Ομόνοια: Καλή η άμυνα αλλά…

Για 90 λεπτά, οι γραμμές ήταν συμπαγείς, οι παίκτες ακολουθούσαν το πλάνο.

Οι μέσοι έκαναν πολλά κοψίματα, οι στόπερ εκεί που χρειάστηκαν παρενέβησαν σωστά, τα ακραία μπακ δεν είχαν προβλήματα. Ο Γεωργαλλίδης σε 2 φάσεις αντέδρασε δραστικά. Σε κάποιες φάσεις έγιναν 2-3 μαζεμένα λάθη που προκάλεσαν κίνδυνο, αλλά πάλι υπήρχε σωστή απάντηση στην αντίπαλη επίθεση. Η συνήθως προβληματική ανασταλτική λειτουργία της Ομόνοιας αυτή τη φορά ήταν σε ψηλά επίπεδα. Έτσι δεν είχε ιδιαίτερο πρόβλημα να περιορίσει την ΑΕΚ και να κρατήσει το μηδέν.

Ήταν σίγουρα ο στόχος στον ημιτελικό της Λάρνακας. Όπως ξεκάθαρα είχε ως επιλογή να δώσει χώρο, να πιέζει όσο έπρεπε ψηλά και να περιμένει. Βγήκε και αυτό.

Όμως η επιθετική της απόδοση ήταν από ελάχιστη ως ανύπαρκτη και αυτό δεν περνά απαρατήρητο. Η Ομόνοια έφτιαξε μία φάση από στημένη μπάλα και δύο προϋποθέσεις σε οργανωμένη προσπάθεια. Ήθελε να παίξει στη κόντρα και μπορεί να το κάνει, αφού έχει τρεις γρήγορους μπροστά και τον Ασίς. Δεν της βγήκε, γιατί δεν δούλεψε καλά οργανωτικά, έκανε λάθη, αλλά ήταν και πολύ συντηρητική, πέραν του δέοντος. Αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι ακόμη και όταν έκλεβε τη μπάλα και έφευγε μπροστά , δεν ανέβαζε πολλούς ποδοσφαιριστές. Σε πολλές περιπτώσεις ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και η πρόκριση είναι αυτοσκοπός. Επαναλαμβάνουμε, κράτησε το μηδέν, αλλά δεν σκόραρε και το κυριότερο δεν απείλησε να σκοράρει. Ένα γκολ θα ήταν υπερπολύτιμο. Τώρα, θα πρέπει και να είναι εξίσου καλή αμυντικά, αλλά και να βρει τον τρόπο να βγάζει επιθέσεις, ώστε να σκοράρει και να προκριθεί. Δεν θα είναι εύκολος ένας τέτοιος συνδυασμός, αλλά πρέπει να τον δημιουργήσει.