Ο Πατσαλής, η παραίτηση "λόγω κάνναβης" ενώπιον Ανωτάτου

Ενώπιον Δικαιοσύνης βρίσκεται η υπόθεση του σατυρικού κειμένου το οποίο είχε αναρτηθεί σε ιστοσελίδα το 2015 και ήθελε τον τότε Υπουργό Υγείας Φίλιππο Πατσαλή να παραιτείται από τη θέση του, με αφορμή τις θέσεις του για την ιατρική κάνναβη.

Η απόφαση Ανωτάτου χαρακτηρίζεται ως διισταμένη. Η υπόθεση, πάει πίσω στον Ιούλιο του 2015, όταν ιστοσελίδα την οποία διαχειριζόταν ο Πέτρος Ευδόκας, ανήρτησε κείμενο στο οποίο ανέφερε ότι ο τότε Υπουργός Υγείας παραιτήθηκε από τη θέση του καθότι δεν συμφωνούσε με την κυβερνητική πολιτική για τη μη χρήση από ασθενείς της κάνναβης για

Η εν λόγω δημοσίευση, ήταν συνέχεια της είδησης σε ιστοσελίδες και άλλα έντυπα, ότι ο εν λόγω Υπουργός υπέβαλε την παραίτηση του για προσωπικούς λόγους. Στις 13 Ιουλίου 2015, υποβλήθηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας αίτηση για έκδοση εντάλματος έρευνας της κατοικίας του εφεσείοντος. Η αίτηση υποβλήθηκε στο πλαίσιο διερεύνησης υπόθεσης που αφορούσε αδικήματα πλαστογραφίας, καταρτισμού πλαστού εγγράφου και κυκλοφορίας του ιδίου. Η βάση της καταγγελίας ήταν ο προβληθείς ισχυρισμός από τον πρώην Υπουργό Φίλιππο Πατσαλή, ότι ουδέποτε ο ίδιος ετοίμασε επιστολή με περιεχόμενο, όπως περιέγραφε η ιστοσελίδα και τούτο ήταν ψευδές.

Πρωτοδίκως, ο αδελφός Δικαστής Ναθαναήλ, που επιλήφθηκε της αιτήσεως, εξετάζοντας κατά πόσο, στη βάση των δεδομένων, που είχε ενώπιον του το Επαρχιακό Δικαστήριο, νομιμοποιείτο να εκδώσει το ζητηθέν ένταλμα έρευνας, θεώρησε ότι, υπαρχόντος παραπονουμένου προσώπου, ο πρώην Υπουργός, που βεβαίωνε ότι η επιστολή δεν ήταν δική του, η αστυνομία καθηκόντως διερεύνησε το θέμα και ήταν επάναγκες να προσπαθήσει να συλλέξει το αναγκαίο μαρτυρικό υλικό, περιλαμβανομένων των ηλεκτρονικών υπολογιστών του εφεσείοντα. Στη βάση των πιο πάνω, ορθώς κρίθηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο ότι υπήρχε εύλογη υπόνοια διάπραξης των εξεταζόμενων αδικημάτων και στη βάση του άρθρου 27 του Κεφ. 155 και απέρριψε την αίτηση.

Η διισταμένη απόφαση Ανωτάτου, αναφέρει μεταξύ άλλων ότι, υπό τις περιστάσεις, και με κάθε σεβασμό στην αντίθετη άποψη, δεν διαπιστώνω, σύμφωνα με τις σχετικές αρχές της νομολογίας, εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση για την ύπαρξη οποιασδήποτε παρανομίας σε σχέση με την παράβαση του δικαιώματος στην ιδιωτική και οικογενειακή ζωή ή οποιαδήποτε υπέρβαση του δικαιοδοτικού πλαισίου, δυνάμει του άρθρου 27, του Κεφ. 155, ώστε να έχει επιτυχή κατάληξη ο λόγος έφεσης 4 και κατ' επέκταση και η έφεση. Γι' αυτό θα απέρριπτα τον συγκεκριμένο λόγο και θα προχωρούσα να εξετάσω τον τελευταίο λόγο έφεσης που αφορά στην παραβίαση του δικαιώματος επικοινωνίας. Όμως κάτι τέτοιο καθίσταται ακαδημαϊκό, εν όψει της κατάληξης της πλειοψηφίας να επιτρέψει την έφεση.