Μαχητές της ζωής: Όλα μπορούν να γίνουν αρκεί να το θέλουμε

Στα 17 του και λίγο πριν τελειώσει την Τεχνική Σχολή ενεπλάκη σε τροχαίο ατύχημα με αποτέλεσμα να πάθει ανεπανόρθωτη ζημιά στον σπόνδυλο, συνεπεία της οποίας έμεινε παραπληγικός

Επί 16 και πλέον μήνες πέρασε από μύρια κύματα, ταλαιπωρήθηκε, κινδύνεψε να χάσει τη ζωή του αλλά άντεξε, πίστεψε στις δυνατότητές του και προχώρησε μπροστά, αφήνοντας πίσω του οτιδήποτε αρνητικό

«Όλο το διάστημα της νοσηλείας μου στα νοσοκομεία αλλά και της επανεμφάνισης της πληγής ήταν για μένα μία μεγάλη ταλαιπωρία. Πέρασα από μία πολύ ψυχοφθόρα κατάσταση, αφού ανησύχησα, ειδικότερα στην πρώτη περίπτωση,

Σήμερα συμμετέχει στην ομάδα καλαθοσφαίρισης με αμαξίδιο του «Ηφαίστου» Λεμεσού, πάει κυνήγι και βρίσκει συνεχώς τρόπους για να βγαίνει από το σπίτι αφού, όπως τονίζει, το να μένεις κλεισμένος σε ένα σπίτι και στους τέσσερεις τοίχους είναι ό,τι χειρότερο μπορείς να κάνεις

Η ζωή είναι απρόβλεπτη και τίποτα δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο. Κάθε στιγμή μάς επιφυλάσσει και κάτι. Άλλοτε ευχάριστο κι άλλοτε δυσάρεστο και δύσκολο. Όμως, οποιαδήποτε δυσκολία κι αν κληθούμε να αντιμετωπίσουμε, αν την αντιμετωπίσουμε με θάρρος και μαχητικότητα, τότε μπορούμε να προχωρήσουμε μπροστά. Αν λυγίσουμε και παραδώσουμε τα όπλα, τότε η μάχη θα χαθεί και η συνέχεια θα ‘ναι απλά δραματική.

Ο σημερινός φιλοξενούμενος της στήλης «Μαχητές και Νικητές της Ζωής» Μιχάλης Παυλίδης είναι από τα άτομα που μπορεί να έπεσε και να είδε τη ζωή του να αλλάζει μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου, εντούτοις, σηκώθηκε κι είδε τη ζωή με άλλη ματιά, προχωρώντας μπροστά, με θέληση κι αποφασιστικότητα. Χωρίς να παραδίδει τα όπλα και χωρίς να διερωτάται τι, πώς και γιατί…

Η πορεία του

Ο Μιχάλης γεννήθηκε στις 19 Μαρτίου του 1988 στη Λεμεσό. Σε μία καθοριστική περίοδο για την εξέλιξή του, λίγο πριν κλείσει τα 18 κι ανοίξει τα φτερά του για το μέλλον, ένα ατυχές συμβάν σημάδεψε τη ζωή του. Ειδικότερα, στις 17 Νοεμβρίου 2005, κι ενώ ήταν τελειόφοιτος της Τεχνικής Σχολής Λεμεσού, ενεπλάκη σε τροχαίο ατύχημα, με αποτέλεσμα να μείνει παραπληγικός.

Όπως αναφέρει, «ήμουν συνοδηγός σε όχημα που οδηγούσε φίλος μου και στο οποίο επέβαινε άλλος ένας κοινός μας φίλος. Ενώ κατευθυνόμασταν από Πολεμίδια προς Ύψωνα σε έναν πολύ κακό δρόμο, ο οποίος δεν είχε και τον απαραίτητο φωτισμό, ο οδηγός του οχήματος απώλεσε τον έλεγχό του με αποτέλεσμα αυτό να συγκρουστεί σφοδρότατα και να αναποδογυριστεί πολλές φορές.

»Λόγω του γεγονότος πως δεν έφερα ζώνη ασφαλείας, όπως και όλοι οι επιβάτες του οχήματος, σε μία από τις τούμπες εκσφενδονίστηκα και κτύπησα βίαια στο οδόστρωμα. Από το όχημα, επίσης, εκσφενδονίστηκε και ο άλλος συνεπιβάτης μας, ενώ ο οδηγός κατάφερε να κρατηθεί εντός του οχήματος, παρότι κι αυτός δεν έφερε, όπως προείπα, ζώνη ασφαλείας», προσθέτει. Από τον εκσφενδονισμό και τη βίαιη σύγκρουσή του στο οδόστρωμα ο Μιχάλης υπέστη καταστροφικό πλήγμα στον σπόνδυλο, ενώ ο συνεπιβάτης κρανιοεγκεφαλική κάκωση.

Οι συνέπειες

Συνεπεία των πολλαπλών τραυμάτων του, αφού εκτός από τη σπονδυλική στήλη είχε κτυπήσει άσχημα και στο κεφάλι, αλλά και σε άλλα μέρη του σώματός του, μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο Γενικό Νοσοκομείο Λεμεσού. Κύριο μέλημα των ιατρών από την πρώτη στιγμή εισαγωγής του στο Νοσοκομείο ήταν η αντιμετώπιση των σοβαρότερων τραυμάτων του στον θώρακα και στο κεφάλι, αφού από αυτά -ειδικότερα του τραύματος στον θώρακα- ήταν ορατός ο κίνδυνος ακόμη και να πεθάνει.

Το χειρουργείο ήταν πολύωρο και μετά από αυτό έμεινε για μερικές μέρες σε καταστολή μέχρι να περάσουν τα κρίσιμα εικοσιτετράωρα για τη ζωή του. Σε καταστολή, λέει, έμεινε περίπου 72 ώρες και συνολικά στην Εντατική Μονάδα του Γενικού Νοσοκομείου Λεμεσού για 12 ολόκληρες μέρες. Σημειώνεται πως, κατά την παραμονή του στο Γ.Ν. Λεμεσού, δεν έκανε επέμβαση στον σπόνδυλο μέχρις ότου ο οργανισμός του να μπορεί ν' αντέξει μία τέτοια επέμβαση.

Ο κίνδυνος να χάσει τη ζωή του

Μετά το χειρουργείο, όμως, δεν έγινε αντιληπτή μία πληγή που άρχισε σταδιακά να δημιουργείται στον σπόνδυλό του, με αποτέλεσμα αυτή να μεγαλώσει αρκετά και να μην μπορεί να επουλωθεί σύντομα, δημιουργώντας του περαιτέρω προβλήματα. Ένεκα τούτου, αλλά και λόγω δυσκολίας αντιμετώπισης της δικής του περίπτωσης από τους ιατρούς του ΓΝ Λεμεσού, έπειτα από 12 μέρες στην Εντατική Μονάδα του εν λόγω νοσηλευτηρίου μεταφέρθηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας, όπου και πάλι νοσηλεύτηκε στην Εντατική Μονάδα για άλλες πέντε μέρες.

Συνεπεία και πάλι της μη ορθής αντιμετώπισης από τους θεράποντες ιατρούς του, που είχε αποτέλεσμα από την πληγή να προκληθεί σηψαιμία, αποφάσισε η οικογένειά του να μεταφερθεί σε ιδιωτική κλινική, όπου έμεινε για άλλους επτά με οκτώ μήνες. Η ζημιά που προκλήθηκε ένεκα της ανοικτής πληγής και της μη ορθής αντιμετώπισης της κατάστασης είχε ως αποτέλεσμα να κινδυνεύσει να χάσει ακόμη και τη ζωή του.

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, όταν μεταφέρθηκε στην ιδιωτική κλινική οι γιατροί που τον παρακολουθούσαν του τόνισαν ότι, αν καθυστερούσε άλλες δύο με τρεις μέρες να φύγει από το ΓΝ Λευκωσίας και να μεταφερθεί κοντά τους, υπήρχε μεγάλη πιθανότητα να έχανε τη ζωή του.

*Διαβάστε περισσότερα με την εφημερίδα "Η Σημερινή"