Ομόνοια: Από όπου και αν το δεις στην άμυνα καταλήγεις

Η Ομόνοια έκανε ένα πολύ καλό 30λεπτο στην επανάληψη. Είναι μία πραγματικότητα και πρέπει να μπει στα θετικά. Έχει πολύ καλές μονάδες μπροστά. Αν την ήθελε και λίγο η τύχη στο δοκάρι του 45+ ή αν μείωνε μόλις ξεκίνησε η επανάληψη ίσως να ήταν και πολύ διαφορετικό το αποτέλεσμα.

Υπήρχε όμως αντίδραση και δεν ήταν εύκολο μετά το 2-0, τον εκνευρισμό από το πέναλτι και φυσικά τη διακοπή που περισσότερο φρέναρε τον δικό της ρυθμό. Ήταν ενθαρρυντικό όμως το 2ο μέρος. Αν ο Kλέιτον ανέβει παραπάνω (στο 2ο ημίχρονο έδειξε για κάποιο διάστημα την κλάση του) ακόμη καλύτερα.

Όμως

όταν κάνεις τον κύκλο της όλης παρουσίας από την άμυνα ξεκινάς και εκεί καταλήγεις. Το γκολ ήταν τζάμπα. Ο Κατελάρης έκανε λάθος αλλά πώς να ρίξεις ευθύνη στον μικρό όταν βλέπει τον Σοιλέδη να επιστρέφει στο ρελαντί και να μην τρέχει να καλύψει καν τον κενό χώρο. Ο Φλορέσκου και ο Κωνσταντινίδης δεν έβαλαν καν πίεση στον Γκιέ.

Χθες έφταιγαν αυτοί, προχθές άλλοι, πριν ένα μήνα άλλοι. Το πρόβλημα στην άμυνα μοιάζει ανίατη ασθένεια. Δεν λύνεται λόγω κακών επιλογών στις μετεγγραφές και πολύ δύσκολα θα λυθεί με μεσοβέζικες λύσεις και ανακατέματα. Μέχρι τον Ιανουάριο η Ομόνοια θα παλεύει να μειώνει τις τρύπες στα μετόπισθεν.