Ισπανία:Απειλές για εξώσεις σκιάζουν την εκλογική εκστρατεία

«Προστασία από τις τράπεζες και τους ληστρικούς τους όρους δεν υπάρχει. Καμία νομοθεσία δεν έχει ψηφισθεί για να προστατεύσει τον απλό πολίτη από τις απαιτήσεις των τραπεζών και να μη χάσει το σπίτι του. Εμείς έχουμε προτείνει πέντε μέτρα για την προστασία, κι έχω να σας πω ένα πράγμα.

Το Λαϊκό Κόμμα, οι Σοσιαλιστές (PSOE), οι Θιουδαδάνος (Πολίτες), τρεις από τους διεκδικητές της εξουσίας, είπαν νέτα-σκέτα "όχι" στις πέντε προτάσεις.

Εμείς όμως θα συνεχίσουμε να δίνουμε τη μάχη στους δρόμους», δηλώνει αποφασιστικά η ίδια.

Τα πέντε αιτήματα είναι απλά και στόχο έχουν την προστασία των ανθρώπων που δανείστηκαν από τις τράπεζες, είτε για να πληρώσουν απλώς το υψηλό ενοίκιο, ή για να κάνουν το όνειρο ζωής, μία κατοικία, πραγματικότητα: παράταση αποπληρωμής σε μεταγενέστερο χρονικό διάστημα, πάγωμα ενοικίων, στοπ στις εξώσεις, κατασκευή εργατικών κατοικιών, εγγυημένες επιδοτήσεις.

Στην Ισπανία, όπως και σε άλλες χώρες, η κατασκευαστική φρενίτιδα, οδήγησε τις τιμές των ακινήτων και των ενοικίων στα ύψη. Οι τράπεζες έσπευσαν τότε να υποσχεθούν στα μεσαία και λαϊκά στρώματα έναν πακτωλό χρημάτων, με τη μορφή στεγαστικών δανείων, ή επιδοτήσεων ενοικίου, εκμεταλλευόμενες την αυξημένη ζήτηση.

Η οικονομική κρίση όμως το 2008, που σχετίζεται στενά με την κατάρρευση του κατασκευαστικού τομέα, στοίχισε ακριβά στις τράπεζες, που χωρίς να υπάρχει ένας νομοθετικός φραγμός, άρχισαν να τηρούν μία αυστηρή και στυγνή πολιτική ως προς την αποπληρωμή των δανείων.

Η απουσία κανόνων προστασίας των δανειοληπτών, σε συνδυασμό με την χρηματοοικονομική κρίση που αύξησε την ανεργία και συμπίεσε προς τα κάτω τους μισθούς, γρήγορα διόγκωσε την απελπιστική κατάσταση των δανειοληπτών.

Τελειωτικό, κτύπημα υπήρξε και η κατάρρευση του τραπεζικού τομέα το 2012-13, που οδήγησε στην πτώχευση ή συγχώνευση πολλών πιστωτικών ιδρυμάτων, με αποτέλεσμα τα δάνεια να περάσουν σε όσες τράπεζες στάθηκαν στα πόδια τους.

Συνέπεια της κατάστασης αυτής, οι απαιτήσεις των τραπεζών να γίνονται πιεστικότερες κι ο αριθμός των αποφάσεων για εξώσεις να εξακοντίζεται στα ύψη.

«Από τις 15 Μαΐου του 2011, ημερομηνία εμβληματική για το κίνημα των καταλήψεων των πλατειών από τους "Αγανακτισμένους", και εμείς στη Μαδρίτη, ακολουθώντας το προϋπάρχον παράδειγμα της Βαρκελώνης συστήσαμε το PAH Μαδρίτης, ξεκινήσαμε μία δράση οργανωτική και παρεμβατική, στις γειτονιές και στα προάστια», μας τονίζει ο Χόρχε Αράνδα.

«Μέχρι σήμερα, προβάλλοντας τα ίδια μας τα σώματα, αλλά και με συλλογή χρημάτων και χορηγιών, έχουμε καταφέρει να γλιτώσουμε από την έξωση χιλιάδες οικογένειες.

Παράλληλα, επεκτείνουμε τις προσπάθειες για πληροφόρηση κι ευαισθητοποίηση των πολιτών, ώστε να προσφέρουν την αλληλεγγύη και την έμπρακτη βοήθειά τους, αλλά και τις πολιτικές πιέσεις με κάθε μορφή σε όλα τα κόμματα, ώστε να νομοθετήσουν όρους προστασίας όχι μόνο των ήδη πληγέντων, αλλά και όσων μελλοντικά ενδέχεται λόγω της απουσίας κανόνων και φραγμών στις τράπεζες, να υποφέρουν τα ίδια».

Δίπλα του, ο Μπολίβαρ από το Εκουαδόρ, που έπειτα από την προσωπική του δεινή κι επώδυνη εμπειρία - μετά 20 χρόνια στην Ισπανία έχασε το σπίτι του, καθώς η τράπεζα που διαχειριζόταν το κτίριο απαιτούσε την καταβολή των υψηλών ενοικίων και του δανείου επιδότησης που του είχε χορηγήσει- τώρα κι αυτός έχει συνταχθεί στις γραμμές του PAH κι αγωνίζεται στο κίνημα κατά των εξώσεων.

«Τα τελευταία χρόνια είδα πολύ κόσμο να υποφέρει», μας λέει. «Πλέον κανείς δεν μπορεί να βοηθήσει κάποιον όταν έχει χάσει τη δουλειά του και τον πιέζουν να πληρώσει το δάνειο», τονίζει «Η μόνη λύση είναι ο αγώνας κι εμείς δεσμευόμαστε πως δεν θα τον αφήσουμε να νοιώθει ότι δίνει τον αγώνα αυτόν μονάχος».

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ - ΜΠΕ