Παναγιώτης Παπακυριακού: Τολμώ για τους νέους

Δεν θα δίσταζε ακόμη και γυμνή φωτογράφηση γιατί έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του και μπορεί να το υποστηρίξει αν αυτό θα βοηθούσε σε κάποιο σκοπό στον οποίο πιστεύει πραγματικά. Η αλήθεια είναι ότι στην σημερινή εποχή δεν μάθαμε να ξεγυμνώνουμε τον εαυτό μας, κυρίως πνευματικά. Δεν μάθαμε να τσαλακωνόμαστε. Σε μια εποχή πλήρους και σπάνια τόσο καθολικής (για τα Κυπριακά δεδομένα) κοινωνικής απαξίωσης , ένας νέος επιστήμονας πιστεύει ότι μπορεί να φέρει την αλλαγή, με πολλούς τρόπους. Στα 35 του ο Παναγιώτης Παπακυριακού,

απόφοιτος πολιτικής επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, αποφάσισε ότι πρέπει να μείνει στον τόπο του και να προσφέρει με όποια εφόδια πιστεύει ότι μπορεί. Για τέτοιους καιρούς, μου έκανε εντύπωση το πάθος και η τόλμη του. Φωτογραφήθηκε χωρίς αναστολές και μου έδειξε γιατί αξίζει να του δώσουμε σημασία.

Παναγιώτη, ποιο δρόμο ακολουθείς στη ζωή σου;

Μα το δρόμο της πολιτικής βέβαια. Αυτό σπούδασα και με αυτή την επιστήμη προσπαθώ να προχωρώ, παρά το γεγονός ότι για τα Κυπριακά δεδομένα, θεωρούμαι μικρός (και μάλλον εναλλακτικός) με πολιτικούς όρους. Το ότι επιλέγω αυτή την τολμηρή φωτογράφιση, δεν αλλάζει το σεβασμό μου για την επιλογή της πολιτικής επιστήμης. Πιστεύω ότι γεννήθηκα με τόλμη, υπάρχει με άλλα λόγια στο DNA μου και κάθε κίνηση που κάνω βασίζεται σε αυτή τη θεώρηση των πραγμάτων, την οποία επεξεργάζομαι και αναπτύσσω συνεχώς. Πέρα από το εκ γενετής ταλέντο πιστεύω παράλληλα και στον επίκτητο παράγοντα, τα προσωπικά βιώματα. Με ένα πατέρα γιατρό αντιλαμβάνεσαι ότι μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον επικρατούσε πάντα κλίμα συμπόνιας και ενδιαφέροντος για τον συνάνθρωπο. Ήμουν ναι τραπεζικός για μια δεκαετία. Ωστόσο μόνο βιοποριστικά. Δεν ήταν κάτι που ταίριαζε στη φιλοσοφία και τον τρόπο που εγώ θέλω να ζω. Ελεύθερα, χωρίς περιορισμούς, πρέπει ή μη. Πιστεύω ότι πολλοί νέοι συμφωνούν μαζί μου. Βαρέθηκαν τους δήθεν καθωσπρεπισμούς. Είδαμε όλοι που οδήγησαν.

Σε τι διαφέρεις;

Δεν διαφέρω σε τίποτα ουσιαστικό συγκριτικά γιατί είμαστε όλοι ίσοι. Σωστά; Απλά εγώ επιλέγω να κάνω αυτό που πιστεύω πως είναι το σωστότερο. Εκτίθεμαι, τσαλακώνομαι, κρίνομαι. Δεν το φοβάμαι, το επιδιώκω και το προκαλώ. Προτιμώ να είμαι ειλικρινής. Πιστεύω ότι υπάρχουν πολλά οπισθοδρομικά και μονόχνοτα μυαλά και πλέον δεν μπορώ να δεχθώ ότι ο πλήρης έλεγχος ανήκει κυρίως σε ανθρώπους που έχουν σχεδόν τη διπλάσια μου ηλικία.. Δεν αναφέρομαι στο πρακτικό μέρος. Εγώ εστιάζω στο κομμάτι της ψυχοσύνθεσης, που γεννά καινοτόμες και σύγχρονες ιδέες. Δεν προσβάλλω, προβάλλω και όποιος έχει επιχειρήματα περί του αντιθέτου, ας τα φέρει απέναντι μου. Αυτό θα εκτιμήσω. Όχι την ισχύ, μόνο χάριν της ‘εμπειρίας’.

Γιατί βγαίνεις τόσο μπροστά in the face; Πιστεύεις ότι αυτό είναι το κλειδί της γενιάς των 20 και 30; Να δρουν και όχι να αδρανούν, με όποιο τρόπο πιστεύουν;

Έτσι ακριβώς, το κλειδί είναι να ξεγυμνωθείς από την αδράνεια (και κυριολεκτικά!!!). Μερικές φορές πρέπει να χάσουμε το δρόμο για να ανακαλύψουμε την Ιθάκη. Θέλουμε πρότυπα και μέντορες. Όχι να κουνάμε δάκτυλα, να καθοδηγούμε. Το δρόμο μας εμείς τον επιλέγουμε. Η γύμνια αν θέλεις είναι ένα μήνυμα που στέλνω στους νέους ότι μπορούν και γίνεται να βγουν από τα κατεστημένα. Να πάρουν τα ρίσκα και να τολμήσουν. Δεν θεωρώ ότι η εποχή είναι μίζερη. Η μιζέρια βγαίνει από μέσα μας.

Παναγιώτη, έχεις μια ιδιαίτερη αγάπη για τα παιδιά και αντιλαμβανόμαστε ότι σχεδιάζεις μια καινούρια φιλανθρωπική κίνηση;

Επιθυμώ να παρέχει ψυχολογική βοήθεια περισσότερο. Θεωρώ ότι τα παιδιά είναι η αλλαγή που χρειάζεται η κοινωνία. Έτσι θέλω πολύ έντονα να ενισχύσω και να θωρακίσω τη ψυχολογία τους. Το φιλανθρωπικό ίδρυμα οραματίζομαι να δώσει την ενέργεια που χρειάζεται η ψυχολογία του παιδιού για να κινητοποιηθεί άμεσα, αλλά παράλληλα να παρέχει όλης της τελευταίας τεχνολογίας κατάρτιση. Φαντάζεσαι τί θα μπορέσει να δημιουργήσει ένα παιδί στα 18 του όταν από 6 χρονών βρισκόταν σε καθημερινή επαφή με την τεχνολογία; Θαύματα! Η πρωτοβουλία βρίσκεται σε επίπεδο σύστασης και ολοκλήρωσης του καταστατικού του ιδρύματος.

Είσαι άνθρωπος που δεν φοβάσαι να τσαλακωθείς. Τολμάς και προχωράς στα δύσκολα. Όπως αυτή η φωτογράφηση που θα κριθεί.

Διάβασα πρόσφατα στο Facebook ένα απόφθεγμα που έλεγε "όταν πάψει να σ' ενδιαφέρει η κριτική των άλλων ανθρώπων για σένα, τότε γίνεσαι επικίνδυνα ελεύθερος". Δε με τρομάζει να τσαλακώσω την προσωπικότητα μου. Αφού πρακτικά και ουσιαστικά γνωρίζω ποιός είμαι, τί γνώσεις έχω και τί "αξίζω"! Έτσι, στο τέλος της ημέρας, δε μ ενδιαφέρει αν θα κριθώ. Με αφορά μόνο η άποψη και η γνώμη του κάθε ανθρώπου χωρίς διακρίσεις.

Πιστεύεις ότι σημαδεύεσαι με αυτή σου την κίνηση;

Εγώ βγάζω την προσωπική μου ζωή προς τα έξω, άρα όχι. Το προκαλώ μόνος μου και θέλω την αντίδραση, γιατί έχει σκοπό και θα τον εκφράσω.. Δε φοβάμαι και ουσιαστικά αυτό είναι και το "μοντέλο"που υπερασπίζομαι. Η απόλυτη αλήθεια, ειλικρίνεια και απόρριψη του στημένου, του πρέπει και του δήθεν.

Θα κανες κάτι ασυνήθιστο ή πέραν των ορίων για φιλανθρωπικό σκοπό; Aς πούμε μια φωτογράφιση, κάτι που να έχει ρίσκο.

Εννοείται. Δεν ανήκω σε "καλούπια". Ιδιαίτερα όταν αγγίζει το επίπεδο αισθητικής μου, όπου εγώ ο ίδιος έθεσα στον εαυτό μου. Μ' αρέσει να ιντρικάρω και να προκαλώ με τις γνώσεις μου. Ίσως να έχω υπερβολική εμπιστοσύνη στον εαυτό μου ... δεν ξέρω! Αλλά όταν νιώθω έντονα ότι μπορώ να το υποστηρίξω ... το κάνω! Έστω και γυμνή φωτογράφιση να ήταν ... Ναι εγώ μέσα! Θα το τολμούσα!

Σπούδασες πολιτική επιστήμη και κάνεις αυτή τη φωτογράφιση ως πρώτη δημόσια παρουσία. Τα δύο μήπως δεν συνάδουν; Ίσως κάποιος θα σε σεβαστεί λιγότερο;.

To αντίθετο. Πιστεύω ότι η τόλμη του ξεγυμνώματος, είναι συνειδητή πράξη του τύπου, ‘κάθε ενέργεια σας είναι κίνηση ελευθερίας’, όσο και να συγκρούεται με κατεστημένα, στεγανά, η συντηρητισμό. Εμείς γνωρίζουμε τις ικανότητες και την ηθική μας. Όχι οι άλλοι. Μπορώ εύκολα να ταυτιστώ ή να ταυτιστείς μαζί μου διότι εγκεφαλικά εκπέμπουμε στα ίδια μήκη κύματος. Γιατί; Επειδή είμαστε και οι δυο νέοι, πλημμυρισμένοι από ενέργεια και διάθεση ν' αλλάξουμε πολλά. Αν έστω και ένας καταλάβει αυτό το μήνυμα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, εγώ κέρδισα. Τελεία και παύλα.