσεις στην Ευρωπαϊκή πολιτική, καθώς και στις σχέσεις μεταξύ Γερμανίας και Ευρωπαϊκών εταίρων.

Ο Γερμανικός λαός στέλλει το μήνυμα πως δεν θα ανεχθεί άλλους μετανάστες στα Ευρωπαϊκά εδάφη, πως δεν εγκρίνει την οικονομική συνεργασία με την Τουρκία η οποία προσελκύει χιλιάδες Τούρκους στην Γερμανία κουβαλώντας μαζί τους την θρησκευτική και πολιτισμική τους κουλτούρα και πως φυσικά επιθυμεί να παραμείνει ηγέτης της Ευρώπης αλλά με μια ισχύ που κάθε άλλο παρά συνεργασία και συγκαταβατικότητα εμπνέει. Το φαινόμενο αυτό δεν θα έπρεπε να εκπλήσσει.

Η ιστορία συνήθως επαναλαμβάνεται και ιδιαίτερα όταν οι πολιτικές γραμμές των κυβερνήσεων βρίσκουν κάθετα αντίθετους τους πολίτες και αυτό που η ιδιοσυγκρασία τους αντέχει. Το ίδιο ακριβώς μήνυμα έστειλε και η Γαλλία στις προηγούμενες εκλογές δηλώνοντας την μηδενική ανοχή της στο μουσουλμανικό ρεύμα, στην μεσανατολική κουλτούρα, στους μετανάστες, στην σκληρή λιτότητα και στην γενική πολιτική οικονομία.

Παρόλο όμως που τα μηνύματα αυτά γίνονται όλο και πιο δυνατά και σε άλλα Ευρωπαϊκά κράτη, αυτά των Γερμανικών εκλογών θα έχουν αρνητική αντανάκλαση τόσο στην Ελλάδα, όσο και στις Γαλλογερμανικές σχέσεις αφού οι Φιλελεύθεροι είναι αντίθετοι με τα σχέδια Μακρόν και αυτό δημιουργεί σε δεύτερο πλάνο νέα δεδομένα στις σχέσεις Γερμανιάς και Ευρωπαϊκών κρατών. Και θα δώσω ένα παράδειγμα. Αν ο Γάλλος πρόεδρος καταφέρει να χαλαρώσει τη νομοθεσία προσλήψεων και απολύσεων στην Γαλλία και να αναδιαμορφώσει το σύστημα παροχών ανεργίας με στόχο τη μείωση του ελλείμματος, τότε θα "σπρώξει" αναγκαστικά την Γερμανία σε σχέδια αναδιαμόρφωσης της Ευρωζώνης, κάτι το οποίο βρίσκει αντίθετους τους Φιλελεύθερους Γερμανούς οι οποίοι επιθυμούν απόλυτη οικονομική κυριαρχία στην Ευρώπη.

Η τάση για το ακραίο γεννήθηκε από την δικαιολογημένη αγανάκτηση των Ευρωπαίων, ιδιαίτερα Γερμανών και Γάλλων, προς την τρομοκρατία, το μεταναστευτικό και την οικονομική λιτότητα. Η αντίδραση αυτή όμως καταλήγει και σε ένα δεύτερο πόλο ο οποίος τείνει να τινάξει στον αέρα τις σχέσεις Γερμανίας-Γαλλίας και Γερμανίας-Ευρωπαϊκών κρατών. Το Βερολίνο μετά τις εκλογές ανοίγει μέτωπο σύγκρουσης και με άλλα Ευρωπαϊκά κράτη και φυσικά η Ελλάδα βρίσκεται σε δυσμενέστερη θέση αφού μια πιθανή συμμετοχή των Φιλελευθέρων στην κυβέρνηση θα έχει ως αποτέλεσμα μια πιο σκληρή στάση έναντι των ελληνικών θεμάτων σε επίπεδο οικονομίας.

Ας μην ξεχνούμε ότι βασικό κίνητρο δημιουργίας του AfD ήταν η στάση της Μέρκελ απέναντι στην Ελλάδα και η αντίθεση στην απόφαση της χρηματοδότησης της, όπως επίσης και το μεταναστευτικό σε συνδυασμό με την ρητορική κατά των μουσουλμάνων οι οποίοι έχουν δημιουργήσει μόνιμο "πονοκέφαλο" στους κόλπους της κεντρικής Ευρώπης.

Θα προσθέσω πως δυο βασικοί εκπρόσωποι του AfD υποστηρίζουν πως πρέπει να αποκατασταθεί η αμαύρωση της φήμης των Γερμανών στρατιωτικών επαινώντας εμμέσως πλην σαφώς την θλιβερή εποχή του δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου που άφησε στο σύνολο της 60 εκατομμύρια θύματα. Μέσα σ'αυτό το κλίμα ξημερώνει η νέα εποχή για την Ευρώπη, η οποία θα έλεγα δεν στέλλει και τα πιο ενθαρρυντικά μηνύματα για συνεργασία και ειρηνική συνύπαρξη μεταξύ των Ευρωπαϊκών κρατών.

*Εκπαιδευτικός, διεθνολόγος

Tα σχόλια αντιπροσωπεύουν την προσωπική γνώμη των συγγραφέων τους και όχι αυτή του Sigmalive.com