Ντροπή ο σεξισμός να γίνεται προεκλογικό όπλο

Δεν είχα καμία πρόθεση να σχολιάσω οτιδήποτε από τον προεκλογικό αγώνα - τον οποίο προεκλογικό δεν τον λες, αλλά καθημερινό πολιτικό κουτσομπολιό – όμως, και να θέλεις να αγιάσεις στη Νήσο των Αγίων, δεν σε αφήνουν.

Αφορμή του άρθρου μου είναι το σεξιστικό σχόλιο εναντίον της κ. Χαραλαμπίδου, Εκπρόσωπο Τύπου του Επιτελείου του υποψηφίου Σταύρου Μαλά. Για ακόμα μια φορά, ο σεξισμός και τα απρεπή σχόλια, για μια γυναίκα η οποία βάζει το εαυτό της στη βάσανο της προβολής, έδωσαν και πήραν.

Νιώθω έντονα για το συγκεκριμένο γεγονός, γιατί έχω βιώσει και εγώ τον σεξισμό στο πετσί μου. Το λέω δημόσια, γιατί πρέπει, επιτέλους, όλες οι γυναίκες που έχουμε βρεθεί σε μια τέτοια θέση να μιλήσουμε και να εναντιωθούμε σε τέτοιου είδους συμπεριφορές. Έχω ακούσει άπειρα σχόλια για το χρώμα το μαλλιών μου – το οποίο προσδιορίζει προφανώς την εξυπνάδα μιας γυναίκας - τα ρούχα μου, τίνος κόρη είμαι, το μάκρος της φούστας μου, τις απόψεις μου και άλλα τόσα, τα οποία δεν μπορώ να απαριθμήσω σε αυτό το άρθρο.

Δυστυχώς, δεν είναι μεμονωμένες τέτοιες συμπεριφορές, αλλά τις συναντούμε καθημερινά, σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας. Μιας κοινωνίας ψευδοσυντηρητικής και γεμάτης υποκρισία. Μιας κοινωνίας που η ατιμωρησία σε όλα τα επίπεδα έχει δώσει το δικαίωμα σε κάποια ανόητα άτομα να συμπεριφέρονται με απρεπή τρόπο. Το χειρότερο είναι ότι η συνήθης απάντηση είναι «σιγά το πράμα», «ήθελέν τα τζι έπαθέν τα, προκαλεί»

Θεωρώ ντροπή όταν σε μια κοινωνία, η οποία θέλει να αποκαλείται μοντέρνα και ευρωπαϊκή, υπάρχουν τέτοια κρούσματα και ιδιαίτερα από νεαρά άτομα. Αλήθεια, ποιος έδωσε το δικαίωμα στον οποιοδήποτε να προσβάλλει και να λοιδορεί τις γυναίκες, οι οποίες μέσα από τη δουλειά τους είναι στην πρώτη γραμμή και εκτίθενται καθημερινά; Ας αναλογιστεί ο κάθε πολίτης τι κόστος πληρώνει η κάθε γυναίκα με τη δημόσια προβολή. Όταν σβήσουν τα φώτα της δημοσιότητας, τι έχει να αντιμετωπίσει η ίδια και η οικογένειά της.

Και στέκομαι στις γυναίκες που εκτίθενται καθημερινά στον δημόσιο λόγο, γιατί, ως συνήθως, είναι αυτές που έχουν να αντιμετωπίσουν μαζικά τα σεξιστικά σχόλια, αφού τα κοινωνικά δίχτυα έχουν γίνει πεδίο κανιβαλισμού και εμετικών συμπεριφορών. Αυτό, φυσικά, δεν μειώνει και δεν δικαιολογεί τον σεξισμό σε άλλα επαγγέλματα.

Στην Κύπρο του 2017 η αξία μιας γυναίκας προέρχεται από το χρώμα των μαλλιών της, τα ρούχα που φορά, τα κοσμήματα, το φύλο της, ποιου κόρη ή σύζυγος είναι. Αλήθεια, έτσι θέλουμε τις νέες γενιές να μεγαλώσουν, με αυτά τα ιδανικά; Να αντιμετωπίζουν το γυναικείο φύλο ως μαριονέτες και σάκο του μποξ, για να βγάζει ο κάθε ανόητος τα απωθημένα του;

Ε, λοιπόν, φτάνει! Είναι καιρός όλοι να εναντιωθούμε σε αυτό το φαινόμενο και να μπουν τιμωρίες. Να υπάρχει κόστος σε όποιον προβαίνει σε τέτοια σχόλια. Έχουν ειπωθεί πολλά για τον αν θα έπρεπε να απολυθεί από την εργασία του το συγκεκριμένο άτομο που προέβη σε τέτοια σχόλια. Η δική μου άποψη είναι ότι θα έπρεπε να τιμωρηθεί. Κατ' ακρίβειαν, θα έπρεπε το ίδιο το άτομο να παραιτηθεί από τη θέση του. Και, ναι, είναι καιρός να βάλουμε στο λεξιλόγιο μας τις λέξεις ευθιξία, ευθύνη και τιμωρία.

Το λέω και το φωνάζω δυνατά: ΦΤΑΝΕΙ. Ας αναλογιστεί ο καθένας που ανοίγει το στόμα του, αν ήταν η μάνα του ή η αδελφή του, αν θα μιλούσε με αυτό τον τρόπο. Και ας μην παραπονιούνται κάποιοι ότι δεν υπάρχουν γυναίκες που να βάζουν τον εαυτό τους στη βάσανο της πολιτικής ή της δημόσιας προβολής. Θέλει γερό στομάχι για να μπει μια γυναίκα σε αυτόν το στίβο και πολλή υποστήριξη.

Αν θέλουμε, ως κοινωνία, να κάνουμε ένα μικρό βήμα μπροστά και να προοδεύσουμε, πρέπει να εναντιωθούμε σε αυτά τα φαινόμενα, αλλιώς είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε ντροπιασμένοι.

H Ελένη Χρυσοστόμου είναι Πολιτικός Μηχανικός

Tα σχόλια αντιπροσωπεύουν την προσωπική γνώμη των συγγραφέων τους και όχι αυτή του Sigmalive.com