Οι Θερμοπύλες του '74 και η αντίσταση του 256 ΤΠ

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, την πρώτη Κυριακή του Αυγούστου, ο Σύνδεσμος επιζώντων πολεμιστών του 256 Τάγματος Πεζικού θα τιμήσει τα παλληκάρια που πολέμησαν και έπεσαν ή αγνοούνται μετά τη βάρβαρη τουρκική εισβολή.

«Το βλέμμα μας είναι πάντα στραμμένο στην Λάπηθο και τον Καραβά από τότε μέχρι σήμερα. Εμείς οι επιζώντες πολεμιστές έχουμε ισόβια δέσμευση και υποχρέωση απέναντι στου 58 ηρωικούς απόντες μας να κρατήσουμε την μνήμη τους αιώνια μαζί με όλων όσων έχουν πέσει υπερ Πατρίδος το 1974.», δήλωσε στο Ράδιο Πρώτο

«Ξημερώματα 21ης Ιουλίου, η Διοίκηση ήθελε να γίνει η πρώτη επίθεση μόνο από τον 3ο Λόχο ο οποίος οπισθοχώρησε αφού βρήκε σθεναρή αντίσταση από τους Τούρκους. Λόγο μη επαρκούς κάλυψης, από την πρώτη κιόλας επίθεση είχαμε τους πρώτους τρεις νεκρούς και τέσσερεις τραυματίες», είπε προσθέτοντας πως απέναντι στην Λεύκα οι Τούρκοι ήταν εφοδιασμένοι με πολυβόλα των 50 χιλιοστών και τριαντάρια. «Ήταν οχυρωμένοι σαν αστακός», είπε.

«Επιχειρήσαμε δεύτερη επίθεση με τον 3ο Λόχο και ένα Λόχο εφέδρων. Βρίσκουμε αντίσταση και οπισθοχωρούμε μέχρι να έρθει το Πυροβολικό το βράδυ όπου βάζει κατά της Λεύκας την οποία και καταλαμβάνουμε».

«Στις 22 Ιουλίου δίνεται διαταγή για να πάμε στο χωριό Ελιά να την καταλάβουμε. Μπήκα με τους συμπολεμιστές μου κατά μέτωπο στο χωριό με κάλυψη από δεξιά και αριστερά και προχωρήσαμε μέχρι την μέση. Στην συνέχεια οι τούρκοι άρχισαν να μας βάζουν με πυροβολικό. Από την επίθεση πληγώνεται ο Αποστολίδης και τρέχει ο Λοχίας Φιλίππου Χρηστάκης για να τον μεταφέρει προς τα πίσω. Τον αγκαλιάζει, αλλά μια ριπή αυτομάτου τους γαζώνει και τους δυο στο λαιμό και πέφτουν και οι δυο νεκροί αγκαλιασμένο».

«Την νύχτα αρχίσαμε τις βολές με όλμους και μόλις τελειώσαμε από την Ελιά μαζέψαμε τους νεκρούς μας και φύγαμε».

«Στην συνέχεια το Τάγμα φεύγει προς τον Δημόσιο Κήπο της Μόρφου και ανασυγκροτείται. Δίνεται διαταγή ο 3ος Λόχος να πορευτεί προς τον Άγιο Παύλο στα υψώματα Πενταδαχτύλου. Οι υπόλοιποι φεύγουμε για τον Ασώματο».

«Ο 2ος Λόχος με επικεφαλής τον Μπιτσάκη δίνει μάχη στις 31 Αυγούστου με 1η Ιουλίου στο Αγριδάκι. Εκεί γίνονται σφοδρές μάχες και καταφέρνει να ανακόψει την προέλαση των τούρκων για πολλή ώρα έχωντας ως απώλεια 2 νεκρούς και 3 τραυματίες».

«Ξημερώματα 31η Ιουλίου με 1η Αυγούστου παίρνουμε διαταγή κατευθύνουμε προς Λάπηθο με τους λόχους μας να οχυρώνονται όσο καλύτερα μπορούσαμε».

«Έξι με επτά τουρκικά πολεμικά πλοία από θάλασσα και το Ύψωμα 1023 το είχαν τούρκοι πεζοναύτες. Μας είχαν περικυκλωμένους μέσα σε ένα πέταλο σχεδόν ανοχύρωτους και με πενιχρό οπλισμό.»

«Έπειτα από δυο μέρες εκεχειρίας βλέπουμε ένα ελικόπτερο των Η.Ε με επιβαίνοντες ένα τούρκο, ένα Έλληνα και έναν Άγγλο αξιωματικό, να επιχειρούν να οριοθετήσουν τις θέσεις των δυο πλευρών. Στις 5 Αυγούστου υπήρξε έντονη κινητικότητα των τούρκων . Η δύναμη η δική μας ήταν μόλις 200 άτομα. Ο νέος μας διοικητής Αντισυνταγματάρχης Ζαγορίτης Θεόδωρος μας ενημέρωσε ότι δεν έχουμε άλλη επιλογή και εκπόνησε ένα σχέδιο.

«Μας είπε να χτυπούμε καραβάνες και να προκαλέσουμε θόρυβο ούτως ώστε οι τούρκοι να νομίσουν ότι είμαστε πολλοί και να φοβηθούν. Δυστυχώς όμως το σχέδιο είχε αντίθετα αποτελέσματα. Ξημερώματα της 6ης Αυγούστου δεχόμαστε επίθεση από την 28η μεραρχία των Τούρκων η οποία με τις Επιλαρχίες και το πυροβολικό και την ενίσχυση από πεζοναύτες και τις βολές του τουρκικού πολεμικού ναυτικού, άρχισαν να μας χτυπούν ανελέητα από τις 4 30 τα ξημερώματα. «Γινόταν χαλασμός. Φανταστείτε 200 άτομα με πανάρχαιο οπλισμό να κρατούμε άμυνα των δυο κωμοπόλεων και να έχουμε απέναντί μας μια τουρκική Μεραρχία να μας επιτίθεται. Οι δικοί μας του ΓΕΕΦ έλεγαν ότι οι τούρκοι θα τηρήσουν την εκεχειρία.»

«Το μεγάλο μακελειό έγινε στην περιοχή της Αϊρκότησας της Λαπήθου όταν οι δυνάμεις μας συμπτύσσονταν προς τα πίσω οι τούρκοι έστησαν φονικές ενέδρες με αποτέλεσμα να χάσουμε πολλούς συμπολεμιστές μας. Την Τρίτη 6 Αυγούστου 1974 έπεσαν στο πεδίο της μάχης και θυσιάστηκαν 86 πολεμιστές. Οι 49 ήταν του 256 ΤΟ οι 31 του 70 Τάγματος και 6 του 286 ΜΤΠ Πεζικού».

Στην αναφορά που ακολούθησε είμασταν τελικά 25 άτομα από τους 200 που ήμασταν αρχικά.