Τα 96 θανατηφόρα σεντ που σκοτώνουν εταιρείες

Ένα θέμα που δεν πρέπει να αφεθεί να περάσει απαρατήρητο είναι αυτό που αφορά την προσπάθεια που καταβάλλεται από βουλευτές και επιχειρηματίες, να πετύχουν την κατάργηση της νομοθεσίας που υποχρεώνει τις εταιρείες να καταβάλλουν ετησίως στο κράτος €350. 

Το μέτρο αυτό, (όπως επίσης και πολλά άλλα που αφορούσαν κυρίως τους μισθωτούς πολίτες), υποβλήθηκε από το 2011 ως μέσο ενίσχυσης των δημοσίων οικονομικών και αφορούσε εταιρείες που είναι εγγεγραμμένες στο μητρώο του Εφόρου Εταιρειών.

Τόσο στο παρελθόν όσο και πρόσφατα κοινοβουλευτικά κόμματα και επιχειρηματίες επιδίωξαν και επιδιώκουν

την άμεση κατάργηση του συγκεκριμένου μέτρου, ενώ είναι ήδη γνωστό πως, η κυβέρνηση απορρίπτει αυτή την απαίτηση γιατί το κράτος από αυτή την ιστορία εισπράττει περίπου €45 εκ. με €48 εκ. ετησίως.  Και βεβαίως είναι λεφτά που τα χρειάζεται.

Η προσπάθεια που καταβάλλεται για να καταργηθεί το συγκεκριμένο μέτρο, είναι επιεικώς απαράδεκτη και προκαλεί ανεπανόρθωτα τα αισθήματα των μισθωτών πολιτών, οι οποίοι πλήρωσαν αγόγγυστα και αδιαμαρτύρητα όσα τους ζήτησε η πολιτεία για να αποφύγει τη χρεοκοπία, την περίοδο 2011-2013.  Και δεν ήταν λίγα αυτά που τους ζητήθηκαν, είτε υπό μορφή υποχρεωτικής εισφοράς προς το  κράτος, είτε υπό μορφή φορολογιών.

Διαφωνούμε φανατικά με την κατάργηση του τέλους των €350.  Υποδεικνύουμε προς τη βουλή πως, αντί να το καταργήσει, θα πρέπει να ζητήσει από το σύνολο των εταιρειών να το καταβάλουν, αφού είναι ήδη γνωστό πως, πέραν του 50% των εταιρειών χρωστούν το ετήσιο τέλος τα τελευταία πέντε χρόνια.

Όλοι αυτοί που χρωστούν τη συγκεκριμένη οφειλή εισέπραξαν από τα κρατικά ταμεία, τεράστια ποσά αυτή την εποχή λόγω πανδημίας, γι’ αυτό κατ’ ελάχιστον, ας ανταποκριθούν στη συγκεκριμένη υποχρέωση τους.

Είμαστε άλλωστε περισσότερο από βέβαιοι πως, το τέλος των €350 που ισοδυναμεί με λιγότερο από 96 σεντ την ημέρα, δεν απειλεί τη βιωσιμότητα καμιάς εταιρείας.  Ούτε για αστείο δεν μπορεί να λεχθεί κάτι τέτοιο.

Όμως αν υπάρχει στην Κύπρο εταιρεία που για 96 σεντ την ημέρα κινδυνεύει με κλείσιμο, είναι καλύτερα να διαγραφεί από μόνη της από το μητρώο του Εφόρου Εταιρειών.

Μια τέτοια εταιρεία δεν μπορεί να προσφέρει ούτε στην ανάπτυξη, ούτε στην πρόοδο του τόπου.  Δεν μπορεί να προσφέρει σε τίποτε και σε κανένα.

Η βουλή λοιπόν καλείται να αποφύγει την παγίδα της αστειότητας στην οποία την σπρώχνουν κάποιοι με όνομα, διεύθυνση και επίθετο.

Η μη καταβολή του τέλους αποτελεί ασέβεια και προς τη βουλή που ψήφισε τη συγκεκριμένη νομοθεσία.  Γι’ αυτό το νομοθετικό σώμα, πρέπει να αλλάξει γραμμή πλεύσης και να προστατεύσει το κύρος και την αξιοπρέπεια του, υποδεικνύοντας προς τις εταιρείες πως, οι νόμοι ψηφίζονται για να εφαρμόζονται.

Η προώθηση της κατάργησης της συγκεκριμένης νομοθεσίας στερείται λογικής.  Ως εκ τούτου, αναμένεται από τη νέα βουλή να αποφύγει αυτού του είδους τις σκέψεις που λειτουργούν σε βάρος της ευρωστίας των δημοσίων ταμείων.