Η προοπτική της Διεθνούς Διάσκεψης…

Η Διάσκεψη της Γενεύης επισφράγισε την αποτυχία τής εν εξελίξει διαδικασίας για τη λύση του Κυπριακού, η οποία διατηρείται ζωντανή μέσω των τεχνικών επιτροπών για την ασφάλεια. Η Τουρκία είναι, όντως, το κλειδί. Και ο Πρόεδρός της, Ταγίπ Ερντογάν, δεν είναι διατεθειμένος να προβεί σε υποχωρήσεις εφόσον δεν έχει κόστος. Α

υτά τα οποία του προσφέρουν ως δώρα για να δεχθεί μια διευθέτηση θεωρεί ότι ήδη του ανήκουν, την ίδια στιγμή που οι προτεραιότητές του είναι άλλες. Εμάς μας θεωρεί δεδομένους. Αφενός θέλει να περάσει στα χέρια

του όλες τις εξουσίες που σήμερα ανήκουν στον Πρωθυπουργό, μέσω της αλλαγής του Συντάγματος, γεγονός που τον θέτει κάτω από την εξάρτηση των ψήφων των Γκρίζων Λύκων σε επίπεδο Μεγάλης Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης. Αφετέρου δέχεται τα πυρά της αντιπολίτευσης ότι «πουλά» την Κύπρο.

Το σημαντικό είναι και το εξής: Οι εκτιμήσεις της Κυβέρνησης και των ηγεσιών του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ για τις τουρκικές προθέσεις, καθώς και για το τι συμβαίνει στο διεθνές περιβάλλον, ήταν λανθασμένες. Ο Ερντογάν, μας έλεγαν, είναι δημοκράτης και θα αλλάξει τη χώρα του. Και μετά, όταν η αλλαγή της χώρας του ήταν προς το χειρότερο, προς τη δημιουργία ενός σουλτανάτου, μας είπαν το αμίμητο:

Και επειδή είναι φασίστας ο Ερντογάν δεν πρέπει να συζητούμε μαζί του; Επειδή είναι φασίστας σημαίνει ότι δεν θέλει λύση; Και βεβαίως μπορεί να θέλει λύση. Ποια, όμως, λύση; Είναι, πλέον, πρόδηλη: Της Συνθηκολόγησης. Και της υποταγής μας στο σουλτανάτο του. Σήμερα έχει τον βορρά. Με τη λύση της ομοσπονδίας θέλει να έχει και τον νότο. Αυτή είναι η αναθεωρητική του πολιτική, η οποία εκτείνεται από την Κύπρο ώς τη Θράκη μέσω Αιγαίου.

Από αυτές τις στήλες επιμέναμε ότι η Κυβέρνηση και η κομματική ηγεσία θα έπρεπε να είχαν προσεγγίσει τους Ρεπουμπλικανούς, προ των εκλογών στις ΗΠΑ, διότι μεταξύ αυτών και δη του σκληρού τους πυρήνα υπάρχουν σημαντικά στελέχη, που θεωρούν ως επικίνδυνο ισλαμιστή τον Ερντογάν και υποστηρίζουν τη συμμαχία μεταξύ Κύπρου, Ελλάδας Ισραήλ ως ασπίδα αποτροπής, αλλά και ως διαδικασία εκμετάλλευσης του φυσικού αερίου.

Σήμερα, η Κυβέρνηση και η αντιπολίτευση είναι χαμένοι ως προς τις εξελίξεις στις ΗΠΑ. Η μεν Κυβέρνηση ήταν κολλημένη στους Δημοκρατικούς, η δε αντιπολίτευση διακατέχεται ακόμη από αριστερά σύνδρομα, που αποτυπώνονται στο γνωστό σύνθημα: ΕΟΚ, ΝΑΤΟ, το ίδιο Συνδικάτο.

Ούτε η Κυβέρνηση έχει στρατηγική, ούτε η αντιπολίτευση. Διότι, δεν μπορούν ή δεν θέλουν να δουν την πραγματικότητα και να εισηγηθούν εναλλακτική στρατηγική, η οποία μετά τη Γενεύη προβάλλει ως επιταγή.

Χωρίς λοιπόν νέα στρατηγική που θα ξεκινά από την αποτροπή του τουρκικού φασισμού και θα καταλήγει στη διατήρηση της Κυπριακής Δημοκρατίας επί τη βάσει δημοκρατικών αρχών ως βασικό στοιχείο βιωσιμότητας, η διαδικασία θα καρκινοβατεί μεταξύ της προοπτικής για την εμπέδωση της de facto διχοτόμησης από τη μια και της προοπτικής για τη νομιμοποίησή της, μέσω της ομοσπονδιακής λύσης, από την άλλη.

Όπως την είχαν σχεδιάσει η Βρετανία και η Τουρκία από το 1956 και όπως εφαρμόστηκε επί του εδάφους με την εισβολή του '74. Αυτές είναι οι προοπτικές της Διεθνούς Διάσκεψης. Η υλοποίηση της τουρκικής στρατηγικής…